Het waren er 2 nu nog 1

Hallo,

Een paar weken geleden voor het eerst een termijn echo, we kregen te horen een 2ling.
Zeer verbaasd maar dolgelukkig gingen we naar huis.
Een week later zaten we in het ziekenhuis, eerste controle bij gynacoloog, deze verwees ons door naar een specialist gynacoloog ivm 1 eiige of 2 eiige tweeling.
Weer een week later waren we bij de specialist en die vertelde ons het slecht nieuws.
1 van de 2 leefde niet meer, we waren totaal verslagen en erg verdrietig.
Alle keren op de controles hadden we echo's meegekregen en de hartjes zien kloppen van beide kindjes en nu was dat ineens niet meer, althans van 1 kindje niet meer.
Omdat het nog maar heel kort gelden is dat het hartje gestopt was kon de arts alles goed onderzoeken wat er aan de hand was, het kind had trisomie 13, een syndroom waar alles mis met het kindje is en daarom dus niet levensvatbaar.
Hoe nu verder was onze vraag.
Het andere kindje leeft gewoon door en over een paar weken krijgen we een uitgebreide echo om te kijken of alles goed en gezond is.
Het kindje wat niet meer leeft moet ik gewoon al die tijd bij me dragen omdat het lichaam dat niet afstoot vanwege het leefde kindje, zo in nu eenmaal moedernatuur.
We waren zo blij toen we te horen kregen dat we een 2ling zouden krijgen en ons leventje is nu zo overhoop gegooid dat ik pas rust heb als alles achter de rug is en er inderdaad een gezond kindje wordt geboren dat voor ons er altijd 1 van een 2ling bljift.
 

Hey meis,

Wat een verschikkelijk verdrietig verhaal zeg!
Het lijkt me vreselijk en zeker omdat het kindje
ook nog in je buik zit...

Ik zelf ben drie maanden geleden bevallen. Helaas
heeft mijn kind ook een syndroom (welke moet nog
uit DNA-onderzoek komen). En er is ook van alles
mis, momenteel  is ons kind al  3 x opgenomen en 3 weken  
in het ziekenhuis gelegen, ook staan er nog heel veel  opaties
te wachten.  Zal veder niet op de details in
gaan want daar heb je vast geen beoefte aan. Ons kind
heeft het de eerste drie weken v/h leven ook onwijs moeiijk
gehad maar heeft alles ondanks alles wel overleefd.
Momenteel hebben we grote zorgen wat de toekomst ons
zal bieden en hoe ons kind zich lichamelijk een geestelijk
gaat ontwikkelen.

Ik hoop zo onwijs voor je dat alles wel goed is met je andere
kindje! Ik vind het echt verschikkelijk om dit verhaal te lezen
meede omdat de kinderarts en clinisch geneticus ons vertelde dat
de meeste kinderen met deze afwijkingen het meestal ook
al niet in de buik overleven en eindigen in een miskraam.

Ik wens jou en je man  alle sterkte toe met dit verlies.
En als je een keer wilt praten laat het me weten...

Veel liefs mama.
 
halo wat er voor je maar mijn zusje heeft dat oookgehad eerst een tweeling eentje van gestorven maar ze moest het andere kindje laaten afhaalen om dat het gevar voor eigen licham was om dat het doode baytje haar lichaam kon vergiftigen en het andere baytje wil je nie bang maaken maar zou het wel even vreegen sterkte jolanda
 
Hoi,

Succes met alles. Je wereld wordt wel even helemaal op de kop gezet zeg. Ik hoop dat jullie er uiteindelijk nog wel van kunnen genieten als jullie wat bevredigende antwoorden gaan krijgen.

Groetjes.
 
Hallo,

Ik herken heel veel in je verhaal. Ook ik was in verwachting van een tweeling. Met ongeveer 20 weken is onze dochter overleden. Wij kregen dit in de 25 week van mijn zwangerschap te horen. Onze andere dochter leefde gelukkig nog steeds. Twee dagen na het vreselijke bericht ben ik bevallen van onze levenloze dochter dit is dus gebeurd met 25 weken. Ik ben toen direct aan de weeen remmers gekomen en Heb onze andere dochter nog twee weken bij me kunnen houden. Ik kreeg toen een infectie aan mijn baarmoeder toen moest onze andere dochter geboren worden. De weeen waren toen ook al spontaan begonnen. Mijn geluk is dat het een twee eiige tweeling was en daarom heeft Sterre nog twee wekenin mijn buik kunnen blijven. Het verhaal dat je overledenkind je kan vergiftigen daar is mij helemaal niet van bekend. Maar ik weet nu uit ervaring wel dat de bevalling spontaan kan komen. Dat heeft mijn gyn ook moeten opzoeken want die vertelde me dat de bevalling pas met 40 weken zou beginnen.
Ik wens je heel veel sterkte de komende tijd en als je vragen hebt ga dan naar de gyn. Die kan je heel veel vertellen.

Groetjes Sigrid
 
Terug
Bovenaan