hoe doen jullie dit

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Ik ben hier nieuw dus laat ik me even voorstellen.

Ik ben petra en ben mama van 1 zoontje. We wouden heel graag snel een tweede en we waren ook snel in verwachting. Helaas kreeg ik na precies acht weken een miskraam. Voor mijn zoontje heb ik ook een miskraam gehad. Na de miskraam probeerde we weer zwanger te raken maar dit lukte niet. Op een gegeven moment werd ik ook niet meer ongesteld dus heb ik het zkh gebeld.  Na onderzoeken bleek ik geen eisprong meer te hebben. Ben nu bezig met mijn tweede ronde clomid dus ben benieuwd. Nu zijn beiden mijn buurvrouwen zwanger en een vriendin van mij. Ik vind dit echt vreselijk moeilijk. Zeker omdat mijn vriendin het ook niet wilt. Ze belde me zelfs op terwijl ze weet dat het bij ons niet lukt dat ze zwanger is en ze het kindje niet wilt. Ik vind het vreselijk om zwangeren te zien. Erg ben ik he. Voel me er erg schuldig over.

Wat ik me wel af vraag is of ik de enige ben die dit heeft.

groetjes peet
 
hey meissie dat heb jij niet alleen hoor, ik hoorde het geweldige nieuws dat mijn schoonzusje ook nog zwanger is ook!!!

helemaal geweldig, maar ja ooit komt onze tijd ook,

heel veel succes meid, we horen je snel weer,
dikke kus van wendy
 
Lieve Peet,

Welkom hier (al zag ik je liever op het 'zwangerforum')
Nee, je bent zeker niet de enige die dat heeft. Ik heb dat ook af en toe, zeker als ik zelf weer een 'niet-geslaagde' IVF achter de rug heb
Het is een heel menselijk gevoel. Jij doet er alles voor om een kindje te krijgen en het lukt niet en iemand die het niet wil , wordt zomaar zwanger.
Het is oneerlijk maar bedenk wel: zij is niet zwanger omdat het bij jou niet lukt en andersom, het is niet zo dat het bij jou niet lukt omdat zij zwanger is
Dat is wat ik me altijd maar bedenk...
Het is alleen zo vreselijk onrechtvaardig he !
Toch hoop houden dat het lukt hoor
Dat doen we hier allemaal en zo af en toe komt er weer geweldig nieuws dat er weer iemand zwanger is....
Uit je frustraties en verdriet hier, we begrijpen je beter dan je denkt

Liefs,
Sunshine Jo
 
Lieve Peet,

Moeilijk hé?
Ik weet dat ik hier eigenlijk niet thuis hoor, ik ben namelijk zwanger, maar ik zal het even uitleggen.

We zijn ruim 9 jaar aan het "proberen" geweest en hebben al vele behandelingen achter de rug.
Ook hebben ze mij 2 keer geopereerd, ik heb namelijk Endometriose.
Na een vreselijke IVF behandeling is het bij ons eindelijk gelukt en ben ik nu ruim 27 weken zwanger.

Wij hebben ook de achterlijkste opmerkingen moeten aanhoren en dat jaren lang. Ook ik vond het heel erg moeilijk dat anderen in mijn omgeving wel gewoon kinderen konden krijgen en dat het bij ons maar niet lukte.
In ben nu 33 dus het is bij ons ook niet zo dat we op oudere leeftijd pas aan kinderen begonnen te denken.

Ik weet ook niet wat goed is of slecht om te doen/reageren.
Ik heb heel veel moeite gehad om op kraam visite te gaan, maar deed het wel. Thuis barste ik dan in tranen uit, in mijn omgeving begrepen ze mij ook totaal niet.
Ze zeiden dan: nou dan krijg je toch geen kinderen, er is wel meer op de wereld dan het krijgen van kinderen.
Op een gegeven moment ging ik heel kwaad reageren als ze weer een opmerking maakten, we zijn heel veel vrienden kwijt geraakt, maar ik voelde mij er wel sterker door worden om er gewoon openlijk over te praten.
Ik denk dat je zelf een balans moet zien te vinden wat voor jou het beste is. Wat mij heeft geholpen is een soort dagboek bijhouden, waarin ik al mijn frustraties in kwijt kon.

En je bent niet alleen, praat erover met lotgenoten!

Veel sterkte en liefs,

Patricia
 
hoi,
het is inderdaad maar lastig dat iedereen zomaar zwanger lijkt te worden of zwanger lijkt te zijn. Lang leve het mooie weer, alle jassen gaan open en wat komt daar onder vandaan, tadaa een dikke buik...

Ik ben zelf in januari met 23,5 week bevallen van een zoontje, Bas*. Zijn nieren waren niet goed ontwikkeld, waardoor we helaas voor een zwangerschapsafbreking hebben moeten kiezen. (nou ja kiezen..)
Ik kan dus helemaal niet tegen mensen die zwanger zijn en zeggen dat ze het niet willen, brr. Ik werk binnen de jeugdhulpverlening en daar heb ik de zorg voor andermans kinderen, omdat zij hun leven verpesten (drank/drugs enz), dat vind ik al lastig genoeg.

Voor Bas* hebik een miskraam gehad. De 1ekeer duurde het 8 maanden voor ik zwanger werd, de 2e keer 9 maanden. Gelukkig allebei de keren natuurlijk, al is het zaad van mijn vriend minder goed. Inmiddels zijn we dus al ruim 2 jaar bezig voor een bengel en hebben we nu alleen de herinnering aan een prachtige bengel.

en heus ik gun het iedereen om zwanger te worden, want het is het mooiste wat er is. Maar het is niet eerlijk dat het bij anderen zo makkelijk lijkt te gaan, terwijl wij er zo lang op moeten wachten en er zo voor moeten knokken.

groetjes
Patricia
trotse mama van Bas*
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan