Hoe gaan jullie om met vragen over kinderen?

A

Anoniem

Guest
Hallo ladies,

Ik moet even kwijt dat ik helemaal simpel wordt van de mensen die vragen hoe het met onze kinderwens zit!
wij zijn in 30-06-2006 getrouwd, en sindsdien worden we echt doogegooid met vragen wanneer we onderhand is aan kinderen beginnen, of we ze wel willen etc.
snappen mensen nou niet dat ze ook wel es iemand verdriet kunnen doen met het gevraag! staan mensen er nooit bij stil dat het ook wel es niet wil lukken.
normaal gesproken is mijn standaard opmerking, "alles op zijn tijd" , maar ik krijg het bijna niet meer uit mijn mond, en zou ze wel een klap willen geven ( ingedachten dan  oeps) Ik wordt er echt gek van!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


sorry dames, moest dit even kwijt! hoe lossen jullie dit op?

Saar
 
Hoi Saar,

Mensen hebben echt niet in de gaten dat ze je hier best wel eens mee kunnen kwetsen.
In het begin hielden we ook maar vol dat we wilden genieten van elkaar en leuke reizen wilden maken voordat er kinderen zouden komen.
Maar op een gegeven moment werd ik echt keihard en had mijn woordje wel klaar.
Als mensen dan vroegen of er nog geen kinderen kwamen, of net als nu, of onze zoon nog geen broer of zus krijgt, dan zeg ik glashard: "Tja, bij sommige mensen gaat dat niet vanzelf." Nou en dan heb je de meeste mensen de mond wel gesnoerd en staan ze echt met hun mond vol tanden.
Excuses over en weer, maar ze snappen wel wat jij bedoeld. W.s. zul je daarna van hen in elk geval geen vervelende opmerkingen meer krijgen.

In elk geval heel veel succes!!!!

groetjes,
mama Peet
 
Hoi Saar!

Wij hebben - net als mamma peet - op een gegeven moment ook maar gewoon keihard gezegd dat wij op de normale manier niet zwanger kunnen raken. "Gelukkig" was er in de vriendengroep al een stel die toen met IVF bezig waren. De vervelende vragen waren gelijk verleden tijd. Op zich vond ik het ook wel prettig dat iedereen op de hoogte was. Het hielp ons ook er "normaal" mee om te gaan.  Het is ook zeker niets om je voor te schamen. En hoe meer je erover praat  hoe meer mensen je ontmoet die precies hetzelfde meemaken als jij - althans zo ervaar ik het tenminste.  Soms heb ik wel het gevoel dat mensen een beetje onzeker worden, als ik er  zo open en direkt over praat.  
 
Inmiddels hebben we een zoon van 1,5 en zitten we midden in de 2de IVF/ICSI poging voor de 2de ronde (gisteren punktie gehad - resultaat: 3 bevruchte eitjes waarvan 1 maandag wordt teruggeplaatst).

Succes!

liefs,
Uli
 
Hoi Saar,
Wij zijn sept 2004 getrouwd en besloten toen niet gelijk om proberen zwanger te raken.
Als je net getrouwd bent dan krijg je helemaal snel die opmerkingen inderdaad. Juni 2005 met de pil gestopt en in het begin zeg je inderdaad, we wachten nog even, genieten van elkaar, we zijn nog jong.
Maar de laatste tijd als iemand echt heel irritant aan het doen is en ik ook sla neigingen krijg, dan denk ik, barst, en zeg ik dat het niet bij iedereen het snel lukt en weten ze niet meer te reageren.
Vrienden, aantal familieleden, collega's en andere naasten die weten het. We houden het niet echt geheim, want het is toch niet iets om je voor te schamen, maar we lopen er ook niet mee te koop. Vind het fijn om je verhaal kwijt te kunnen. Alleen sommige mensen vinden het wel moeilijk om tegen je te zeggen dat zij wel zwanger zijn ofzo.....
Maar goed..............Elk voordeel heeft zijn nadeel of was het andersom..........
 
Hallo Saar,

Gelukkig krijg ik die vraag niet zo heel veel. Op mijn werk weet officieel alleen de manager ervan af, maar officieus blijkt het hele kantoor op de hoogte. De beste vrienden en naaste familie weet het wel.
Als ik de vraag krijg wordt ik altijd heel boos. Probeer rustig te blijven en iets te zeggen in de trand van: tja dat weet ik ook niet.
Helaas heb ik soms ook wel zin om mensen te slaan.
Omdat ik geen zin heb om te zeggen dat het bij sommige mensen nou eenmaal niet zo makkelijk gaat of mogelijk is, durf ik nog niet. Ik ben erg bang voor medelijden en daar kan ik op het moment helemaal niet tegen.
Voorlopig slik ik dan ook maar, zucht diep en tel tot 10... Thuis huil ik dan wel weer

Liefs
Joanna
 
blij te horen dat ik niet de enige ben die een beetje agressief wordt van alle vragen.
misschien dat ik ook maar voor de directe aanpak moet gaan!
en om mezelf nog meer te pijnigen ben ik sinds een jaar bezig voor vrienden, bekenden en onbekenden leuke geboortekaartjes te ontwerpen! mmmm, is achteraf gezien niet zo slim, wel erg leuk om te doen trouwens. maar ja, blijf hopen dat ik er es 1 voor onszelf kan gaan maken!

groetjes Saar
 
Hai Saar,

ik vind het ook erg lastig die vragen.

Ben af en toe ronduit onbeleefd, heb tegen de broer van een vriendin gezegd dat zijn buik dikker is dan die van mij, dus... (ik ken hem al heel lang, hij  is ook al een stuk ouder hoor, liep mij altijd te pesten, nou, ik pest terug)

Verder heb ik de neiging om te zeggen : als je me verantwoordelijk genoeg vind voor een kind dan vind   je me vast ook verantwoordelijk genoeg om daar  zelf een beslissing in te maken  (klinkt nog een beetje als kinderen nemen, heb het dus ook nog niet uitgeprobeert en  er bestaat een kans  dat je misschien wel ruzie hebt daarna, maar als ik het uitgeprobeert heb dan hoor je wel hoe de reactie was).

Verder houden we de moed erin.

Groetjes Belle
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan