ANONYMOUS_USERNAME
New member
Ik ben 17 oktober naar de gynaecoloog geweest toen was ik bijna 38 weken zwanger.
Had al last van soort menstruatiepijn de gynaecoloog gekeken en had ik 1,5 cm ontsluiting.
De baby was ver ingedaald maar moest nog iets verder en de baarmoedermond ook al ver verweekt.
Hij zei het zal niet heel erg lang meer gaan duren het kan vanavond, vannacht maar waarschijnlijk is ze er over een week.
Maar dat kan je natuurlijk niet zeggen.
Vervolgens heel de week ontzettend last van menstruatiekrampen.
Heel de week wachten en mooi niks dus.
26 oktober weer terug naar de gynaecoloog.
Verteld dat ik heel de week al last had en hij weer kijken.
Deze keer 3 cm ontsluiting, Fay al helemaal ingedaald en baarmoedermond al helemaal verweekt.
Daarna had hij besloten omdat ik zoveel last had al 1,5 week dat als ze deze week niet zou komen hij ze vrijdag 2 november
op mijn bevaldatum te gaan inleiden.
Nadat ik bij hem geweest was heel veel pijn en heel de dag bloed verloren.
Waarschijnlijk was dat de bloedprop geweest.
In de avond nog steeds veel krampen en ben ik naar bed gegaan om 01.00 uur.
Daarna om 05.00 uur wakker geworden met hele erge krampen net of je iets onwijs verkeerd gegeten hebt.
Ik naar de toilet. Nadat ik ontlasting had gehad ik terug naar bed maar kon niet meer liggen deed zeer.
Ik naar beneden nog een keer ontlasting maar het gevoel van krampen bleef.
Na een tijdje dacht ik zal het nu dan toch echt de weeen zijn?
Vervolgens mijn man wakker gemaakt en zei dat ik even ging douchen en hij de spullen maar gereed moest gaan maken.
Onder de douche echt weeen gehad alleen nog wel rustig begonnen ze waren nog niet zo sterk.
Tussen de weeen door ben ik me toch gaan scheren (vrouwen he).
En Vincent verklaarde mij voor gek ook nog even opgeruimd in huis tussen de weeen door.
Dacht als het om 08.00 uur nog zo is ga ik mijn moeder bellen.
Vond het wel moeilijk om de tijd bij te houden.
Mijn moeder gebeld en die zei ik zou dan maar naar het ziekenhuis gaan bellen als ik jou was.
Ik bellen maar ja wat moet je dan zeggen.
Ik zeg mijn naam en heel droog ik heb weeen. Moest ze lachen zegt ze dat is mooi om de hoeveel minuten.
Ik had toen een hele grote wee en na 3 minuten weer een kleine en na 3 minuten weer een grote.
Dus zei vertelde dat we moesten komen.
Toch nog even gedacht in de auto zijn het wel echt weeen?
Want tussen de weeen door voelde ik bijna niks.
In de auto om de 5 minuten weeen gehad.
Aangekomen in het ziekenhuis hebben ze me aan het ctg apparaat gelegd en die gaf de hartslag van de baby aan en de
weeensterkte toen was ik gerustgesteld van het zijn toch echte weeen wat ik voel.
Had al gezegd tegen de gynaecoloog dat mijn pijngrans heel laag was en ik wel pinbestrijding wilde.
Ze had alles daarover uitgelegd maar dacht als het zo blijft dan doe ik het zo dus nog even wachten.
Na een tijdje dacht ik heb het nu echt wel nodig dus de anathesist was gebeld en ik kon naar boven voor de ruggenprik ik had
toen 5 cm ontsluiting.
Daar zag ik best tegenop maar viel uiteindelijk wel mee. Doet wel zeer ja.
Daarna hebben ze mijn vliezen gebroken.
Daarna voel je niks meer heerlijk zeg. Met eeen weeenpiek eerder van 20 was het al heftig en nu zag ik hem stijgen tot 37 pff
wat was ik blij dat ik die niet voelde.
Toen had ik 8 cm ontsluiting en was de dosis van de ruggenprik omlaag gehaald omdat je anders je persweeen niet meer voelt.
Nou ik kan je vertellen die zijn heftig kon ze moeilijk opvangen. Met elke wee steeg ik op van de opvliegers en was mijn man
aan de ene kant met een blaadje aan het wapperen en mijn moeder aan de andere kant met een koud washandje bezig.
Vincent ook in mijn onderrug drukken want had rugweeen.
Kon ze niet meer opvangen mijn neus zat dicht in 1 keer en doordat ik niet meer kon puffen maar alleen maar auauau kon
zeggen moest ik van paniek huilen en kan je ze niet meer opvangen.
De verloskundige zag dat ik veel pijn had en heeft de dosis verhoogt.
Toen had ik 10 centimeter ontsluiting en kon ik gaan persen.
Na een kwartier zag ze dat Fay naar rechts keek in plaats van naar beneden en moest er ingegrepen worden omdat Fay haar
hartslag snel naar beneden ging. Ze had snel de kinderarts gebeld dat ze Fay nu ging halen en ze klaar moest staan.
Vincent vertelde dat er een levensgrote spuit werdt gezet voor verdoving en vervolgens hoorde ik knip knip knip.
Heel erg veel knippen van voor tot achter en na 3 of 4 x persen was Fay geboren op 27 oktober om 19.07 uur!
Ze was 2516 gram een heel klein meisje.
Ze werdt op mijn buik gelegd en de navelstreng door mijn moeder geknipt want Vincent wilde niet.
Vincent met Fay naar de kinderarts voor controle omdat ze een volledige schisis heeft en er veel tests gedaan moesten worden.
Met mij ging het niet zo goed omdat mijn bloedvaatjes gescheurd waren.
Had onwijs veel bloed verloren en zag de wereld voor een doedelzak aan.
De verloskundige een beetje in paniek want het moest snel gehecht worden en zei tegen de rest nu is de moeder even
belangrijk dus eerst haar op orde brengen. Ze heeft het heel vakkundig en mooi gehecht met een oplosbare hechting.
Je ziet er niks van omdat het een inwendige hechting is en geen oppervlakkige.
Gelukkig was met Fay alles goed een apgarscore van 9-9-10 perfect dus.
En geen andere afwijkingen dan de schisis.
Daarna na de kraamafdeling gebracht en ben ik gebleven tot 31 oktober.
Na ik haar goed zelf kon voeden mochten we naar huis. Zo fijn het ziekenhuis is echt niet fijn.
De hechting doet echt langdurig zeer en ook de ruggenprik. Vervolgens stuwing van mijn borsten gekregen en dat doet erg
veel pijn kan ik je vertellen.
Het gaat supergoed met Fay! Ze eet, drinkt en plast en poept en groeit goed dus beter kan het niet gaan.
Ze is erg lief heel de dag en slaapt goed. Alleen last van krampje en dat is zo zielig.
Met mij gaat het ook elke dag iets beter!
Kan niet wachten om naar buiten te gaan zeg.
Succes meiden met jullie bevalling!!!!
Ik blijf meelezen dus hou me op de hoogte he.
Had al last van soort menstruatiepijn de gynaecoloog gekeken en had ik 1,5 cm ontsluiting.
De baby was ver ingedaald maar moest nog iets verder en de baarmoedermond ook al ver verweekt.
Hij zei het zal niet heel erg lang meer gaan duren het kan vanavond, vannacht maar waarschijnlijk is ze er over een week.
Maar dat kan je natuurlijk niet zeggen.
Vervolgens heel de week ontzettend last van menstruatiekrampen.
Heel de week wachten en mooi niks dus.
26 oktober weer terug naar de gynaecoloog.
Verteld dat ik heel de week al last had en hij weer kijken.
Deze keer 3 cm ontsluiting, Fay al helemaal ingedaald en baarmoedermond al helemaal verweekt.
Daarna had hij besloten omdat ik zoveel last had al 1,5 week dat als ze deze week niet zou komen hij ze vrijdag 2 november
op mijn bevaldatum te gaan inleiden.
Nadat ik bij hem geweest was heel veel pijn en heel de dag bloed verloren.
Waarschijnlijk was dat de bloedprop geweest.
In de avond nog steeds veel krampen en ben ik naar bed gegaan om 01.00 uur.
Daarna om 05.00 uur wakker geworden met hele erge krampen net of je iets onwijs verkeerd gegeten hebt.
Ik naar de toilet. Nadat ik ontlasting had gehad ik terug naar bed maar kon niet meer liggen deed zeer.
Ik naar beneden nog een keer ontlasting maar het gevoel van krampen bleef.
Na een tijdje dacht ik zal het nu dan toch echt de weeen zijn?
Vervolgens mijn man wakker gemaakt en zei dat ik even ging douchen en hij de spullen maar gereed moest gaan maken.
Onder de douche echt weeen gehad alleen nog wel rustig begonnen ze waren nog niet zo sterk.
Tussen de weeen door ben ik me toch gaan scheren (vrouwen he).
En Vincent verklaarde mij voor gek ook nog even opgeruimd in huis tussen de weeen door.
Dacht als het om 08.00 uur nog zo is ga ik mijn moeder bellen.
Vond het wel moeilijk om de tijd bij te houden.
Mijn moeder gebeld en die zei ik zou dan maar naar het ziekenhuis gaan bellen als ik jou was.
Ik bellen maar ja wat moet je dan zeggen.
Ik zeg mijn naam en heel droog ik heb weeen. Moest ze lachen zegt ze dat is mooi om de hoeveel minuten.
Ik had toen een hele grote wee en na 3 minuten weer een kleine en na 3 minuten weer een grote.
Dus zei vertelde dat we moesten komen.
Toch nog even gedacht in de auto zijn het wel echt weeen?
Want tussen de weeen door voelde ik bijna niks.
In de auto om de 5 minuten weeen gehad.
Aangekomen in het ziekenhuis hebben ze me aan het ctg apparaat gelegd en die gaf de hartslag van de baby aan en de
weeensterkte toen was ik gerustgesteld van het zijn toch echte weeen wat ik voel.
Had al gezegd tegen de gynaecoloog dat mijn pijngrans heel laag was en ik wel pinbestrijding wilde.
Ze had alles daarover uitgelegd maar dacht als het zo blijft dan doe ik het zo dus nog even wachten.
Na een tijdje dacht ik heb het nu echt wel nodig dus de anathesist was gebeld en ik kon naar boven voor de ruggenprik ik had
toen 5 cm ontsluiting.
Daar zag ik best tegenop maar viel uiteindelijk wel mee. Doet wel zeer ja.
Daarna hebben ze mijn vliezen gebroken.
Daarna voel je niks meer heerlijk zeg. Met eeen weeenpiek eerder van 20 was het al heftig en nu zag ik hem stijgen tot 37 pff
wat was ik blij dat ik die niet voelde.
Toen had ik 8 cm ontsluiting en was de dosis van de ruggenprik omlaag gehaald omdat je anders je persweeen niet meer voelt.
Nou ik kan je vertellen die zijn heftig kon ze moeilijk opvangen. Met elke wee steeg ik op van de opvliegers en was mijn man
aan de ene kant met een blaadje aan het wapperen en mijn moeder aan de andere kant met een koud washandje bezig.
Vincent ook in mijn onderrug drukken want had rugweeen.
Kon ze niet meer opvangen mijn neus zat dicht in 1 keer en doordat ik niet meer kon puffen maar alleen maar auauau kon
zeggen moest ik van paniek huilen en kan je ze niet meer opvangen.
De verloskundige zag dat ik veel pijn had en heeft de dosis verhoogt.
Toen had ik 10 centimeter ontsluiting en kon ik gaan persen.
Na een kwartier zag ze dat Fay naar rechts keek in plaats van naar beneden en moest er ingegrepen worden omdat Fay haar
hartslag snel naar beneden ging. Ze had snel de kinderarts gebeld dat ze Fay nu ging halen en ze klaar moest staan.
Vincent vertelde dat er een levensgrote spuit werdt gezet voor verdoving en vervolgens hoorde ik knip knip knip.
Heel erg veel knippen van voor tot achter en na 3 of 4 x persen was Fay geboren op 27 oktober om 19.07 uur!
Ze was 2516 gram een heel klein meisje.
Ze werdt op mijn buik gelegd en de navelstreng door mijn moeder geknipt want Vincent wilde niet.
Vincent met Fay naar de kinderarts voor controle omdat ze een volledige schisis heeft en er veel tests gedaan moesten worden.
Met mij ging het niet zo goed omdat mijn bloedvaatjes gescheurd waren.
Had onwijs veel bloed verloren en zag de wereld voor een doedelzak aan.
De verloskundige een beetje in paniek want het moest snel gehecht worden en zei tegen de rest nu is de moeder even
belangrijk dus eerst haar op orde brengen. Ze heeft het heel vakkundig en mooi gehecht met een oplosbare hechting.
Je ziet er niks van omdat het een inwendige hechting is en geen oppervlakkige.
Gelukkig was met Fay alles goed een apgarscore van 9-9-10 perfect dus.
En geen andere afwijkingen dan de schisis.
Daarna na de kraamafdeling gebracht en ben ik gebleven tot 31 oktober.
Na ik haar goed zelf kon voeden mochten we naar huis. Zo fijn het ziekenhuis is echt niet fijn.
De hechting doet echt langdurig zeer en ook de ruggenprik. Vervolgens stuwing van mijn borsten gekregen en dat doet erg
veel pijn kan ik je vertellen.
Het gaat supergoed met Fay! Ze eet, drinkt en plast en poept en groeit goed dus beter kan het niet gaan.
Ze is erg lief heel de dag en slaapt goed. Alleen last van krampje en dat is zo zielig.
Met mij gaat het ook elke dag iets beter!
Kan niet wachten om naar buiten te gaan zeg.
Succes meiden met jullie bevalling!!!!
Ik blijf meelezen dus hou me op de hoogte he.
