hij slaat...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hey meiden,

Ik vind het heel naar, maar onze lieve ukje...slaat! Dus nu even geen lieve uk...meestal wel hoor, maar nu even niet...

Ik heb het slaan een periode genegeerd, maar dan blijft hij doorgaan (wacht als het ware op een reactie), dus ik moet er wat mee.

In de meeste gevallen pak ik hem bij z'n arm en zeg nee, dat mag niet! Ik trek dan een boos gezicht.
Soms bied ik een alternatief, dan pak ik z'n hand en zeg aai, de rest spreekt voor zich, ik trek dan een vriendelijk gezicht. Het werkt nog niet echt, maar ik hou het vol en hoop dat dit weer overwaait.

Ik vraag me af of iemand dit herkent en wat deed je dan? Ik snap niet waar hij het vandaag haalt, ik kan er ook erg slecht tegen.

Hij heeft het temperament van m'n man, ik was en ben nog steeds erg rustig. Ons mannetje kan een echt driftkikkertje zijn. Na 2 keer een mk, denk ik wel eens na zo'n onmogelijke bui het is maar goed dat we 1 uk hebben...dat stemt me verdrietig dat ik zo denk...

Genoeg gezegd!

Liefs Lientje
 
Ik kan me voorstellen dat je het heel erg vindt dat hij zo doet. Zarah doet dit niet echt, wel heel af en toe. En dan zeg ik: Au! Zachtjes, mama is lief! En dan begint ze vanzelf al te aaien. Een kind snapt volgens mij nog niet dat slaan pijn doet. Terugslaan is al helemaal geen optie, want dan leer je aan dat het correct gedrag is.

Als ik jou was zou ik hem steeds rustig maar duidelijk corrigeren, en luistert hij niet na een waarschuwing, dan wegzetten en negeren. Maar dit is erg moeilijk, dat begrijp ik maar al te goed. Die moedergevoelens zijn soms maar knap lastig!
 
Hoi Lientje,
Ik herken dit van mijn oudste zoon, nu drie jaar.
Hij deed dit ook wel eens en toen vond ik dat erg naar, nu weet ik dat dit overwaait, want hij doet dit nu nooit meer.
Mijn idee is dat zeker temperamentvolle kinderen zich soms gewoon wat onhandig kunnen uiten. Ze zijn op zo'n moment overgeleverd aan hun 'driften' en kunnen nog niet oorzaak en gevolg op zo'n moment inzien. Ik zei wel steeds rustig 'NEE' en gaf er verder niet te veel aandacht aan. Na een tijdje ging dit gedrag over, vooral toen hij goed leerde praten en zo zijn 'driften' wat beter in goede banen kon leiden.
Ik kan me voorstellen dat dit moeilijker is om te zien als je zelf erg rustig bent! Ik herken juist dit gedrag van mezelf erg goed, niet het slaan als uiting daarvan, maar wel het ongeduld en het gehaaste in zijn gedrag.
Succes! Het gaat echt over!
Groetjes, Noor mv Skip, Bo en Lot
 
hier (gelukkig) geen ervaring.
maar geduld dient de mens.
blijven zeggen dat je het niet leuk vind, dat slaan pijn doet. en straf blijven geven.
op den duur zal hij het heus wel snappen.
leuk is het niet, om politieagentje te spelen, maar t is even niet anders.
slaan mag niet, slaan doet pijn!

heel veel succes ermee!

liefs, do
 
zeeeeeeer herkenbaar, helaas. Leah heeft de laatste tijd ook slaan (en bijten en knijpen) ontdekt. Zo lief als ze soms kan zijn, zo drakerig is ze dan. Vaak vanuit het niets een enorme pets. Ik pak haar handje vast en zeg dat het au! doet. Soms lacht ze erom en wil nog een keertje, maar meestal schrikt ze toch wel en ik probeer inderdaad dan wat af te leiden. Maar het is wel een kwestie van aandacht willen hebben, bij Leah dan. Dus we proberen dan maar andere aandacht te geven. Ik kan het me van de andere kids niet zo herinneren, maar manlief zegt dat die ook een periode gehad hebben, maar dat het vanzelf weer overging. Dat hoop ik dan maar.......
 
Ik ken het ook van onze oudste.... Mens, wat zul jij je K*T voelen soms zeg! Ik heb soms echt huilend op de bank gezeten met 'em. Komt de ergste dooddoener die er is weer: Het is echt maar een fase. Probeer consequent te blijven, hoe moeilijk het soms ook is. Het gaf mij wel moed toen iemand me vertelde dat ze dat alleen doen/durven als ze zich zo veilig bij jou voelen dat ze weten dat ze het kunnen maken...
Sterkte ermee en je tijd rustig uitzitten!

Liefs, Marieke
 
Herkenbaar, Stan slaat en bijt ook af en toe, meestal als hij geen uitweg meer ziet.
Wat ik dan doe is hem streng toespreken. Mocht het gedrag toch doorgaan, dan gaat hij op de gang. Na 15 seconde ongeveer haal ik hem terug en vraag of hij nou kan luisteren en niet meer gaat slaan/bijten. Wanneer hij nee zegt (en dat begrijpt hij goed hoor! onderschat dat niet), dan gaat hij gewoon terug op de gang. wanneer hij ja zegt (dus lief kan doen) dan mag hij terugkomen. Hij moet dan sorry zeggen tegen diegene die hij geslagen of gebeten heeft. Dit werkt altijd goed en de laatste tijd valt het weer mee.
Maar iedereen heeft gelijk met het zeggen dat het een fase is.

Jeske
 
Hey meiden,

Bedankt voor jullie reacties! Ik kan er zeer zeker wat mee en het bevestigd mijn gevoel dat het een fase is, daar ben ik 'blij' mee.

We gaan gewoon maar door...en wie niet tegen z'n verlies kan, die is maar zielig hoor! (Flauw grapje van mij, haha!!!)

Nogmaals thanks en hopelijk is deze fase snel voorbij! Suc6 met alle lieve ukjes, onze
(b)engeltjes!!!

Liefs Lientje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan