hoe bereid ik hem voor op veranderingen?

Hallo meiden,

Ik heb een zoontje van 2jr en 7 mnd.
Vanaf zijn geboorte ben ik bij hem thuis geweest. Nu komt daar binnenkort verandering in omdat ik ga werken.
Maar hij mag vanaf eind van de maand ook naar de peuterspeelzaal. Vooral dat laatste zal voor hem een grote verandering zijn omdat hij erg  aan z'n mama hangt. Nu zullen er ook een paar dagen zijn dat opa of oma hem komt halen dus niet ik. Ik heb hem wel verteld dat ie straks naar school mag en dat ie bij zijn vriendje in de groep komt maar heb toch het idee dat hij het niet helemaal doorheeft. Hij lacht wel als ik het hem vertel dus hoop er het beste van.

Wie heeft er tips voor me hoe ik hem hier het beste op kan voorbereiden. Ik ben zo bang dat ik hem te veel ineens voor de voeten gooi. Mijn schuldgevoel groeit met de dag.
 
ik denk dat jouw zoontje er best aan toe is om met vriendjes te spelen.
Ik snap je schuldgevoel, maar ik denk dat het niet nodig is.
Breng hem weg en laat hem niet merken dat je het moeilijk vindt, als hij het wel erg moeilijk vindt kun je bijvoorbeeld even een poosje blijven.
Maar neem uiteindelijk gewoon duidelijk afscheid en ga weg.
Je zult zien dat het best mee zal vallen en dat ie na een paar keer niet eens meer meewil naar huis omdat ie zo lekker aan het spelen is.
Voel je niet schuldig, zijn schooltijd lijkt misschien nog ver weg maar dit is een goede manier voor allebei om te wennen aan het "uit elkaar"zijn.
veel sterkte voor jou en veel speelplezier voor hem
groetjes Martine
 
Ik hoop dat ik je niet nog banger maak met mijn verhaal... maar mijn zoontje van 2,5 jr. had erg veel moeite om zonder mij te zijn op de peuterclub de eerste weken.

Mijn zoontje was ook eigenlijk altijd bij mij. Ik werk niet en als ik iets doen wil doe ik dat als mijn man thuis is. Die paar keer dat hij bij een  oppas is geweest waren dan ook verschrikkelijk...

Mag je zoontje ook een paar keer heen om te wennen? Ik zou dat wel een paar weken voordat je moet gaan werken doen, zodat je eventueel nog een paar keer mee kan en hij langzaam kan wennen.

De eerste keer dat Teun heen ging, leek heel goed te gaan. Toen ik na een uur even weg ging, kreeg ik een kus en verder keek hij niet op of om. Toen ik eenmaal weg was kreeg hij in de gaten wat het echt betekende dat ik weg zou gaan, nl. dat ik er niet meer was...
Het vervelende was dat hij zich niet wilde laten troosten en echt heel zielig moest huilen. Gelukkig belde de leidster wel zodat ik  er weer naartoe kon. Zijn vader en ik zijn toen een paar keer meegeweest en de hele ochtend gebleven, zodat hij langzaam kon wennen aan omgeving, leidster, andere kinderen. En af en toe even weg, later steeds langer. Na zo'n anderhalve maand hoef ik er niet meer bij te blijven. Hij is nog wel af en toe verdrietig, maar wil wel getroost worden door de leidster, gaat dus helemaal goed komen!

Nogmaals, ik hoop niet dat ik je nog banger heb gemaakt, want voor 't zelfde vindt jouw zoontje het al snel erg fijn, al dat mooie speelgoed en die gezelligheid. Maar ook als hij meer moeite zou hebben met wennen kun je er op vertrouwen dat hij nu wel oud genoeg is om het aan te kunnen en dat het meer een kwestie van tijd is.

Sterkte en werk-ze!, Joke.
 
Terug
Bovenaan