Ik ben op 2 april gecurreteerd; dit was in de 16e week, een missed abortion. Het is toch alweer enige tijd geleden, maar ik blijf het zo moeilijk vinden om geconfronteerd te worden met alles wat met zwangerschap te maken heeft! Ik ben gewoon jaloers als ik bolle buiken en kinderwagens zie. Is dat normaal? Wanneer wordt dit minder? Daar komt bij dat we nog niet bezig zijn met "weer zwanger worden" en van daaruit kan ik die jaloezie ook niet begrijpen. Ik heb een baan gekregen en dat wordt waarschijnlijk niet verlengd als ik zwanger raak. Dat vind ik weer zo egoïstisch van mezelf. Waar kies ik dan voor? Anders was ik nu hoogzwanger geweest en nu heb ik vraagtekens, maar voel wel jaloezie bij bolle buiken! Hoe moet ik dit allemaal zien? Graag hoor ik of er meer vrouwen zijn die dit of iets soortgelijks herkennen.
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het verdriet blijft
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hallo Elmo,
Het chijnt vaker voor te komen dat vrouwen die zoiets meemaken "jarloers" zijn. Het is een gevoel die je hebt en je kies er niet voor. Zelf zou ik in september moeten bevallen maar het ging in week 24 mis. Als ik hoogzwangeren ziet denk ik ook van :'zo had ik ook bijgelopen'. En een aantal van mijn vriendinnen zijn nu ook zwanger (3). Ik kan er niet omheen. Echter ben ik niet jarloers op anderen aangezien ik niet weet hoeveel verdriet hun in het verleden hebben meegemaakt. ( Al is dit mijn 2de verlies). Ik hoop dat je jezelf de tijd gunt om dat alles een plekje te geven en dan zou je wel merken dat je je niet meer zo zal voelen.
Heel veel succes!
Het chijnt vaker voor te komen dat vrouwen die zoiets meemaken "jarloers" zijn. Het is een gevoel die je hebt en je kies er niet voor. Zelf zou ik in september moeten bevallen maar het ging in week 24 mis. Als ik hoogzwangeren ziet denk ik ook van :'zo had ik ook bijgelopen'. En een aantal van mijn vriendinnen zijn nu ook zwanger (3). Ik kan er niet omheen. Echter ben ik niet jarloers op anderen aangezien ik niet weet hoeveel verdriet hun in het verleden hebben meegemaakt. ( Al is dit mijn 2de verlies). Ik hoop dat je jezelf de tijd gunt om dat alles een plekje te geven en dan zou je wel merken dat je je niet meer zo zal voelen.
Heel veel succes!
Nog even over het woord "jaloers". Het is niet zo dat ik het die vrouwen niet gun en ik heb ook al letterlijk tegen anderen gezegd dat je inderdaad niet weet hoeveel verdriet andere vrouwen hebben gehad die nu zwanger zijn, maar dat is het verstand. Voor mijn gevóel steekt het als ik zwangere vrouwen zie.
Ik weet wat je bedoeld! Daarom stond het ook tussen aanhalingstekens omdat niet het juiste woord voor is.
ik heb het zelfde meegemaakt als jij. 9 april goede vrijdag zou je denken (niet dus) weer een miskraam en dit keer bij de zestien weken. net mijn verjaardag voorbij, overwelpt met mooie cadeaus.en op het werk zie je zoveel mensen lopen met een dikke buik. echt shit hoor. maar onthou 1 ding iedere zwangerschap staat los van elkaar, het kan snel gaan. ik ben nu alweer 6 weken, succes
Ik heb met 20 weken een kindje verloren en ik kon het ook niet verdragen om iemand met een bolle buik te zien,zelfs toen mijn beste vriendin vertelde dat ze zwanger was kon ik niet echt blij voor haar zijn. Ik vond dat zelf wel heelerg,maar het voelde gewoon zo. Bij mij heeft dit gevoel echt geduurd totdat ik zelf weer zwanger was (na ong. een half jaar). Ik dacht dat dan alles weer goed zou zijn,maar toen was ik weer bang dat ik het zou verliezen.Pas na 20 weken kon ik er echtvan genieten en ik ben nu over een week uitgerekend van de eerste dus er is nog hoop. Heel veel sterkte!
Hoi Elmo,
Ik herken het wel. Ik zou ook in september uitgerekend zijn. Ik vind het ook nog steeds erg moeilijk om zwangeren te zien. Je beseft dan weer wat je mist. Ik moet soms ook opeens erg huilen. Wat ik dan niet in de hand heb. Dat vind ik erg vervelend. Maar het kan er maar beter uit komen. Wij hebben het opnieuw zwanger worden ook uitgesteld. Wat het inderdaad niet makkelijker maakt.
Heel veel sterkte!
Ik herken het wel. Ik zou ook in september uitgerekend zijn. Ik vind het ook nog steeds erg moeilijk om zwangeren te zien. Je beseft dan weer wat je mist. Ik moet soms ook opeens erg huilen. Wat ik dan niet in de hand heb. Dat vind ik erg vervelend. Maar het kan er maar beter uit komen. Wij hebben het opnieuw zwanger worden ook uitgesteld. Wat het inderdaad niet makkelijker maakt.
Heel veel sterkte!