hij word groter... en soms... wat nu?

A

Anoniem

Guest
hoi meiden,

hier zijn we de depressiviteit bijna de baas, op wat dipjes na... dus tgaat hier best goed.
maar ja, daniël is nu 10 maanden, en loopt al rap rond de tafel en in de box, bukt met een handje om speelgoed op te pakken, gaat ook weer zitten of al liggend weer verder spelen na een rondje gelopen te hebben....
speelt kiekeboe wat dat lieve manneke heel lang vol kan houden... zwaait met zn armpjes terug als we naar hem zwaaien en spreekt al heel gericht naar mn man of naar mij met mamamama of papapapapa.... zo ontzettend heerlijk om te zien,
en geeft op zijn eigen manier vele kusjes de hele dag door, tis een heerijke knuffelkont.
tis echt genieten met dit kleine wondertje!!

maar er zit ook een andere kant aan het verhaal....
hij begint een eigen willetje te krijgen... laat duidelijk merken als hij iets niet wil,
en kan best effe driftig worden, of heel zielig en hard huilen, dat je denkt dat er echt iets is... maar gewoon graag aandacht wil.

Soms maakt me dit onzeker en weet ik gewoon niet hoe ik soms moet optreden, of ik juist streng moet zijn... is dit dan weer niet te streng voor zo een kleintje,
hoe maak je iets duidelijk dat iets niet mag... want als ik streng of boos toespreek moet hij flink lachen... hoe pakken jullie zo iets aan?
hoe straffen (klinkt vreselijk, maar ik bedoel dan echt NIET!! slaan ofzo)
jullie je kleintjes als ze aan dingen zitten of dingen doen die van jouw niet mogen...
of doen jullie dit nog helemaal niet...?

Graag zou ik jullie ervaringen hierover willen horen om er wat van te leren...

bij voorbaat al dank voor je reacties,
liefs marina
 
Hoi,

Hier precies hetzelfde!
Ja dat komt nu, je moet wel aangeven wat echt niet kan, onze zoon probeerd uit zijn stoel te klimmen, hij gaat er in staan en wil dan via het plankje weg kruipen,, dus tussen elke hap door zeggen wij, zitten op de billen,, meestal doet hij dit dan soms moet ik hem goed zetten, kwaad worden en straffen heeft nog weinig/geen zin, je ziet wel dat ze gaan snappen, o ik krijg geen hap als ik niet zit!! maar zodra ze afgeleid worden doen ze het weer, niet om jou uit te dagen maar omdat ze een uitdaging zien!
Telkens herhalen wat je van hem verwacht, met een strenge ondertoon, maar niet boos!
Als hij zit te spelen en je het echt genoeg bent om te zeggen wat hij niet mag, pak je hem op zeg je nog een keer wat je van hem wilt en kun je hem even in box zetten! Of je probeerd hem af te leiden door hem wat anders aan te bieden!

Zo heel verhaal, hoop dat je er wat aan hebt!

Gr MJ
 
hoi,
bedankt voor je reactie.
tja...als moeder probeer je dus heel wat, maar mn kleintje staat te springen om uit de box te gaan... als hij dan uit de box is en hij doet iets wat niet mag, en je zet hem weer terug in de box gaat hij weer lief spelen en ziet dit naar mijn idee niet als een straf.... en dan straf in de zin van.. dat hij voelt dat iets niet mag....hij gaat lief spelen en wil een uur later er weer uit...
tja alles uitproberen heej.

die kleine mannekes... ben er wel achter dat ik er mn handen aan vol heb (iemand met meerdere kids, zal me nu wel uitlachen...)
maar die tweede mag mijn inziens nog wel effe wachten...

tis een lekker ventje, maar opvoeden vind ik zo makkelijk nog niet...

liefs marina
 
Hoi,

Nou ik heb er 3 en ik lach je echt niet uit hoor!
Het is gewoon niet altijd gemakkelijk, maar toch groei je erin, elk kind is anders maar de meeste fases krijgen ze allemaal.
Elke keer direct in de box zetten werkt meestal ook niet je kunt beter zeggen wat niet mag op een duidelijke toon en hem dan afleiden met iets anders, ja en dat een heel aantal keer per dag!

