Hoe gaan jullie met je relatie om m.b.t. icsi?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi Dames,

Goh, morgen hebben wij een bijeenkomst waarin vertelt gaat worden wat we kunnen verwachten van de IVF/ICSI behandeling. Natuurlijk hebben wij ons zeer goed ingelezen en hopen morgen niet al te veel nieuwe dingen te horen.

Voor het eerst hebben mijn mannetje en ik het eens serieus over alles gesproken. Voorheen deden we dit oppervlakkig (struisvogelpolitiek), maar nu het dichterbij komt kwamen we eens goed in gesprek.
Hoe voel ik me onder de  situatie? Hoe ervaart hij deze situatie. Tja, ik ben toch wel geschrokken. Nu blijk ik al veel verder te zijn met het verwerkingsproces dan hij. Nu ligt het "probleem" bij hem en dat blijkt toch wel aan hem te knagen. Terwijl ik heel duidelijk zo iets heb van kinderen worden gemaakt van het eitje en het zaadje. En hoe deze bijeen gebracht worden maakt niet zoveel uit.
En natuurlijk ben ik ook bezig met het feit hoe ik de behandeling zal ondergaan. Maar probeer het maar over me heen te laten komen en niet te druk erover te maken.

Mijn mannetje voelt zich heel schuldig dat hij mij dit aan doet.(zijn woorden)  Ik heb natuurlijk gezegd dat ik het zelf ook wil. Anders zou ik er nooit aan beginnen. We willen immers samen  kinderen.  
Ik kon hem niet echt overtuigen. Hij begrijpt mij wel maar zijn gevoel geeft iets anders aan. Blijkbaar moet ik hem daar nog wat tijd voor geven.

Ervaren jullie deze problemen ook?  En hoe gaan jullie hiermee om?

Liefs Juffy.  
 
Hallo,

Ik begrijp goed wat je allemaal meemaakt, het is ook niet allemaal niks.
Wat betreft je man heb ik hier ongeveer hetzelfde meegemaakt, ik heb vanaf het begin van onze relatie altijd duidelijk laten weten dat ik zeker kinderen zou willen en dat dit gevoel ook heel sterk was. Toen het dus allemaal niet wou lukken en wij ook de uitslag kregen dat het "probleem" bij mijn man lag was het eerste wat hij zei dan gaan we scheiden en zoek je een man die je wel kinderen kan geven. Dit kwam zo als een klap dat ik heel erg goed over alles na ben gaan denken. Mijn conclusie: liever met mijn man verder en geen kinderen (klinkt heel simpel, maar zou natuurlijk de grootste opoffering van mijn leven zijn) dan kinderen zonder mijn man.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat jullie er heel goed over praten, want het is niet niks zo'n IVF met ICSI behandeling en jullie zullen elkaar hard nodig hebben.
En maak hem goed duidelijk dat het als het lukt, het  wel echt een kindje van jullie samen is (dit vond mijn man heel erg fijn)
En wat betreft schuldgevoel, je moet het dan eens van zijn kant bekijken. Mijn man had echt zoiets van ik kan jouw niet geven wat je het allerliefste wil en dan zien ze hoe "zwaar zo'n behandeling is en af en toe pijnlijk en mijn man dacht dan dit moet ze allemaal meemaken door mij. En eerlijk gezegd was ik blij dat ik het allemaal mee moest maken en niet hij, want dat had ik waarschijnlijk niet aan kunnen zien. Dus ik begreep hem heel goed.

Praten, praten en praten dat is echt heel belangrijk en laat hem ook merken dat hij zijn gevoelens allemaal bij jou kwijt kan.

Ik wil jullie heel veel succes wensen de komende tijd en laat nog eens horen hoe het met jullie gaat. En mocht je nog vragen hebben stel ze gerust.

Heel veel lieve groetjes
 
hoi,ook ik begrijp heel goed wat de man voelt.Bij ons ligt het ook aan de man(geheel onvruchtbaar).Maar afgelopen week hebben we gesprek gehad over kid(zie onderwerp hier eerder)met een hele lieve gynacoloog.En die zei iets en dat raakte  me zo dus dat wil ik met jullie delen,wellicht hebben jullie er wat aan.
Zijn woorden waren.: biologisch is het kindje gedeeltelijk van een ander(ons geval),maar het krijgt veel mee van je vrouw en het belangrijkste is,jullie voeden het samen op vanaf de geboorte,je maakt alles mee vanaf het begin,dus zal het voelen als jou kindje.Je leert het jou dingen ,eigenschappen enz.
Deze woorden raakten me zo en het is gewoon zo als je er goed over nadenkt,wij krijgen zaadjes van een donor en voor de rest is het ONS kindje.
Zo dat moest ik even kwijt misschien hebben jullie er wat aan en wat jullie eerder al zeiden blijven praten is heel belangrijk en natuurlijk mijn man was eerst ook geschokt toen we hoorden dat hij onvruchtbaar was,maar er zijn zoveel mogelijkheden,dat als je echt zo graag kinderen wilt dat er voor over hebt.
Sterkte allemaal en weet :jullie zijn niet de enigen.
Groet gea
 
wij ervaren ook een druk op onze relatie. Bij ons ligt het aan mij.....helaaas. We zijn er vanaf het begin open over geweest en hebben (en doen dit nog steeds) veel zitten praten en huilen. Hij begrijpt het goed dat ik het soms als erg moeilijk ervaar. We steunen elkaar waar mogelijk maar dit is niet altijd even makkelijk of zelfs mogelijk. Ik schrijf alles van me af in een weblog en ik kna je vertellen dat dit voor mij een opluchting   is. Het maakt het iets meer te dragen allemaal. Veel mensen zullen dit nooit meemaken in hun relatie. Jij en ik en vele anderen hier wel. Het is een extra steen(tje) op de relatie. Sommigen kunnen deze steen niet hoog houden en laten hem vallen maar de meesten kunnen deze steen samen dragen en worden er zelfs wijzer van. Het kan de mens dichter bij elkaar brengen waardoor je een nog hechtere band met elkaar kunt krijgen.
Ik ervaar het probleem dat we met ons meedragen als zwaar maar leerzaam.
Hoop dat jullie er samen uitkomen en samen de steen omhoog blijven houden. Het is niet erg als de een iets sterker is dan de ander............jullie moeten elkaar helpen....dna komt het echt goed.

veel succes en sterke met alles

Dikke knuf
Sjan
 
Wij hebben net vorige week te horen gekregen dat onze enige mogelijkheid IVF was. Bij ons ligt het aan mij. Mijn eileiders schijnen dusdanig beschadigd te zijn dat normaal zwanger worden het er niet in zit.
Grote klap dus. Ik moet zeggen mijn vriend vangt mij heel goed op. We praten er veel over en hij laat mij goed uithuilen. Het besef is er nog niet echt maar dat zal nog wel komen. Wij krijgen dus nog alle gesprekken en bijeenkomsten. Erg spannend allemaal.

Jullie moeten goed met elkaar blijven praten en alles zeggen wat op je hart ligt. Dan komt het allemaal wel goed. Ik hoop voor jullie dat het met deze behandeling lukt. Het is al zwaar genoeg. Geniet ook van elkaar en doe veel leuke dingen.

En als je het helemaal te kwaad hebt. Hier zijn genoeg meiden om je even op te beuren.

Veel liefs en heel veel succes
Nicole
 
Dag lieve dames,

Wat heerlijk om die herkenning te lezen.
Wij kunnen gelukkig samen heel goed praten. Dit doen we dan ook geregeld. Mijn mannetje is wat meer gewend aan het idee dat het allemaal anders gaat dan op de "natuurlijke manier".
Ik moet er ook bij zeggen dat proberen zoveel mogelijk positief te blijven denken.

Denk dat het de kracht is van onze relatie. Mijn mannetje vind het natuurlijk lastig. Hij ervaart het als dat zijn lichaam hem in de steek laat. Maar ik laat heel duidelijk merken dat ik ondanks alles nog heeeel veeeel van hem houdt.
Die tip had ik ook van een van jullie gekregen! Goude tip!!

Ik hou jullie op de hoogte van het hoe en wat!
Laat ook horen hoe het met jullie gaat.

Liefs Juffy
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan