Het vliegt me aan......

A

ANONYMOUS_USERNAME

Heb de laatste tijd echt veel nare, heftige verhalen in vrij directe omgeving. Zwangerschappen die mislopen, jongen mensen die met kanker geconfronteerd worden en vandaag een collega die op vakantie een van haar dochters verloren heeft.
Echt verschrikkelijk!!

Normaal gesproken is dit al heel erg aangrijpend maar door die hormonen blijf ik er bijna in hangen.
Wordt er s nachts wakker van en lig dan te piekeren.
Hoe betrekkelijk is het allemaal, en waar krijgen sommige mensen zoveel te verduren? En wat ligt er voor mij nog op de loer?

Bah....echt eng! En heus, ik weet dat ik het ook weer los moet laten. Anders heb je geen leven meer.
Maar toch....het houd me op dit moment wel heel erg bezig....dood eng!

Sorry....moest het ook even van me afschrijven.
X mama3007
 
ik snap je gevoel helemaal, heb er ook last van.en kan ook echt blijven hangen soms in verhalen die ik hoor..maar als je collega haar dochter verliest is het ook erg dichtbij he..jeetje!
ja dat kan je niet zomaar van je afschudden..probeer afleiding te zoeken, gemaakelijk gezegd ja weet ik...maar anders wordt en maak je jezelf gek..

sterkte, liefs
 
Ja mama3007, dat kan je er helemaal niet bij hebben hé. Ik ken het. Hoop alle ellende uit de weg te gaan. Bij de eerste heeft mijn vader op de ic gelegen met hersenvlies ontsteking. Mocht er niet bij omdat ze niet gelijk wisten of het besmettelijk was voor mij/ baby. Ik probeer nu zh en bezoeken uit de weg te gaan kan het niet zo goed aan. Hij is nu de baby kamer aan het behangen dus is wel goed gekomen. Ik dacht vorige week in ene als er met mij iets gebeurt tijdens de bevalling heeft de eerste geen moeder meer.... Hoe bedoel je lekker gek met de hormonen :).
 
Dat is echt heel vervelend. Zijn ook echt hele heftige verhalen zeker als je zelf nu zwanger bent. Gelukkig heb ik daar geen last van. Kost denk ik wel veel energie en je baby krijgt dit natuurlijk ook weer mee. Soms zou het toch echt handig zijn als we letterlijk op een knop kunnen drukken en zouden kunnen stoppen met piekeren. Heel veel sterkte ermee en komt vast weer goed.
 
Jeetje wat heftig... Wat vreselijk voor je collega, een kind verliezen is het volgens mij het ergste wat je kan gebeuren...

Normaal al niet te doen zo'n verhaal van iemand die je goed kent maar met al die hormonen er dan ook nog bij helemaal ondragelijk...

Ik herken het heel erg hoor; hier een collega die 2 weken achterloopt qua zwanger van haar tweede kindje. Haar oudste is een paar weken na de geboorte bijna overleden aan hartkwaal en toen met spoed paar openhartoperaties gehad. Uiteindelijk goed gekomen gelukkig. Maar nu weer op 20-weken-echo hartafwijking bij tweede kind gezien...
Wordt voor hun een hele onzekere tijd tot einde zwangerschap en natuurlijk ook daarna met operatie e.d.
Staat natuurlijk los van mijn zwangerschap maar toch betrek je het erg op jezelf zoiets. Was bij 30-weken-echo ook erg opgelucht dat hart er weer goed uitzag.

Gisteren trouwens ook hard zitten huilen bij Hello Goodbye dus hormonen razen hier ook oppe volle toeren ;-)

Sterkte!
 
Jeetje wat naar zeg! Zou er niet aan moeten denken om een van mijn kids te overleven!

Maar ik moet wel zeggen, dat nu ik zwanger ben, het wel lijkt of iedereen wel een paar horror-verhalen weet of kent en ook dan maar de behoefte heeft deze te delen. Alsof we erop zitten te wachten om deze uitgerekend nu te horen?!

Ik kan het bij de tweede meer loslaten als bij de eerste. Al blijven de hormonen op de loer liggen vooral bij films enz..


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan