hey meiden!
Ik ben voor mijn gevoel al een eeuwigheid bezig met consequent zijn: Alsjeblieft, dankjewel en sorry zeggen op het juiste moment. En zowaar: het lijkt ineens of ie het snapt. Als ie 's morgens beneden komt vraagt ie: mama, mag ik alsjeblieft chocomel? Of als ie Nina weer eens omver loopt/ (dondert!) kijk ik hem aan en hoef alleen maar te zeggen: Thomas, wat zeg je dan tegen Nina? Dan loopt ie naar Nina toe en zegt: sorry nina, ik zal het niet meer doen... Natuurlijk doet ie dat binnen 10 minuten weer, maar hij zegt dan weer netjes sorry! Omkleden in de pyama was vreselijk, nu vraagt ie om te puzzelen en als ik dan zeg dat ie eerst zijn pyama aan moet trekken, pakt ie hem zelf al en zegt dan tegen mij notabene; mama, als ik de pyama aan heb gaan we puzzelen hé?
En weet je wat echt schattig is? Laatst kwam ie naar me toe en zei alleen maar: mama word niet boos als ik sorry zeg hé??? Nou, dan maakt het toch niet meer uit wat ie gesloopt heeft, hahahah?
helaas heeft ie ook nog vreselijke peuterbuien, zoals een woede aanval krijgen als ie niet om 08:30 een ijsje mag... ( wat een slechte moeder heeft dat jong toch!) of als ie zijn speelgoed niet wil delen ( terwijl ie overal alles kan delen, maar niet zijn eigen speelgoed, hahaha) Als ie vroeg naar bed moet ( lees 21:00...!)
Maar eigenlijk geloof ik dat ik de basis zie van een lief jongentje met redelijke normen en waarden...
Kan wel janken van geluk nu soms!!!
Wilde ik even delen met jullie!
Liefs, Marieke
Ik ben voor mijn gevoel al een eeuwigheid bezig met consequent zijn: Alsjeblieft, dankjewel en sorry zeggen op het juiste moment. En zowaar: het lijkt ineens of ie het snapt. Als ie 's morgens beneden komt vraagt ie: mama, mag ik alsjeblieft chocomel? Of als ie Nina weer eens omver loopt/ (dondert!) kijk ik hem aan en hoef alleen maar te zeggen: Thomas, wat zeg je dan tegen Nina? Dan loopt ie naar Nina toe en zegt: sorry nina, ik zal het niet meer doen... Natuurlijk doet ie dat binnen 10 minuten weer, maar hij zegt dan weer netjes sorry! Omkleden in de pyama was vreselijk, nu vraagt ie om te puzzelen en als ik dan zeg dat ie eerst zijn pyama aan moet trekken, pakt ie hem zelf al en zegt dan tegen mij notabene; mama, als ik de pyama aan heb gaan we puzzelen hé?
En weet je wat echt schattig is? Laatst kwam ie naar me toe en zei alleen maar: mama word niet boos als ik sorry zeg hé??? Nou, dan maakt het toch niet meer uit wat ie gesloopt heeft, hahahah?
helaas heeft ie ook nog vreselijke peuterbuien, zoals een woede aanval krijgen als ie niet om 08:30 een ijsje mag... ( wat een slechte moeder heeft dat jong toch!) of als ie zijn speelgoed niet wil delen ( terwijl ie overal alles kan delen, maar niet zijn eigen speelgoed, hahaha) Als ie vroeg naar bed moet ( lees 21:00...!)
Maar eigenlijk geloof ik dat ik de basis zie van een lief jongentje met redelijke normen en waarden...
Kan wel janken van geluk nu soms!!!
Wilde ik even delen met jullie!
Liefs, Marieke