Het valt niet mee.....

A

ANONYMOUS_USERNAME

hoi,
na in januari na 23,5 week de
zwangerschap te hebben afgebroken, omdat de nieren van mijn kindje zich
niet goed ontwikkelden, doen wij ons best om de draad weer op te
pakken. Dit gaat redelijk. De ene dag beter dan de andere.
Het is
moeilijk om van anderen te horen dat zij (weer) een kindje verwachten.
Iets dat wij ook graag willen. Zondag en gister mocht ik echter van 2
verschillende vrienden dit nieuws vernemen. (1 van de 2 is op 3 januari
ook met 23,5 week bevallen) Leuk voor hen, ik vond ook echt dat ik er
rustig op reageerde en kon me (bijna) blij voelen voor hen. Vannacht
heb ik echter enorm liggen draaien en woelen. Ik wil ook zo graag weer
zwanger zijn. Ik wil hier echter zo min mogelijk mee bezig zijn, maar
dat lukt me gewoon niet. Zeker niet als je deze berichten krijgt. Ik
hoop zo dat het bij ons deze ronde ook weer raak is. We klussen er goed
genoeg voor, maar dat is geen garantie natuurlijk. Ik heb
waarschijnlijk echter nog 2 spannende weken voor de boeg. (weet niet of
mijn menstruatie hetzelfde gaat lopen dan voor mijn zwangerschap)
Ondertussen voel ik veel signalen in mijn lichaam. Ik probeer mezelf
voor te houden dat dit nergens over gaat, maar dit is heel moeilijk. Na
8 maanden (mk) en 9 maanden te hebben geklust voor een zwangerschap
weet ik heus wel dat signalen niet altijd wat te betekenen hebben en
dat het zwaar is om teleurgesteld te worden. Maar toch is die hoop er
altijd weer.
Het valt niet mee om zo graag iets te willen.....

groetjes
Patricia
mama van Bas*
 
Dag Patricia, lieve mama van Bas*,

Wat een ontzettend moeilijke periode moet jij doorgaan zeg. Ik spreek niet uit eigen ervaring maar heb het afbreken van een zwangerschap bij een familielid pas geleden meegemaakt. Het verlangen naar een kindje gaat zo diep, is zo met emoties verbonden. Heel logisch dat je je zo voelt. Het enige dat ik je kan zeggen, is dan ook de emoties gewoon toe te laten. Geef aan de mensen om je heen aan dat je het moeilijk vindt. Zij zullen daar zeker begrip voor hebben. Geef jezelf ook de ruimte om alles weer een plekje te geven, hoe moeilijk dat ook is (en makkelijk dit ook klinkt). Ik vind het in ieder geval heel moedig van je dat je de gevoelens voor jezelf al bespreekbaar maakt. Heel veel sterkte (en succes met 'klussen')

Bregje
 
Hoi Patricia,

Ik weet precies welke pijn je voelt! Ikzelf heb een zwangerschapsafbreking moeten ondergaan bij 23 weken op 7 dec. 2006. Bijna precies een jaar later (op 1 dec. 2007) testten wij weer positief. En inmiddels ben ik nu weer 18 weken zwanger. Er heeft een jaar tussen gezeten, en wat voor een jaar! Met veel emoties, en hoop op toch weer een zwangerschap. En dan de klappen van de omgeving om je heen. Die soms niet weten wat er is gebeurd, of inderdaad vertellen dat zij wel zwanger zijn. Ik reageerde altijd positief naar iedereen toe, maar thuis barstte ik meestal in huilen uit. Praat veel met je partner, en probeer hoop te houden. Ik wilde ook te graag, en op het laatst "klusten" we er echt op los. Maar uiteindelijk toen ik voor mezelf zoiets had van: OK, zo kan het niet doorgaan, zo word ik gek. Dus dat ik de knop om had gezet en dacht: het komt vanzelf. Was ik een maand later zwanger. Probeer je zinnen te verzetten naar iets anders. Das mn enigste tip die ik je kan meegeven.

Ik hoop dat het snel weer raak is, en nog veel sterkte met het verwerken van het verlies.

Liefs, Kitty (mama van Danny* en nu in verwachting van de tweede, 18 wkn)
 
Hoi Patricia,

Ik weet hoe zwaar het is om je kindje te verliezen. Wij hebben ons dochtertje verloren na een voldragen zwangerschap van 42 weken. Ze heeft na de bevalling (keizersnee) nog 5 dagen mogen "leven" aan de apparatuur. Op het moment dat ik de operatiekamer op ging riep ik nog dat ik een bevalling zo niet nog een keer mee wilde maken. Zelfs toen Senne* nog thuis lag in haar bedje was het verlangen naar nog een kindje al zo groot dat we hadden besloten om als de tijd er rijp voor was er nog eens voor te gaan.

Ik zat toen met het punt dat ik, omdat ik een keizersnee had gehad, een half jaar niet zwanger mocht worden. Ik heb toen voor mijn werk meteen gekozen om me in te laten enten voor He-B. Dit duurde ook een half jaar. Ik dacht: dan heb ik dat in ieder geval allemaal achter de rug.

Om je heen hoor je dan mensen die zwanger worden en het eigenlijk niet echt wilde. Zijn er uiteindelijk toch blij mee, maar dan heb je wel zoiets van: Waarom zij wel en ik niet. En zo zijn er nog een tal van opmerkingen die je net even iets meer pijn doen.

Ik heb bepaalde dingen ook wel gehad zoals jij. Het is niet zo dat je niet blij wilt zijn voor een ander, maar je bent soms, misschien wel om je zelf te beschermen, net iets afstandelijker met blijdschap.

Ook zeggen ze altijd dat het leven door gaat. En het is verdomme nog zo ook. Je weet het allemaal wel, maar zodra je het zelf mee maakt dan komt het allemaal zo lekker hard aan.

Dit heeft zich allemaal afgespeeld vanaf april vorig jaar. Inmiddels dus bijna een jaar geleden. En ja, ik ben u in verwachting van onze derde. Pas 6 weken. Het is allemaal nog heel erg onwerkelijk. Ik denk dat ik het pas echt geloof als ik op controle ben geweest. Ik wil ook alleen maar zeggen dat ook voor jou/jullie de zon nog gaat stralen en ik wil je/jullie heel veel sterkte wensen met dit grote verlies.

Ik heb het nog steeds moeilijk met het verlies van ons dochtertje, en ik zie deze zwangerschap ook echt niet als vervanging. Ik heb twee kinderen en de derde is op komst. En zo is het......

Sterkte!!! Groetjes Claudia, mama van Dion en Senne* en ?



 
hallo Meiden,
ben nu ook aanwezig op dit forum terwijl niemand hier wil zijn natuurlijk.
Vorige week was ik nog actief aan het lezen op het zwanger juli forum, maar ben afgelopen maandag ons kindje bij een zwangerschap van 19weken verloren.
Ik had me ook aangemeld bij lieve-engeltjes, maar dit werkt met mailtjes en dit is nog wel ff wennen. Zijn jullie hier ook mee bekend?
Zal binnenkort wel mn verhaal doen....

Gr. Saskia.
mama van Jelte en Jens*
 
Hoi Saskia,

Ik heb voor ons dochtertje ook een engeltje aangevraagd. Ik hoef verder niets te doen met mailtjes. Had en heb hier gewoon geen zin in. Wel vond en vind ik het een fijn idee om daar een engeltje te hebben staan voor haar. Verder wens ik je hel veel sterkte met alles.

Groetjes Claudia, mamavan Dion en Senne* en ?
 
Dank jullie wel voor de lieve reacties!
Het is gewoon een K..periode, waarvan je weet dat die nooit over zal gaan, maar waarvan je hoopt dat je alles een plekje kan gaan geven. Dit zal echter zijn tijd nodig hebben.

Saskia, ik schrijf ook bij lieve engeltjes, bij de lijst geen keuze. Ik vind het heel fijn daar, er schrijven allemaal mama's die voor de 24 weken zwangerschap hun kindje verloren hebben. Ik kan alles kwijt wat ik kwijt wil en krijg er altijd lieve reacties op terug. Iedereen herkent de gevoelens die ik heb. Op de verhalen van anderen reageer ik soms wel, soms niet, ligt er maar net aan hoe ik me voel en of ik een behoefte voel om een reactie te geven.

liefs
Patricia, mama van Bas*
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan