Hoe 'leer' ik te genieten van m'n zwangerschap

[Anoniem]

Hallo, ik ben Esther, ondertussen 7wk2dgn zwanger van ons eerste kindje. Zeer gewenst, alleen merk ik dat ik verkeerd bezig ben. Ik durf me namelijk nog helemaal niet blij te voelen, en durf ook niet te denken aan bv namen/kinderkamer/... Bij collega's heb ik meerdere keren meegemaakt dat ze in het begin van de zwangerschap een miskraam kregen, en ik ben bang dat dat mij ook zal gebeuren. Het idee van 'in de eerste 3 mnd kan het misgaan' overheerst.  Over twee weken krijg ik de eerste echo, daar kijk ik erg naar uit omdat ik op zoek  ben  naar een bevestiging van m'n zwangerschap en dat het ook goed gaat. Ik ben bang dat ik pas na de 14de week blij kan worden omdat dan het risico dat er iets verkeerd kan gaan  een heel stuk kleiner word. Maar ik zou graag wat positiever in deze zwangerschap staan. Herkent iemand  dit?  Heeft iemand tips?    

Hoewel er geen reden was voor ongerustheid over een miskraam komt daarbij nog dat ik gisteren een klein beetje bloed ben verloren. Ik heb de boeken erop nagelezen, en dacht daardoor dat het allemaal wel mee zou vallen. Vooral ook omdat er stond dat dat wel vaker voorkwam, het was maar éénmalig, een heel klein beetje en ik had geen buikpijn ofzo. Maar toen ik het 's avonds aan m'n man vertelde ontplofte hij bijna van boosheid omdat ik zo laks was en ik nog niemand gebeld had. Door zijn woede kwamen de twijfels, en heb ik toch de HA gebeld. We zijn langsgeweest en hij was bang dat dit evt een teken zou kunnen zijn van een miskraam. Hij heeft bloed geprikt (morgenavond uitslag), progesteron pilletjes voorgeschreven voor een betere innesteling en me  vanwege m'n zware werk 1 1/2wk thuisgezet. Hoewel ik gisteren nog overtuigd was dat het allemaal wel mee zou vallen en ik helemaal niet bang was, vind ik het nu na het bezoek van de HA toch wel eng... Ik ben er teveel mee bezig, ben bang om een plas bloed te vinden als ik naar de wc ga. En hoewel rust goed is voor mij en ons kindje, voel ik me een beetje schuldig tegenover m'n werk...
Esther.

 

[Anoniem]

Beste Esther,

Ik herken je onzekerheid heel goed.
Ik kan je helaas geen echte tips geven, maar wil je wel graag meegeven dat er dus meer mensen zijn die zich zo voelen als jij nu.
Ik ben van mezelf al een heel onzeker type en merk dat dit tijdens een zwangerschap extra naar boven komt.
Hoe verder je in de zwangerschap komt hoe zekerder je wordt, maar ik ben nu bijna 32 weken zwanger en ben nog steeds onzeker.

Wat betreft de boosheid van je vriend, als je zo vroeg een miskraam zou krijgen is er toch weinig tot niets wat  een arts  hiertegen kan doen zo vroeg in de zwangerschap.
Je hoeft je dus niet schuldig te voelen dat je niet a la minute een dokter hebt gebeld.

En wat betreft je werk:
Je moet nu echt even voor jezelf en je kindje kiezen.
Je werk als moeder begint nu!

Zoals ik al zei: er zijn helaas geen wondermiddeltjes tegen piekeren.
Ik lees hier op het forum vaak dat meiden roepen: je MOET genieten. Net alsof je een knopje hebt die je om kan zetten.  
Maar probeer anders een beetje afleiding te zoeken door met vriendinnen af te spreken of iets anders leuks (en rustigs) te gaan doen.    

Heel veel succes en ik hoop dat er niets aan de hand is!

Liefs,
Mandy

 

[Anoniem]

Hoi Esther,
Iedereen die zwanger is maakt zicht toch druk over dat het misschien mis kan gaan. Het vervelende is dat je, als dat gebeurt, daar meestal heel weinig aan kunt doen. Een miskraam in de eerste drie maanden komt vaak doordat de innesteling niet goed gaat of het vruchtje niet goed ontwikkeld. Helemaal als je wat bloed hebt verloren kan ik me voorstellen dat jij (en je partner) je zorgen maakt, het enige wat je zelf kunt doen is dus rustig aan doen, en dat doe je door anderhalve week niet te werken. Het lijkt me dat je je daar toch vooral niet lullig over moet voelen, het is tenslotte voor je zwangerschap en jullie kindje en iedereen is wel eens een weekje afwezig vanwege gezondheidsredenen, helemaal zwangere dames! Er gebeurt nu heel veel in je lichaam, dus het kan nooit kwaad om daar wat rekening mee te houden.
En dat genieten van je zwangerschap komt echt nog wel hoor, dat hoeft toch ook niet meteen,   wacht maar over een week of tien als je je kindje voelt bewegen en je buik wat begint te groeien!!
Heel veel succes en sterkte ermee en natuurlijk hopen we allemaal dat het helemaal goed gaat komen!!

liefs Klarie

 

[Anoniem]

Hallo,

Het is volkomen begrijpelijk (vind ik) dat je je in het begin van een nieuwe zwangerschap nog niet zo bewust bent van alles wat er in je lichaam gebeurt. En omdat het ook eigelijk nog niet echt "tastbaar" is, is het goed mogelijk dat je je nog niet blij voelt.

Maar voel je daarover ook niet schuldig !! Iedereen moet zijn gevoelens een plekje kunnen geven op het moment dat het voor jou goed is.

Alle nare bijverschijnselen (zoals bloedverlies) maken het natuurlijk nog allemaal een tikkeltje minder makkelijk, maar zodra je een echo hebt gehad waarop je een hartje ziet kloppen, nou meid: dan kan je dag niet meer stuk hoor !! In ons geval kregen we na wat bloedverlies (wat ook redelijk normaal is bij zo'n gevoelige baarmoedermond op deze tijd) een echo bij 9 weken en tot onze verbazing zagen wij zelfs 2 hartjes kloppen !! Echt fantastisch en ook ik kan pas echt zeker zijn als ik straks hopelijk 2 gezonde kinderen kan vast houden hoor !

Iedereen zit denk ik in het zelfde schuitje en voel je aub niet schuldig dat je niet blij bent (of bang bent). Schrijf voor je zelf misschien een dagboek waarin je je gevoelens kwijt kunt, ook je angsten. Dat lucht vaak op. En je man mag zeker niet boos op je zijn hoor, maar het zal ook zijn "angst" geweest zijn die hij op jou heeft afgereageerd in de vorm van woede. Praat er als het kan over en anders schrijf het van je af !

En hoe hard het ook mag klinken, mocht het onverhoopt toch misgaan, dan was er toch iets niet goed, want de natuur regelt het toch zoals het moet. Maar daar gaan we gewoon even niet van uit hoor !!

Blijf positief en gun je zelf alle rust die je nodig hebt ! JIJ bent nu belangrijk !!

Ik hoop dat je er wat aan hebt en hou ons op de hoogte als je wilt !

Groetjes Marasje
9w 5d

 

[Anoniem]

Hoi esther,ik weet hoe je je voelt,ik had dat ook bloedverlies in me 7e week en een week daarna ook.
Daardoor dacht ik er ook niet aan om namen te gaan bedenken voor als het een jongen of een meisje word enzo maar het komt wel.Het is het afwachten die het zo onzeker maakt.
Ben nu ondertussen vandaag precies 12weken,heb het hartje horen kloppen  anderhalve week  terug,en ik geniet er nu pas echt van,ik zat net zo in de zenuwen als jou,ik ken ook geen wondermiddeltjes,maar ik weet wel denk er niet te veel aan,denk aan de toekomst.En neem rust voor jou en je kindje

Liefs sanne

 

[Anoniem]

Bedenk het zo: Je hebt 9 maanden om je gelukkig en zwanger te voelen.
Als dat de eerste paar weken er nog niet helemaal is dan komt dat echt
nog wel. Je bent al over de helft van de tijd die het meest riskant is!
Ik was ook angsitig in het begin omdat ook een aantal vriendinnen al vroeg een miskraam hadden gekregen. Vertel het daarom nog niet aan andere
mensen dat je zwanger bent. Dan is het lekker een geheimpje van jullie
2 en als het dan mis mocht gaan hoef je daarna niet het nare nieuws aan iedereen te vertellen.
Ik ben nu bijna 25 weken zwanger en ook ik heb zo nu en dan m'n onzekerheden. Maar ik denk steeds meer over een paar weekjes kan het overleven buiten mijn lijf. Alles kan misgaan.
Er zijn zoveel vrouwen die met elk pijntje aan de telefoon hangen met de verloskundige of als ze de baby een halve dag niet gevoeld hebben. Dit zorgt allemaal voor extra stress en dat is nooit goed. Laat de zwangerschap lekker langzaam aan je groeien als je de trapjes eenmaal voelt dan komt het gelukgevoel vanzelf.
En ik vind het zelfs goed dat je niet meteen in paniek bent geraakt. Een gezonde dosis nuchter verstand en niet al te veel op die roze wolk blijven zitten helpt je een heel eind.

groetjes,
Wietske

 

[Anoniem]

Hallo allemaal!! Héél erg bedankt voor alle lieve reacties. Ik ben gaan beseffen dat ik misschien toch zo apart niet ben omdat ik nog niet  op m'n roze wolk zit. Tegelijkertijd ben ik me wel meer bewust geworden van m'n zwangerschap.
Gelukkig was mijn bloeduitslag goed, het HCG gehalte is prima. Ik moet nog wel  m'n progesteronpilletjes doorslikken totdat ik naar de gyn ga voor de 1e controle en deze week mag ik nog niet werken. Maar ik voel me prima en heb gelukkig ook geen bloedverlies gehad. Alles ziet er goed uit dus!!!
Bedankt voor de reacties!
Esther.