Geniet maar van je manneke, dit is zo'n leuke (lees wel vermoeiende) leeftijd!

Gr MJ
 
Whaahaa... lach je niet uit, maar 't is zo herkenbaar... bij ons gaat het precies hetzelfde... Werk in het speciaal onderwijs en er zijn weinig kinderen die ik niet handelen kan.. maar mijn eigen dochter van nog geen jaar...
Ik heb het idee dat Doreen "niet aankomen" als een spelletje ziet.. Herkenbaar?
Ze zit regelmatig aan de stekker van het aquarium.. is niet veiliger te verstoppen dan dit,  op een gegeven moment werd ik daar zo geiriteerd van, dat ze een tik over de vingers kreeg, terwijl dit helemaal niet bij me past.. Ze huilde, ik draaide me om en ze deed het zo weer.. niet effectief.
Ik probeer nu ook haar uit de situatie te halen (lees bij de keukenkastjes weg) en gaat ze er steeds weer naar toe, dan in de box bij de derde keer. Dit lijkt nu wel enigszins te werken.
Met eten heb ik ook van alles uit de kast gehaald, tot bijna smeken toe. Nu zet ik haar bordje weg. Hoef je niet meer prima? Een paar dagen wat minder gegeten, maar nu is eten geen spelletje meer en dat gaat gelukkig goed. Soms doet een liedje zingen wonderen als ze niet zo'n zin heeft.
Ook gaat ze nog regelmatig een moment zo in de box, want ik wil het niet alleen als een strafplek hebben.
O ja, wat bij mij nu ook wel lijkt te helpen is duidelijk boos kijken en een strenge stem. (heb ik overgenomen van het werk, spraaktaal/slechthorende kinderen, daar moet je je lichaamstaal meer gebruiken)
Maar soms denk ik..... Eureka!!! en twee dagen later helpt het niet meer..
Maar... gedeelde smart is halve smart toch?
En verder vind ik het ook wel errug genieten van deze leeftijd want onze kleine meid is ook een echte knuffelkont en deelt de hele dag kusjes uit..
Leifs,
karlien
 
Jaaaa heel herkenbaar. Hier kruipt ook zo'n dondersteen rond die alles wil uitproberen. Sommige dingen vindt ze niet echt boeiend en daar blijft ze dus ook vanaf, zoals bijv. de kerstboom die nu midden in de kamer zit. Ik al helemaal in de stress, beneden maar ballen gehangen die niet kapot kunnen vallen, maar mevrouw vindt er niks aan.
Voor de rest staan hier gewoon de dingen die er ook al stonden voordat zij geboren werd. Heb alleen spullen hoger gezet die voor ons een bepaalde waarde hebben, omdat ik het zonde zou vinden mochten die kapot gaan. Ook heb ik bewust spulletjes neergezet waar ze wel aan mag, anders is het ook de hele dag roepen dat iets niet mag.
Tegenwoordig gaat ze er voorzichtig aan voelen met een vinger om het vervolgens met de hele hand te pakken.
Hier is het ook twee keer nee zeggen en haar hand wegnemen. De derde keer zet ik haar aan de kant. Gaat ze er dan nog eens aan dan zet ik haar heel duidelijk op haar speelmat of in de box. Laat dan ook merken dat ik boos ben. ZE begint dan hartverscheurend te huilen, maar het is voor haar dan wel duidelijk. Ze gaat er dan ook niet meer aan, die dag.
Je moet wel iedere keer weer duidelijk en consequent zijn. Iedere dag opnieuw en op dezelfde manier.

Maar voor de rest hebben wij een lieve meid, die graag speelt en je het liefste helemaal doodknuffelt.

Opvoeden is niet gemakkelijk, maar je moet er   vooral ook van genieten. Hoe relaxter je zelf bent dan is je kind dat ook.

Groetjes Anne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan