Hoe ga je om met overleden huisdier?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Ik sta op het moment voor een moeilijke taak. Mijn kat van 17 jaar is behoorlijk ziek en om hem niet weg te laten zakken in echte pijn moet ik hem laten inslapen.
Voor mij is dit moeilijk, want het is 17 jaar mijn kameraadje geweest, maar wat het voor mij extra moeilijk maakt is dat de kat ook het kameraadje is van mijn dochter van 2,5 jaar. Hoe kan ik daar toch het beste mee omgaan? Kan iemand mij een idee geven?
Laat ik haar erbij als de dierenarts komt? En bij het begraven? Of vertel ik het haar achteraf?

Wie heeft er ervaring mee en wil mij een tip geven?

Greetz,
Leontine
 
Hoi Leontine,

Misschien vind jij wel dat je het niet met elkaar kan vergelijken maar een aantal weken terug is ons parkietje dood gegaan zomaar opeens. En onze zoon zei telkens dat hij deed slapen, heb hem later voor de tv neergezet met een dvd die hij heel erg leuk vind en toen heeft mijn man de parkiet begraven. Hij heeft er nog wel eens naar gevraagd maar als wij dan zeiden dat hij sliep was het goed. En nu vraagt hij er niet meer na. Heel veel sterkte met de beslissing die je gaat nemen!

Groetjes Leanne
 
Hoi Leontine,

Onze hond heeft toen mijn dochter bijna 2 was een maagkanteling gehad, met gevolg dat hij ondanks een operatie helaas de dag naar de verjaardag van onze dochter
's morgens is overleden.
De hond heeft 's nachts op een kleed in de kamer gelegen en ik was blij dat mijn man hem gevonden heeft. Samen hebben we de hond naar buiten gebracht en een kleed erover heen gelegd. Zodra het kon de dierenarts gebeld en op laten halen. Dat heeft mijn dochter niet gezien en ook niet dat de hond dood was. Ze vroeg wel naar T-bone en toen zeiden we dat hij een sterretje was en boven was in de hondehemel. En dat hij geen pijn meer had, want dat hadden we wel gezegd dat de hond een auw buik had,  de buik was kaalgeschoren dus dat snapte  onze dochter  wel. Wel gezegd dat hij heel ziek was en dat niet iedereen met een auw buik naar de hemel gaat.
Ze heeft het nog wel eens over de hond en aangezien wij wel eens met haar naar de kerk (dagkapel) gaan steekt ze een kaarsje aan voor het beestje.
Maar goed als je niet gelovig bent  kun je er misschien een andere draai aan geven.
Blijf wel eerlijk tegen je kind,  want later zien ze bv nog een foto en dan gaan ze toch vragen.

Veel sterkte!

groetjes Anna




 
2 weken geleden is onze hamster overleden. Mijn man vond hem op zondagavond in zijn kooi en heeft hem in de kliko gegooid. De lege kooi schoongemaakt en boven gezet. De volgende ochtend vroegen de meiden (4 en 2,5) waar hij was, dus gezegd dat hij dood was. Verder vroegen ze ook niets.
's Avonds zagen de lege kooi en kwam de oudste er nog even op terug. Maar de mededeling dat hij dood was en niet meer terug kwam was op dat moment voldoende. Verder hebben ze het er nooit meer over gehad.
 
Bedankt voor jullie reacties.

Pancho is afgelopen donderdagmiddag rustig overleden.
Mijn dochtertje hebben we eerlijk verteld wat er ging gebeuren. Pancho was heel ziek en kon niet beter worden. Hij had pijn die niet meer wegging. Daarom zou de dierenarts komen om hem een spuitje te geven zodat hij eerst zou gaan slapen en dan dood zou gaan. Papa graaft een gat in de tuin en dan gaan we Pancho begraven, naast Mischa, zijn zusje (is 5 jaar geleden overleden). Dan kunnen ze weer lekker samen spelen onder de grond.
Mijn dochter is erbij geweest dat de dierenarts kwam, maar niet bij het laten inslapen. Wel heeft ze hem dood gezien en geaaid en is ze ook bij het begraven geweest (wel in een doosje hoor).
Ze reageert heel puur en natuurlijk. Haar puurheid is voor mij een grote steun om ermee om te kunnen gaan.

Ze is er nog een paar keer over begonnen en zegt dan dat Pancho nu niet meer ziek is en lekker met zijn zusje kan spelen onder de grond.

Het verhaal van een sterretje vind ik prachtig, maar voor deze tijd van het jaar niet handig, omdat mijn dochter slaapt als de sterren eventueel te zien zijn.

Nogmaals bedankt.

Groet,
Leontine
 
Hoi Leontine,

Ik heb op de reacties niets toe te voegen maar wilde alleen maar even zeggen dat het zo herkenbaar was om jouw verhaal te lezen! Kreeg kippevel op mijn armen.....

Ik heb 3 weken geleden mijn poes van 17 jaar in laten slapen. Hetzelfde verhaal: vanaf dat ze 6 weken was is ze altijd bij mij geweest, dus 17 jaar lang! En nu was ze zo ziek dat we niets anders konden dan haar in laten slapen.... Mijn andere poes is ook 5 jaar geleden na een ziekbed ingeslapen!

Mijn zoontje van ook 2,5 vraagt niet naar Flupke. Hij noemt haar nog wel als hij het hele rijtje familieleden opnoemt (we hebben nog 1 kat). Eén keer vroeg hij naar haar en toen heb ik gezegd dat Flupke in de wolken aan het spelen was....

Ik mis haar nog steeds heel erg maar het was beter zo.....

Heel veel sterkte met het verdriet!!

Liefs,
Rosanne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan