Hoe ik door vruchtbaarheids onderzoeken onvruchtbaar ben geworden
Vanaf Januari 2004 probeer ik zwanger te worden en heb na 6 weken zwangerschap een miskraam gehad op 10 november 2004.
In September 2005 werd ik doorverwezen via m,n Huisarts Dr. Visser naar het Boven IJ Ziekenhuis.
Hier kwam ik op de polikliniek Gynaecologie bij dr. Verdel
Zowel ik als mijn vriend hebben verschillende onderzoeken gehad naar de vruchtbaarheid.
Daar kwam uit dat de kwaliteit van het sperma van m,n vriend goed is.
Mijn baarmoeder en eierstokken hebben geen afwijkingen werd mij verteld en ook de kweek + het bloedprikken was goed ik heb geen chlamydia-infectie doorgemaakt .
De samenlevingstest (PCT) was wel negatief , we moesten de avond voor mijn ovulatie vrijen en de volgende dag werd er wat slijmvlies bij m,n baarmoedermond weggenomen.
Nu kon dr. Verdel kijken onder de microscoop naar de beweeglijkheid van de zaadcellen in het slijm.
Deze bewogen nauwelijks werd mij verteld,maar dit kon ook komen omdat we op de verkeerde cyclusdag bezig waren , we konden dit onderzoek volgende maand nogmaals proberen.
Op 8 November 2005 kreeg ik een HSG (Hysterosalpingogram)
In de voorwaarden staat dat je niet zwanger mag zijn,niet overgevoelig voor jodium,er moet een bacteriekweek van de baarmoedermond zijn afgenomen ter uitsluiting van infecties.
De vrouw mag geen chlamydia-infectie hebben doorgemaakt.
Op dit alles ben ik voor de HSG onderzocht en op geen van alle was sprake.
Tijdens de HSG moest ik gaan liggen op een tafel met m,n benen in steunen.
Ze zetten een instrument op m,n baarmoedermond en brengen een slangetje in de baarmoeder waardoor contrastvloeistof door de baarmoeder naar de eileiders word gebracht.
Ik en mijn vriend konden tijdens dit onderzoek meekijken naar de röntgenopname die werden gemaakt.
Wel was Dr.Verdel in gevecht met het instrument op mijn baarmoedermond op een of andere manier schoot het los en de vloeistof lekte de verkeerde kant op, maar ze vertelde dat ze het instrument nogmaals vast ging zetten en de vloeistof opnieuw in ging spuiten
Zo werd mijn doorgankelijkheid van de eileiders getest.
De uitslag van dit onderzoek was positief mijn eileiders stonden open er waren geen belemmeringen.
Ik kreeg de volgende uitleg mee naar huis: Het kan allemaal wat aanvoelen als menstruatiepijn en van binnen een beetje beurs.
Dit was inderdaad het geval.
Ik ben de dag na het onderzoek Woensdag 9 November gewoon gaan werken en alle pijn was wel verdwenen.
In de nacht die daarop volgde 9 op 10 November 2005 werd ik steeds wakker met een steek in mijn buik links en het gevoel van misselijkheid.
Toch s,morgens naar mijn werk gegaan maar binnen 2 uurtjes kreeg ik koorts en de steken in m,n buik werden steeds heviger.
Ik ben naar het huis van mijn zus gegaan omdat ik dan iemand in de buurt had die voor mij zorgen kon.
Ik ben daar in slaap gevallen en werd pas tegen etenstijd wakker.
Ben naar huis gegaan en heb meteen de volgende dag een huisarts gebeld.
Mijn eigen huisarts was op dat moment niet aanwezig en ben naar de praktijk van Dr. Mourik en Reinders gegaan op de spanderswoudstraat.
Ben onderzocht en het zou volgens hun duiden op een verstopping van de darmen en ik kreeg een klysma mee naar huis.
Die klysma heb ik gebruikt thuis maar loste niks op en m,n koorts werd hoger en hoger.
S,avonds heeft mijn moeder me meegenomen naar een dienstdoende arts in Amsterdam-Noord die mij meteen doorverwezen naar de eerste hulp in het Boven IJ Ziekenhuis.
Daar hebben ze bloed afgenomen en troffen ze een bacterie aan, die zou zitten tussen de kleine bekken.
Ben verder nog nagekken door Dr. Wassenberg die dienst had op die avond ( 10-11-2005)
Hij gaf mij een recept mee voor antibiotica, het waren twee verschillende.
Ik werd erg beroerd van deze pillen en heb nog gebeld of ik ze op een andere manier innemen kon ik moest er een paar uur tussen laten en ze niet tegelijkertijd innemen.
Deze antibiotica sloeg niet aan en op Dinsdag 15 November 2005 had ik een controle afspraak gepland staan bij Dr. Verdel in het Boven IJ naar aanleiding van de HSG vorige week.
Toen ik daar verscheen met mijn moeder heeft Dr. Verdel met de echo in mijn buik gekeken en zag er een ontsteking zitten bij mijn eileider links.
Ik ben acuut opgenomen op de afdeling Gynaecologie.
Daar kreeg ik een infuus met twee verschillende soorten antibiotica erdoorheen.
Er werd mij verteld dat via het infuus de medicijnen veel sneller zouden aanslaan.
Er werd elke 2 a 3 dagen bloed afgenomen en het bleek goed te gaan de hoge cijfers van de bloeduitslagen daalde, maar de pijn bleef in mijn buik.
Wel was de koorts enige dagen weg.
Ik had ook erg troebele afscheiding uit mijn vagina en dat stopte ook niet.
Ook werd bijna elke 4 a 5 dagen mijn infuus opnieuw geprikt omdat mijn aders rood begonnen te worden door de antibiotica.
Ik heb in totaal op een stuk of 6 verschillende plekken een infuus gehad.
Ik kreeg diaree van de medicijnen en mijn eetlust ging weg.
Ik voelde me alleen maar zwakker worden met douchen zag ik sterretjes en na 2x 7 dagen antibiotica vond ik het tijd voor stappen.
Dat was niet nodig werd mij verteld ik moest het met de antibiotica mijn lichaam uit werken dat was echt de oplossing.
Als we nu opereren richten we misschien alleen nog maar meer schade aan.
Binnen een dag of 3 prikte ze toen weer voor bloed en alle cijfers stegen weer met een noodgang, Ik begon ook weer koorts te krijgen
Nadat ze in de buik hadden gekeken met een echo bleek de ontsteking zich te hebben uitgebreid.
Nu was het een gebied van 5 bij 10 CM.
Ik kreeg een gesprek op 29 november 2005 met Dr. Verdel en mijn moeder was daar ook bij.
Ze vertelde te moeten gaan opereren, want het gaat niet over met alleen antibiotica.
Maar Dr. Verdel opereerde op vrijdag 02 december pas weer en kon niet eerder de OK regelen.
Ik wilde zo snel mogelijk geholpen worden was het zat en probeerde er alles aan te doen me te laten helpen en vond vrijdag te laat.
Ik vond dat in 4 dagen de ontsteking nog erger kon worden en was bang.
Dr. Verdel regelde dat een collega mij op donderdag 01 december 2005 helpen kon en daar ben ik op in gegaan.
Ik dacht elke dag telt dus dan maar een dag eerder.
Uiteindelijk ben ik op donderdag 01 december geholpen door Dr. Doekie
Toen ik wakker werd en goed bij was kwam Dr. Doekie langs op de afdeling om te vertellen wat hij had gedaan.
Hij trof een ontsteking aan dat rondom mijn linker eileider zat en deels achter mijn baarmoeder zat.
Hij heeft m,n buik uitgespoten en alle troep daardoor verwijderd.
Ik heb er een litteken van heup tot heup aan over gehouden.
Nu kreeg ik een andere variant van antibiotica een zware kuur van 3 dagen waardoor alles beter zou moeten gaan.
Ik werd zo misselijk van die antibiotica.
Werd er erg depressief van vertelde iedereen dat ik er geen zin meer in had zo.
Ik kon niks eten en had alleen maar diaree, de wond op mijn buik deed ontzettend veel pijn ik kon alleen maar op mijn rug liggen en niet bewegen en dat 3 dagen lang.
Het moment dat ik van deze antibiotica af mocht knapte ik vrij snel op kreeg mijn eetlust terug en kon eindelijk beginnen met aansterken.
Hier had ik een kleine week voor nodig en ben uiteindelijk op 09 december ontslagen met nog steeds antibiotica mee naar huis voor twee weken.
Ik heb langzaam mijn leventje weer opgepakt en had tussendoor nog een controle bij Dr. Verdel die in mijn buik heeft gekeken of alles er rustig uitzag.
Ze zag nog wat vocht rondom mijn baarmoeder maar dat was niet meer dan normaal na zo,n ingreep vertelde ze mij.
Ook hebben we het erover gehad of er nou beschadigingen zouden zijn na deze gebeurtenis.
Ze gaf mij het volgende mee: Ik denk maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen dat je linker eileider niet meer toegankelijk is, maar rechts zal alles nog moeten werken.
Over een tijd zal een kijkoperatie (Diagnostische laparoscopie) moeten uitwijzen wat de gevolgen zijn geweest.
Ik mocht de eerste 3 maanden geen gemeenschap hebben met mijn vriend en heb mij daar keurig aan gehouden.
In Februari 2006 had ik weer een afspraak bij Dr. Verdel op de poli.
Ik vroeg haar wat we nu gaan ondernemen want wil nogsteeds graag een kindje en dat is toch waarvoor ik hier in september 2005 kwam.
Dr. Verdel heeft mij toen doorverwezen naar het AMC omdat ze niks meer voor mij kon doen.
Ze zou mijn dossier naar de Polikliniek CVV ( Centrum voor Voortplantingsgeneeskunde) doorsturen en daar zouden ze mij meer kunnen vertellen en mij kunnen gaan helpen.
Ik heb mijn eerste afspraak gehad op 9 Maart 2006 in het AMC.
Tot grote ergernis was mijn dossier niet toegestuurd vanuit het Boven IJ ziekenhuis waardoor ze mijn medische achtergrond niet hadden.
Deze heeft het AMC zelf op moeten vragen bij het Boven IJ ziekenhuis.
Ook vertelde ze mij dat ik hoe dan ook alle onderzoeken weer overnieuw moest ondergaan omdat de hele situatie binnenin mijn buik veranderd zou zijn.
Ik moest weer bloed prikken weer een kweek af laten nemen weer lichamelijk onderzocht worden en mijn vriend moest weer sperma afgeven.
Wel moest hij ook urine inleveren en voor een 2e keer sperma inleveren wat in het Boven IJ al niet gedaan was.
Mijn vriend kwam weer helemaal goed uit de testen helemaal gezond en de conditie van de zaadcellen was goed.
Maar bij mij hadden ze toch vraagtekens omdat ze niet wisten welke behandeling bij mij zou passen.
Ze spraken erover eerst te willen kijken in mijn buik en dan over te gaan op IUI (Intra uteriene inseminatie)
Ze konden met een echo te weinig zien en stelde voor om de kijkoperatie (Diagnostische laparoscopie) uit te voeren, zodat ze naar aanleiding daarvan een behandel methode konden vaststellen.
Tijdens de operatie laten ze blauwe vloeistof door de eileiders lopen om te kijken of deze open zijn.
Ik kreeg deze operatie op 19 Juli 2006.
Ik werd vroeg geholpen als eerste 8 uur s,morgens en was van de narcose erg moe en sliep t/m 14.30 s,middags.
Om een uur of 15.00 uur verscheen daar de Gynaecoloog die mij heeft geopereerd.
Ze vertelde mij dat het een erg lastige kijkoperatie bleek te zijn.
Toen ze via een gaatje onder mijn navel naar binnen ging met de laparoscoop trof ze allemaal verklevingen en litteken vorming aan in mijn buik.
Met het hulpinstrument (de probe ) ging ze vlak boven mijn schaambeen naar binnen maar kwam er niet doorheen, ze probeerde dat nog eens een paar CM naar links maar dat ging ook niet.
Ze heeft de operatie moeten beëindigen omdat ze bang waren gezonde delen nog meer schade aan te brengen.
Het leek er dus op dat ik zowel links waar ik die ontsteking heb ondergaan in 2005 als rechts wat volgens Dr. Verdel in het Boven IJ ziekenhuis nog goed was verklevingen had.
Alles staat op een filmpje en word besproken in het team waarna ik op 18 Augustus 2006 een vervolg afspraak heb en te horen krijg over hoe verder.
Wel kon ze me vertellen dat het erop lijkt dat IVF (In vitro fertilisatie) de enige kans is op een zwangerschap.
Vanaf Januari 2004 probeer ik zwanger te worden en heb na 6 weken zwangerschap een miskraam gehad op 10 november 2004.
In September 2005 werd ik doorverwezen via m,n Huisarts Dr. Visser naar het Boven IJ Ziekenhuis.
Hier kwam ik op de polikliniek Gynaecologie bij dr. Verdel
Zowel ik als mijn vriend hebben verschillende onderzoeken gehad naar de vruchtbaarheid.
Daar kwam uit dat de kwaliteit van het sperma van m,n vriend goed is.
Mijn baarmoeder en eierstokken hebben geen afwijkingen werd mij verteld en ook de kweek + het bloedprikken was goed ik heb geen chlamydia-infectie doorgemaakt .
De samenlevingstest (PCT) was wel negatief , we moesten de avond voor mijn ovulatie vrijen en de volgende dag werd er wat slijmvlies bij m,n baarmoedermond weggenomen.
Nu kon dr. Verdel kijken onder de microscoop naar de beweeglijkheid van de zaadcellen in het slijm.
Deze bewogen nauwelijks werd mij verteld,maar dit kon ook komen omdat we op de verkeerde cyclusdag bezig waren , we konden dit onderzoek volgende maand nogmaals proberen.
Op 8 November 2005 kreeg ik een HSG (Hysterosalpingogram)
In de voorwaarden staat dat je niet zwanger mag zijn,niet overgevoelig voor jodium,er moet een bacteriekweek van de baarmoedermond zijn afgenomen ter uitsluiting van infecties.
De vrouw mag geen chlamydia-infectie hebben doorgemaakt.
Op dit alles ben ik voor de HSG onderzocht en op geen van alle was sprake.
Tijdens de HSG moest ik gaan liggen op een tafel met m,n benen in steunen.
Ze zetten een instrument op m,n baarmoedermond en brengen een slangetje in de baarmoeder waardoor contrastvloeistof door de baarmoeder naar de eileiders word gebracht.
Ik en mijn vriend konden tijdens dit onderzoek meekijken naar de röntgenopname die werden gemaakt.
Wel was Dr.Verdel in gevecht met het instrument op mijn baarmoedermond op een of andere manier schoot het los en de vloeistof lekte de verkeerde kant op, maar ze vertelde dat ze het instrument nogmaals vast ging zetten en de vloeistof opnieuw in ging spuiten
Zo werd mijn doorgankelijkheid van de eileiders getest.
De uitslag van dit onderzoek was positief mijn eileiders stonden open er waren geen belemmeringen.
Ik kreeg de volgende uitleg mee naar huis: Het kan allemaal wat aanvoelen als menstruatiepijn en van binnen een beetje beurs.
Dit was inderdaad het geval.
Ik ben de dag na het onderzoek Woensdag 9 November gewoon gaan werken en alle pijn was wel verdwenen.
In de nacht die daarop volgde 9 op 10 November 2005 werd ik steeds wakker met een steek in mijn buik links en het gevoel van misselijkheid.
Toch s,morgens naar mijn werk gegaan maar binnen 2 uurtjes kreeg ik koorts en de steken in m,n buik werden steeds heviger.
Ik ben naar het huis van mijn zus gegaan omdat ik dan iemand in de buurt had die voor mij zorgen kon.
Ik ben daar in slaap gevallen en werd pas tegen etenstijd wakker.
Ben naar huis gegaan en heb meteen de volgende dag een huisarts gebeld.
Mijn eigen huisarts was op dat moment niet aanwezig en ben naar de praktijk van Dr. Mourik en Reinders gegaan op de spanderswoudstraat.
Ben onderzocht en het zou volgens hun duiden op een verstopping van de darmen en ik kreeg een klysma mee naar huis.
Die klysma heb ik gebruikt thuis maar loste niks op en m,n koorts werd hoger en hoger.
S,avonds heeft mijn moeder me meegenomen naar een dienstdoende arts in Amsterdam-Noord die mij meteen doorverwezen naar de eerste hulp in het Boven IJ Ziekenhuis.
Daar hebben ze bloed afgenomen en troffen ze een bacterie aan, die zou zitten tussen de kleine bekken.
Ben verder nog nagekken door Dr. Wassenberg die dienst had op die avond ( 10-11-2005)
Hij gaf mij een recept mee voor antibiotica, het waren twee verschillende.
Ik werd erg beroerd van deze pillen en heb nog gebeld of ik ze op een andere manier innemen kon ik moest er een paar uur tussen laten en ze niet tegelijkertijd innemen.
Deze antibiotica sloeg niet aan en op Dinsdag 15 November 2005 had ik een controle afspraak gepland staan bij Dr. Verdel in het Boven IJ naar aanleiding van de HSG vorige week.
Toen ik daar verscheen met mijn moeder heeft Dr. Verdel met de echo in mijn buik gekeken en zag er een ontsteking zitten bij mijn eileider links.
Ik ben acuut opgenomen op de afdeling Gynaecologie.
Daar kreeg ik een infuus met twee verschillende soorten antibiotica erdoorheen.
Er werd mij verteld dat via het infuus de medicijnen veel sneller zouden aanslaan.
Er werd elke 2 a 3 dagen bloed afgenomen en het bleek goed te gaan de hoge cijfers van de bloeduitslagen daalde, maar de pijn bleef in mijn buik.
Wel was de koorts enige dagen weg.
Ik had ook erg troebele afscheiding uit mijn vagina en dat stopte ook niet.
Ook werd bijna elke 4 a 5 dagen mijn infuus opnieuw geprikt omdat mijn aders rood begonnen te worden door de antibiotica.
Ik heb in totaal op een stuk of 6 verschillende plekken een infuus gehad.
Ik kreeg diaree van de medicijnen en mijn eetlust ging weg.
Ik voelde me alleen maar zwakker worden met douchen zag ik sterretjes en na 2x 7 dagen antibiotica vond ik het tijd voor stappen.
Dat was niet nodig werd mij verteld ik moest het met de antibiotica mijn lichaam uit werken dat was echt de oplossing.
Als we nu opereren richten we misschien alleen nog maar meer schade aan.
Binnen een dag of 3 prikte ze toen weer voor bloed en alle cijfers stegen weer met een noodgang, Ik begon ook weer koorts te krijgen
Nadat ze in de buik hadden gekeken met een echo bleek de ontsteking zich te hebben uitgebreid.
Nu was het een gebied van 5 bij 10 CM.
Ik kreeg een gesprek op 29 november 2005 met Dr. Verdel en mijn moeder was daar ook bij.
Ze vertelde te moeten gaan opereren, want het gaat niet over met alleen antibiotica.
Maar Dr. Verdel opereerde op vrijdag 02 december pas weer en kon niet eerder de OK regelen.
Ik wilde zo snel mogelijk geholpen worden was het zat en probeerde er alles aan te doen me te laten helpen en vond vrijdag te laat.
Ik vond dat in 4 dagen de ontsteking nog erger kon worden en was bang.
Dr. Verdel regelde dat een collega mij op donderdag 01 december 2005 helpen kon en daar ben ik op in gegaan.
Ik dacht elke dag telt dus dan maar een dag eerder.
Uiteindelijk ben ik op donderdag 01 december geholpen door Dr. Doekie
Toen ik wakker werd en goed bij was kwam Dr. Doekie langs op de afdeling om te vertellen wat hij had gedaan.
Hij trof een ontsteking aan dat rondom mijn linker eileider zat en deels achter mijn baarmoeder zat.
Hij heeft m,n buik uitgespoten en alle troep daardoor verwijderd.
Ik heb er een litteken van heup tot heup aan over gehouden.
Nu kreeg ik een andere variant van antibiotica een zware kuur van 3 dagen waardoor alles beter zou moeten gaan.
Ik werd zo misselijk van die antibiotica.
Werd er erg depressief van vertelde iedereen dat ik er geen zin meer in had zo.
Ik kon niks eten en had alleen maar diaree, de wond op mijn buik deed ontzettend veel pijn ik kon alleen maar op mijn rug liggen en niet bewegen en dat 3 dagen lang.
Het moment dat ik van deze antibiotica af mocht knapte ik vrij snel op kreeg mijn eetlust terug en kon eindelijk beginnen met aansterken.
Hier had ik een kleine week voor nodig en ben uiteindelijk op 09 december ontslagen met nog steeds antibiotica mee naar huis voor twee weken.
Ik heb langzaam mijn leventje weer opgepakt en had tussendoor nog een controle bij Dr. Verdel die in mijn buik heeft gekeken of alles er rustig uitzag.
Ze zag nog wat vocht rondom mijn baarmoeder maar dat was niet meer dan normaal na zo,n ingreep vertelde ze mij.
Ook hebben we het erover gehad of er nou beschadigingen zouden zijn na deze gebeurtenis.
Ze gaf mij het volgende mee: Ik denk maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen dat je linker eileider niet meer toegankelijk is, maar rechts zal alles nog moeten werken.
Over een tijd zal een kijkoperatie (Diagnostische laparoscopie) moeten uitwijzen wat de gevolgen zijn geweest.
Ik mocht de eerste 3 maanden geen gemeenschap hebben met mijn vriend en heb mij daar keurig aan gehouden.
In Februari 2006 had ik weer een afspraak bij Dr. Verdel op de poli.
Ik vroeg haar wat we nu gaan ondernemen want wil nogsteeds graag een kindje en dat is toch waarvoor ik hier in september 2005 kwam.
Dr. Verdel heeft mij toen doorverwezen naar het AMC omdat ze niks meer voor mij kon doen.
Ze zou mijn dossier naar de Polikliniek CVV ( Centrum voor Voortplantingsgeneeskunde) doorsturen en daar zouden ze mij meer kunnen vertellen en mij kunnen gaan helpen.
Ik heb mijn eerste afspraak gehad op 9 Maart 2006 in het AMC.
Tot grote ergernis was mijn dossier niet toegestuurd vanuit het Boven IJ ziekenhuis waardoor ze mijn medische achtergrond niet hadden.
Deze heeft het AMC zelf op moeten vragen bij het Boven IJ ziekenhuis.
Ook vertelde ze mij dat ik hoe dan ook alle onderzoeken weer overnieuw moest ondergaan omdat de hele situatie binnenin mijn buik veranderd zou zijn.
Ik moest weer bloed prikken weer een kweek af laten nemen weer lichamelijk onderzocht worden en mijn vriend moest weer sperma afgeven.
Wel moest hij ook urine inleveren en voor een 2e keer sperma inleveren wat in het Boven IJ al niet gedaan was.
Mijn vriend kwam weer helemaal goed uit de testen helemaal gezond en de conditie van de zaadcellen was goed.
Maar bij mij hadden ze toch vraagtekens omdat ze niet wisten welke behandeling bij mij zou passen.
Ze spraken erover eerst te willen kijken in mijn buik en dan over te gaan op IUI (Intra uteriene inseminatie)
Ze konden met een echo te weinig zien en stelde voor om de kijkoperatie (Diagnostische laparoscopie) uit te voeren, zodat ze naar aanleiding daarvan een behandel methode konden vaststellen.
Tijdens de operatie laten ze blauwe vloeistof door de eileiders lopen om te kijken of deze open zijn.
Ik kreeg deze operatie op 19 Juli 2006.
Ik werd vroeg geholpen als eerste 8 uur s,morgens en was van de narcose erg moe en sliep t/m 14.30 s,middags.
Om een uur of 15.00 uur verscheen daar de Gynaecoloog die mij heeft geopereerd.
Ze vertelde mij dat het een erg lastige kijkoperatie bleek te zijn.
Toen ze via een gaatje onder mijn navel naar binnen ging met de laparoscoop trof ze allemaal verklevingen en litteken vorming aan in mijn buik.
Met het hulpinstrument (de probe ) ging ze vlak boven mijn schaambeen naar binnen maar kwam er niet doorheen, ze probeerde dat nog eens een paar CM naar links maar dat ging ook niet.
Ze heeft de operatie moeten beëindigen omdat ze bang waren gezonde delen nog meer schade aan te brengen.
Het leek er dus op dat ik zowel links waar ik die ontsteking heb ondergaan in 2005 als rechts wat volgens Dr. Verdel in het Boven IJ ziekenhuis nog goed was verklevingen had.
Alles staat op een filmpje en word besproken in het team waarna ik op 18 Augustus 2006 een vervolg afspraak heb en te horen krijg over hoe verder.
Wel kon ze me vertellen dat het erop lijkt dat IVF (In vitro fertilisatie) de enige kans is op een zwangerschap.