hoe ga ik daar nu mee om??

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hai Dames,

Ik hoop dat jullie advies voor mij hebben. Ik ben nu 13 wk zwanger en het was laat maar zeggen 1e schot in de roos. Nu werk ik nauw samen met een collega bij wie het niet wil lukken. Ze ik al ruim 3 jaar aant proberen en denkt er over om de medische molen in te stappen.
Als mijn andere collega's vragen hoe t gaat, of plagen met hormonen enzo merk ik dat zij zich iets terugtrekt uit het gesprek. Ik wil haar natuurlijk niet kwetsen, maar wil ook mijn zwangerschap op werk niet 'negeren'. Moet ik haar nu gewoon overal in betrekken of het maar zo laten??
Hoe vinden jullie het als iemand waar je dagelijks mee om gaat zomaar zwanger is?

Groetjes Peet,

ps: ik wil niemand voor t hoofd stoten hoor, door deze topic.
 
Hoi Petra,

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Super dat het zo snel is gegaan.
Wij zitten nu na dik 1,5 jaar midden in de onderzoeken om te kijken of we nog de mogelijkheid tot ICSI hebben, het ziet er namelijk erg slecht uit.......
Ik heb er op mijn werk niet een geheim van gemaakt dat het bij ons niet vanzelf gaat. Ze komen er toch wel achter als ik regelmatig naar het ziekenhuis moet en ik kan heeel moeilijk liegen, vandaar.
Ik werk in een heel jong team en in de afgelopen weken zijn er 4 zwangere collega's bij gekomen. Eén van die collega's is speciaal bij mij gekomen om mij als eerste te vertellen dat ze zwanger was. Heel lief vond ik dat.
Verder informeer ik ook gewoon naar hoe het met de zwangere dames gaat. Baby's hebben altijd mijn interesse gehad, dus dat blijft.
Soms heb ik een enorme dip, dan kom ik ze liever niet tegen, maar dat snappen ze.

Zorg dus dat het wel bespreekbaar blijft. Praat met je collega en zeg eerlijk dat je  de situatie  moeilijk vindt, maar dat je zelf natuurlijk wel heel blij bent met je zwangerschap. Zij zal dat vast ook begrijpen. Misschien een middenweg zoeken. Je hoeft je natuurlijk ook niet stil te houden, jij wilt je geluk ook delen.

Misschien een wat omslachtig verhaal, maar ik hoop dat je het begrijpt. Als zij open is, kun jij dat ook zijn en samen komen jullie er vast wel uit.

Pink
 
Hoi Petra,

wij hebben deze situatie vorige week meegemaakt alleen was niet een collega die zwanger is maar mijn schoonzusje.
We moesten er zo achterkomen dat ze zwanger is van de 2de. De eerste is net 1 jaar.
Ze weten allemaal dat we in het ziekenhuis lopen en snappen niet hoe we ons nu voelen. Maar we zijn hartstikke blij aan de andere kant dat er weer een neefje of nichtje bijkomt.

Maar ja we gaan nu mooi onze eigen gang en laten zo weinig mogelijk van ons horen richting mijn schoonbroer en schoonzus en mijn schoonmoeder.
Want die mocht niks zeggen maar ze had ook tegen hun kunnen zeggen van denk even aan je broer en schoonzus.
Mochten we in de toekomst  zwanger zijn "vergeten"we het ook aan hun te vertellen.
Wij hadden het fijn gevonden als ze het zelf verteld hadden.
Ik zou als ik in jou situatie zat de collega even apart nemen en het haar vertellen.
Ze zal wel blij zijn voor jullie en het misschien even moeilijk hebben dat het bij hun wat langer duurt.

Groetjes Fanny.
 
Hoi,

Wij zijn na 9 jaar klussen, 2 operaties, vele en vele onderzoeken en diverse behandelingen via IVF zwanger geworden.
Ben nu 32 weken zwanger van een tweeling.

Wat ik altijd vreselijk heb gevonden waren ten  1e al die akelige opmerkingen die we al die jaren hebben moeten aanhoren.
Ten 2e heb ik het als heel akelig  ervaren dat ik/wij bij de meeste zwangerschappen er altijd buiten werden gehouden.
Had ik al mijn moed verzameld om ook eens mee te praten, dan kreeg ik steevast te horen: "wat weet jij daar nou van je heb helemaal geen kinderen".

Nu ik zwanger ben komen al deze mensen naar ons toe en doen heel interessant, ik kap ze gelijk af.
Ik zeg nu gewoon heel hard dat zij nog nooit zwanger zijn geweest van een tweeling en daar dus niet over kunnen oordelen.
Wellicht niet de goede mannier, maar voor mij een soort van verwerken.
Wij hebben inmiddels een hele kring opgebouwd om ons heen die begrijpen wat wij hebben doorgemaakt, doordat zij ook van alles hebben meegemaakt.

Ik wil hier allemaal mee zeggen, sluit geen mensen uit, maar betrek ze extra in de zwangerschap.
Praat er met hen over dat je het moeilijk vindt en vraag aan hen op welke wijze zij graag willen hoe je hen erin betrekt.
Als je echo foto's laat zien aan andere collega's, laat ze dan ook aan haar zien.
Je kunt best genieten van je zwangerschap hoor, moet je ook zeker doen.
Ik heb er altijd begrip voor gehad en ben altijd nog blij voor iemand geweest als het hen wel was gelukt.

Succes met je zwangerschap en geniet ervan.

Groetjes Patricia
 
Hoi Petra,

Allereerst natuurlijk van harte met je zwangerschap
Lief dat je je zo om je collega bekommert
Wel ff slikken dat je nu precies in je topic moet vermelden "laat maar zeggen 1e schot in de roos" ... misschien had je dat - op dit forum nl. een erg kwetsbaar punt - beter achterwege kunnen laten
Toch wil ik graag reageren.
Ik heb het nl. zelf  - als NIET zwangere - meegemaakt met een collega
Zij heeft mij ook apart genomen en het - in tranen - aan mij verteld. Ook hoe oneerlijk ze het allemaal vindt
Maar... ik heb haar gezegd vooral volop van haar zwangerschap te genieten
Ik heb haar een kaartje geschreven en daar in gezet dat ik het heel attent van haar vond dat het mij - als eerste  - onder 4 ogen heeft verteld zodat ik niet ten overstaan van alle collega's een zwaar verdriet zou voelen.
Verder heb ik er in gezet dat ik het echt heel fantastisch voor haar en haar man vond en dat ik hoopte dat ze een voorspoedige zwangerschap zou hebben en dat alles goed zou gaan
Ik heb haar alleen wel gevraagd er ook begrip voor op te kunnen brengen als ik eens niet zo enthousiast zou zijn
Ze heeft me daarop laten weten dat  ze enorm blij was met mijn reactie en ik heb de zwangerschap tot op de dag van vandaag op de voet gevolgd
Ze is inmiddels met zwangerschapsverlof want ze is 8 april uitgerekend.....

Gisteren hebben we zelfs nog even gebeld want ze houdt me - heel lief van haar - op de hoogte (ook omdat ik dat zelf graag wil)

Ik zeg altijd maar zo: een ander is zwanger maar niet omdat ik het niet ben en ik ben niet zwanger maar niet omdat een ander het wel is....

Veel wijsheid in je aanpak en ik hoop dat je een voorspoedige zwangerschap hebt

Groetjes,
SunshineJo
 
Hai,

Ik heb het vanmorgen net meegemaakt. Mijn collega was een week overtijd en zij heeft vanmorgen een test gedaan en is zwanger. Ze heeft mij dit nu al verteld omdat iedereen op mijn werk weet dat het voor ons waarschijnlijk IVF gaat worden (hebben 9 april het eerste gesprek hierover en zijn bijna 3 jaar "bezig").

Aan de andere collega's gaat ze het pas vertellen als ze 12 weken is want ze heeft al een keer een miskraam gehad met 10 weken. Vind het heel lief dat ze het mij verteld heeft maar het is wel zwaar. Maar goed het is nu moeilijk en morgen gaat het met mij altijd weer een stuk beter.

Dus mijn advies, betrek haar erbij en praat er met haar over want niks doen en zeggen is nog veel moeilijker en vervelender vooral voor haar.

Veel liefs

Nataly
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan