Hoe ervaren jullie de dreumestijd?

[ANONYMOUS_USERNAME]

<p>Hoi papa’s en mama’s,</p><p>Hoe ervaren jullie de dreumes tijd? Mijn zoontje is bijna 15 maanden oudjes en altijd al een eigenwijs en ondernemend mannetje geweest. Hartstikke leuk en ik vind het ook leuk dat hij zo lekker ondernemend is, maar ik had niet verwacht dat je gewoon eigenlijk geen moment rust meer hebt haha. Hij is inmiddels druk aan het lopen (nog wel met de nodige valpartijen), maar ik hoop eigenlijk dat als hij straks goed zelfstandig kan lopen dat deze fase weer wat minder hectisch wordt. Maar ook de momenten van dwars zijn/doen, uitdagen, op de grond krijsen als hij zijn zin niet krijgt en ook het ongeduldige. Al zijn we een uurtje bij vrienden, hij wil/kan gewoon niet stilzitten. Wil alleen maar lopen of juist de dingen doen die hij niet mag. Dat maakt een uitje naar vrienden ook wel wat minder leuk. We nemen nu altijd de buggy mee zodat we dan een stukje kunnen gaan lopen en geven hem ook echt niet altijd zijn zin, maar om bij elk bezoek een strijd aan te gaan met hem, daar heb ik ook geen zin in. Dus dat betekent dan toch vaak dat ik of mijn vriend rondjes met hem aan het lopen zijn door het huis. </p><p>Het klinkt nu heel dramatisch hoor, maar dat is het niet. Maar merk wel dat ik deze tijd best even omschakelen vind t.o.v. een paar weekjes geleden en weet dat het waarschijnlijk nog veel drukker gaat worden haha.</p>

 

[Dako]

Hoi, 
Heel herkenbaar ! Ik moet zeggen dat ik dit echt de leukste tijd tot nu toe vind ! Leren lopen, knuffels geven, eigen wil ontwikkelen. Maar inderdaad ook constant op ontdekkingstocht. Ik bedenk nu ook van tevoren wat we gaan doen als we bij vrienden/familie met een niet zo’n kindvriendelijk huis komen (vijver, trappen zonder hekje, prullaria in huis waar hij aan wil zitten). Ik denk dat het even een fase is, als ze wat ouder zijn kun je ze toch beter uitleggen wat ze wel en niet mogen (en dan hopen dat ze er naar luisteren haha).

 

[Marieke C]

Hoi,
Ik snap precies wat je bedoeld. Ik vond het rond die tijd ook enorm zwaar (en de moeders in mijn omgeving zeiden precies hetzelfde). Ze luisteren voor geen meter, zijn overactief en je hebt inderdaad geen moment rust.
Nu, 1 jaar en 9 maanden, en het gaat al maanden (ik durf je even niet te zeggen wanneer precies) een stuk beter. Hij is met bijna 15 maanden gaan lopen en vanaf dat hij dat beter onder de knie kreeg werd het beter. Ik merkte bij hem op die leeftijd ook dat hij behoefte kreeg aan nieuw speelgoed. Hij was uitgekeken op zijn speelgoed. Ik heb toen wat nieuwe dingen uit de kast gehaald die we nog hadden liggen van zijn verjaardag en heb het bekende speelgoed weer een maand ofzo weg gelegd. Dat hielp al een deel. 
Als ik naar vrienden ga neem ik trouwens altijd een rugzakje mee met wat speelgoed voor hem erin. Soms werkte dat zowaar voor een paar minuten. Ook probeerde ik te zorgen dat ik voor we gingen hem thuis of bij voorkeur buiten even lekker los liet gaan.
 
Ik vond 15 maanden echt de zwaarste periode tot dusver! Zeker ook door de mama is het helemaal fase waarbij zelfs papa niet goed genoeg was. 
 
Ik wens je heel veel sterkte en ik hoop dat het snel beter gaat.