Nu bij de vierde weet ik hoe hij reageert: bij de positieve test nog ietsje meer in shock dan ik
. Maar gelukkig ook direct blij en vol vertrouwen dat het goed zal gaan. Daarna laat hij het allemaal een beetje gebeuren en heeft hij natuurlijk ook niet heel veel te doen, haha. Hij is niet zo van het aan mijn buik voelen of hij de baby voelt, dus dat verwacht ik dit keer niet zo
. Hij vindt het wel leuk als hij gaat zien dat ik dikker wordt. En hij bevordert het wel als ik toegeef aan m'n "augurk", haha (dit keer zijn het vooral de twee kroketten met mayonaise, die ik om 11 uur 's ochtends eet
) De namen was hij dit keer snel bereid om over na te denken, maar ik weet inmiddels ook dat ik daar niet langer dan 10 minuten of zo achter elkaar over moet praten, dan wordt hij nukkig, omdat hij het zat is
. En we zijn er al uit, dus dat is helemaal leuk! Ik merk het gewoon meer aan kleine dingetjes, dat hij het ook leuk vindt! Zoals dat hij mij (nou ja, ons, want hij heeft gelijk) vaak jullie noemt, als ik zwanger ben
. En hij vindt het volgens mij leuk als ik opgezocht heb en vertel hoe groot het kindje nu is, dat hij nu vingertjes heeft bijvoorbeeld, of z'n oogleden af zijn oid....
Ik vind het wel fijn dat ik nu weet hoe hij erop reageert. Dan valt het niet tegen als ik iets evrwacht had en hij anders reageert. Hij reageert gewoon lekker op zijn eigen manier, en dat is helemaal goed, want dat is hij...