A
Anoniem
Guest
Hoi allemaal,
Zit helemaal in de rats. Onze Sven is niet meer zichzelf sinds gisteren.
Zondag zijn we met hem naar de kermis geweest wat voor Sven natuurlijk een heel avontuur was. Volgens mij vond hij het niet echt heel leuk vanwege de herrie. Daar is hij best gevoelig voor.
Die nacht werd hij dan ook vaak wakker. Gisteren was er geen land mee te bezeilen. Continu vroeg hij mijn aandacht. Bij het eten begon hij echt hysterisch te huilen. Normaal is eten toch zijn meest favoriete bezigheid maar nu dus niet. Dat vond ik al raar maar goed, ik dacht, dat komt vast door de drukke dag van gisteren.
Sven is gisteren dan ook al vroeg naar bed gegaan. Vanmorgen werd hij ook later wakker dan normaal. Hij lag vrolijk te kletsen in zijn bedje.
Toen ik hem er om kwart voor acht uithaalde lachte hij ook nog. Tot ik hem ging aankleden. Bij de sokken begon hij echt te huilen. Was niet meer te troosten. Ik dacht dat het door de honger kwam omdat het voor zijn doen al laat was.
Maar toen ik hem de fles wilde geven, dronk hij 3 slokken en werd toen helemaal hysterisch. Hij was niet meer te troosten. We probeerden nog een boterham omdat hij misschien last kon hebben van tandjes maar ook dat wilde hij niet.
Dit hele drama duurde ongeveer een anderhalf uur. Toen ben ik gaan douchen. Toen ik weer beneden kwam, had Sven toch zijn fles leeggedronken bij mijn man maar daarna begon hij weer te krijsen. Na een half uur bedaarde hij en is hij ineens gaan spelen en was het weer goed.
Ondertussen hadden we wel de dokter gebeld omdat hij gewoon blauw aanliep. Daar moet ik om 12 uur heen maar ja, nu huilt hij niet meer (hij ligt te slapen). Ik weet echt niet wat dit is. Sven huilt wel eens maar nooit zo. En zeker niet zo dat hij ontroostbaar is. Ik moest er bijna zelf van huilen, zo'n verdriet had hij.
Herkennen jullie dit of hebben jullie dit wel eens meegemaakt?
Groetjes,
Maike
Mama van Sven 28-7-2007
Zit helemaal in de rats. Onze Sven is niet meer zichzelf sinds gisteren.
Zondag zijn we met hem naar de kermis geweest wat voor Sven natuurlijk een heel avontuur was. Volgens mij vond hij het niet echt heel leuk vanwege de herrie. Daar is hij best gevoelig voor.
Die nacht werd hij dan ook vaak wakker. Gisteren was er geen land mee te bezeilen. Continu vroeg hij mijn aandacht. Bij het eten begon hij echt hysterisch te huilen. Normaal is eten toch zijn meest favoriete bezigheid maar nu dus niet. Dat vond ik al raar maar goed, ik dacht, dat komt vast door de drukke dag van gisteren.
Sven is gisteren dan ook al vroeg naar bed gegaan. Vanmorgen werd hij ook later wakker dan normaal. Hij lag vrolijk te kletsen in zijn bedje.
Toen ik hem er om kwart voor acht uithaalde lachte hij ook nog. Tot ik hem ging aankleden. Bij de sokken begon hij echt te huilen. Was niet meer te troosten. Ik dacht dat het door de honger kwam omdat het voor zijn doen al laat was.
Maar toen ik hem de fles wilde geven, dronk hij 3 slokken en werd toen helemaal hysterisch. Hij was niet meer te troosten. We probeerden nog een boterham omdat hij misschien last kon hebben van tandjes maar ook dat wilde hij niet.
Dit hele drama duurde ongeveer een anderhalf uur. Toen ben ik gaan douchen. Toen ik weer beneden kwam, had Sven toch zijn fles leeggedronken bij mijn man maar daarna begon hij weer te krijsen. Na een half uur bedaarde hij en is hij ineens gaan spelen en was het weer goed.
Ondertussen hadden we wel de dokter gebeld omdat hij gewoon blauw aanliep. Daar moet ik om 12 uur heen maar ja, nu huilt hij niet meer (hij ligt te slapen). Ik weet echt niet wat dit is. Sven huilt wel eens maar nooit zo. En zeker niet zo dat hij ontroostbaar is. Ik moest er bijna zelf van huilen, zo'n verdriet had hij.
Herkennen jullie dit of hebben jullie dit wel eens meegemaakt?
Groetjes,
Maike
Mama van Sven 28-7-2007