Als je in een speelgoedwinkel rond loopt, lijken alle spullen leuk voor je kindje en wil je alles wel kopen.
Ik heb dan ook een tijdje terug een babygym gekocht met 4 verschillende muziekjes, allemaal knipperende lichtjes en je kan hem op 4 verschillende manieren gebruiken (van mobile tot speeltafeltje waar je voor kan zitten).
Nu ben ik echt niet onhandig. Ik heb immers zelfstandig alle meubels in de kinderkamer in elkaar gezet (onze babykamer komt van onze grote vrienden uit Zweden), maar voor dit stuk speelgoed had ik toch echt de hulp van mijn man nodig. Met twee man sterk zijn wij een uur of twee bezig geweest deze, volgens de verpakking heel eenvoudige, babygym in elkaar te zetten.
Toen kwam het: ik zet heel blij vertellend de babygym over mijn dochter in de box en begin haar uit te leggen hoe het ding functioneerd, valt ze in slaap! Hebben we daar twee uur lang voor zitten puzzelen!
De standen van het apparaat zijn nog een verhaal appart, ik geloof dat er zo'n 20 verschillende combinaties van de knopjes zijn. Hebben we eindelijk uitgevonden dat de slaapliedjes onder het ene schuifje zitten en de actieve liedjes onder het andere, doet het ding het niet meer! (Een ander knopje wat omgezet dient te worden.)
Nou ja, toen Laura eenmaal wakker was, viel het ding wel in de smaak en onze dame keek vol plezier naar de ronddraaiende mobile bovenop de babygym, met lichtjes uiteraard. Ondertussen begon ik de muziek behoorlijk zat te worden.
Nu hebben we de boel veranderd en voor lichtjes en muziek moet ze werken (tegen een speeltje aan rammen). De eerste tijd was dat een opluchting. Geen rotdeuntjes meer, want 4 deuntjes zijn er uiteindelijk maar 4.
Nu heeft madammeke door hoe ze de muziek aan moet krijgen (sinds twee weken) en er gaat geen dag voorbij dat ik het ding met liefde overboord smijten wil! Ik ben compleet gehersenspoeld! Mijn dochter blijft maar tegen die speeltjes rammen, bij Duracell zijn ze dolgelukkig met ons en mijn man lacht me vierkant uit. Zo erg is het toch niet? Nee, hij zit er hooguit een dag in. Ik ga nu al mijn derde week continue dezelfde deuntjes horen in. Ik drom er zelfs van. Het is gewoon altijd mijn achtergrondmuziek, ook wanneer Laura niet tegen het ding aan ligt te rammen.
Ik heb er spijt van dat ik het ding heb gekocht, maar aan de andere kant, het is absluut haar favoriete speeltje. Laura is tevreden en dat is het belangrijkste, toch?!? (Of zal ik het ding toch maar overboord smijten als ze slaapt vannacht?)
Groetjes Ilona
Ik heb dan ook een tijdje terug een babygym gekocht met 4 verschillende muziekjes, allemaal knipperende lichtjes en je kan hem op 4 verschillende manieren gebruiken (van mobile tot speeltafeltje waar je voor kan zitten).
Nu ben ik echt niet onhandig. Ik heb immers zelfstandig alle meubels in de kinderkamer in elkaar gezet (onze babykamer komt van onze grote vrienden uit Zweden), maar voor dit stuk speelgoed had ik toch echt de hulp van mijn man nodig. Met twee man sterk zijn wij een uur of twee bezig geweest deze, volgens de verpakking heel eenvoudige, babygym in elkaar te zetten.
Toen kwam het: ik zet heel blij vertellend de babygym over mijn dochter in de box en begin haar uit te leggen hoe het ding functioneerd, valt ze in slaap! Hebben we daar twee uur lang voor zitten puzzelen!
De standen van het apparaat zijn nog een verhaal appart, ik geloof dat er zo'n 20 verschillende combinaties van de knopjes zijn. Hebben we eindelijk uitgevonden dat de slaapliedjes onder het ene schuifje zitten en de actieve liedjes onder het andere, doet het ding het niet meer! (Een ander knopje wat omgezet dient te worden.)
Nou ja, toen Laura eenmaal wakker was, viel het ding wel in de smaak en onze dame keek vol plezier naar de ronddraaiende mobile bovenop de babygym, met lichtjes uiteraard. Ondertussen begon ik de muziek behoorlijk zat te worden.
Nu hebben we de boel veranderd en voor lichtjes en muziek moet ze werken (tegen een speeltje aan rammen). De eerste tijd was dat een opluchting. Geen rotdeuntjes meer, want 4 deuntjes zijn er uiteindelijk maar 4.
Nu heeft madammeke door hoe ze de muziek aan moet krijgen (sinds twee weken) en er gaat geen dag voorbij dat ik het ding met liefde overboord smijten wil! Ik ben compleet gehersenspoeld! Mijn dochter blijft maar tegen die speeltjes rammen, bij Duracell zijn ze dolgelukkig met ons en mijn man lacht me vierkant uit. Zo erg is het toch niet? Nee, hij zit er hooguit een dag in. Ik ga nu al mijn derde week continue dezelfde deuntjes horen in. Ik drom er zelfs van. Het is gewoon altijd mijn achtergrondmuziek, ook wanneer Laura niet tegen het ding aan ligt te rammen.
Ik heb er spijt van dat ik het ding heb gekocht, maar aan de andere kant, het is absluut haar favoriete speeltje. Laura is tevreden en dat is het belangrijkste, toch?!? (Of zal ik het ding toch maar overboord smijten als ze slaapt vannacht?)
Groetjes Ilona