Hoe doen jullie dat?????

[Anoniem]

Hoi Meiden,

Wat een stille dag vandaag..... hoe gaat het met de wachtenden op de bank?? Hier nog niks te melden, baal, baal. Voel me zo onzeker, rot, depri en verdrietig. Ik weet iet wat het is, maar voel me deze maand zo anders, misschien komt het toch door onze laatste miskraam van 13 mei (Moederdag notabene), ik wilde het heel snel achter me laten en ik heb het idee dat me dat toch blijft achtervolgen. Hoewel ik niet echt verdriet voel, zoals de eerste dagen, maar meer een onrustig gevoel, alsof ik helemaal gefxeerd ben op het zwanger worden en dat is natuurlijk niet goed.... Maar hoe ik ook probeer ik krijg het niet uit mijn hoofd. Ik doe allerlei leuke dingen en heb best wel afleiding en mensen met wie ik kan praten, maar er blijft zo'n zeurend verdriet, zeurende onrust in mij.

Sorry hoor, ik moest even piepen, ik weet heel goed dat er genoeg mensen zijn die er veel slechter voorstaan dan wij en dat ik helemaal niet mag zeuren

Het zou alleen zo heerlijk zijn om dat knagende gevoel even kwijt te zijn, hoe gaan jullie daarmee om??? Hoe geven jullie je kinderwens een plekje in je leven en houden jullie het "gezond"?????

lfs Mickey

 

[Anoniem]

Lieve Mama Peet,

Ik vraag mezelf ook af en toe af hoe ik die dagen doorkom
Vanaf donderdag t/m vandaag druk bezig geweest met een oefening van de Nationale Reserve waar ik al  9 jaar werkzaam ben (in mijn vrije tijd)
Daarom dus stil geweest maar in mijn hoofd raasden de gedachten heen en weer
Ik voel van alles en heb dat tijdens vorige terugplaatsingen niet gehad maar ik durf niet enthousiast te zijn want ik ben vreselijk bang voor de teleurstelling woensdag
Welke behandeling volg jij precies als ik vragen mag of volg je nu nog niets zo snel na je laatste miskraam
Ik heb het hele forum er niet op nagezocht maar wanneer ging dat mis ?

Het lijkt me ook heel moeilijk om mee te maken EN tijdens een volgende 'poging' van je af te zetten
Dat houdt je, lijkt me zo, dag en nacht bezig
En natuurlijk mag jij wel 'piepen' jouw verdriet is anders dan dat van anderen maar daarom niet minder !
Ik begrijp je wel heel goed hoor, maar geef er gewoon aan toe !
Op dit forum begrijpen we je allemaal heel erg goed dus hou je niet in, dat levert niets op

Ik moet eerlijk zeggen dat ik het heel erg moeilijk vond om mijn kinderwens een plaatsje te geven
Alleen (en met mijn vriend uiteraard) lukte dat gewoonweg niet omdat ik er bijna obsessief van werd
Uiteindelijk heb ik besloten een psycholoog te bezoeken om eens iets te veranderen aan de visueuze cirkel waar ik in verstrikt zat
Had enorm moeite met zwangerschappen van kennissen, vriendinnen en collega's en zelfs van onbekenden
Altijd bekruipt me dat gevoel als ik een zwangere vrouw zie: "dat wil ik ook !!"

Ik houd nog goede moed maar met alle symptomen die ik de laatste dagen voel heb ik toch wel weer een beetje hoop op een postitieve afloop van deze 3e cryo-poging
Al vaker heb ik gehoord dat vrouwen bij een dubbele terugplaatsing toch uiteindelijk uit die terugplaatsing 1 baby wordt geboren
In het ziekenhuis zeggen ze dat een dubbele terugplaatsing niet meer kans heeft maar als ik al die keren bij elkaar optel waarbij dat toch is gelukt...
Wie weet hebben wij deze keer ook geluk....

Wacht jij altijd op je NOD of moet je ook een bloedtest in het ziekenhuis ondergaan?
ik zou best vandaag al een zwangerschapsstest willen doen maar.... IK DURF NIET !!

Veel sterkte ook met je 'stress' en de magische datum komt dichter en dichterbij !

Liefs

Sunshine Jo

 

[Anoniem]

Hallo

Sunshine Jo.... Mick en ik lijken wel een eenheid, maar we zijn 2 aparte persoontjes...
Lief dat je ook aan mij denkt, maar de topic was van mickey....

Verder.... Tja... Mick... Ik weet wat je voelt en bedoelt....
Het beheerst je leven gewoon... ook al wil je dat niet....

Ik ga ff een topic aan maken, want ik heb denk ik geen goed nieuws....

liefs,
peet

 

[Anoniem]

Lieve lieve Mick.

Ik heb zo met je te doen... Al heb ik (nog) niet zo veel als jou meegemaakt, ik kan me toch wel enigzins voorstellen hoe je je voelt....
En over dat piepen...wij zijn er hier allemaal om elkaar te helpen waar het kan en dus ook zeker voor jou!! Je verontschuldigen is dan ook echt niet nodig meid.
Lucht maar lekker je hart...denk maar zo, alles wat je hier weer neer kunt zetten kun je tenminste weer een beetje van je afschrijven en kunnen wij je weer een hart onder de riem steken en proberen een beetje moed in te praten...
We zijn er voor jou en voor elkaar allemaal!
Tenslotte zitten we allemaal in het zelfde schuitje, de een helaas langer als een ander maar tenslotte willen we allemaal maar een en het zelfde  ding en dat is zo snel mogelijk zwanger zijn.
Lieve Mick geef de moed niet op en dat je er nu misschien veel mee bezig bent, tja hoe wil je zo iets wegstoppen???   Of minder over nadenken en minder mee  bezig zijn?? Ik denk dat dat voor ons alle hier heel moeilijk en misschien wel het lastigste van alles is
Kan je misschien daarom indeze ook niet echt helpen maar wilde toch even reageren en laten weten dat ik zeker met je mee leef.

Kus en liefs van Niekje