Hoe gaat het met 42+ weken bevallen? Verloskunige weet je dit?

Ik ben nu net 1 dag na de uitgetelde datum, maar ik dacht: nooit te vroeg om mezelf een beetje te verdiepen in hetgeen daarna komen gaat.
Met 42+ ga je zeker naar het ziekenhuis. Zoveel weet ik, maar mijn vraag is nu: beval je dan bij een gyneacoloog of ook nog bij een verloskundige? Ik zie er erg tegenop om straks eventueel naar het ziekenhuis te moeten. Ik ben erg bang van ziekenhuizen en weet vrijwel zeker dat ik door de angst veel te veel adrenaline zal gaan aanmaken en dus mijn bevalling niet echt zal bevorderen.
Ik heb liever een verloskundige aan mijn bed dan een gyneacoloog. Sommige zullen dit wel vreemd vinden, maar op artsen heb ik het nou eenmaal niet zo. Die vertellen me altijd maar dat ik nare dingen mankeer, ziek ben etc. etc. Ik heb er gewoon een hele negatieve associatie bij.
Kan je in een ziekenhuis nog wel een beetje beslissen wat jij als vrouw wil? Van te voren aangeven dat je liever uitscheurt dan ingeknipt wordt bijvoorbeeld?

groetjes,
Wietske



 
Hoi

Bijna 3 jaar terug ben ik met 42 weken via een infuus in het ziekenhuis bevallen. Dit was officieel onder leiding van de gyneacoloog. Maar een verloskundige van het ziekenhuis deed de eigenlijke bevalling. Ik heb alleen de gyneacoloog gezien omdat de vacuumpomp nodig was. Van tevoren werden een hoop vragen gesteld en was er ruimte om je eventuele wensen aan te geven. Ik hoop dat dit je wat geruststelt.
Helaas denk ik dat het deze keer weer nodig is, er is nog geen enkel teken dat ik snel ga bevallen.( 40+5)
Groetjes Bianca
 
 Hoi,

Ben anderhalf jaar geleden bevallen van mijn eerste kindje ( een zoon).
ik was 42 weken en 5 dagen zwanger en moets dus naar het ziekenhuis.

De eerste tijd van de bevalling was de verloskundige van het ziekenhuis hier maar omdat het niet wou lukken is uiteindelijk mijn zoon geboren met hulp van een gynaecoloog. ook met de vacuumpomp.

omdat mijn zoon veel te licht was hebben wij nog 12 dagen in hte ziekenhuis gelegen. het was een super verzorging en zal straks als nummer 2 in augustus komt ook weer bevallen in het ziekenhuis.

Mijn eigen vrloskundige was er wel bij maar alleen om mij en mijn man er door te slepen en dat was ook erg prettig.

Ik ben dus alleen maar positief.

 
Als je ingeleid wordt heb je een medische indicatie. dat betekent dat de gyn de eind veratwoordelijkheid heeft. Soms zal hij het goed vinden dat je eigen vk dan je helpt, maar dat hangt af van lokale afspraken. Maar een heleboel ziekenhuizen hebben tegenwoordig vk's in dienst die dan bij de medische bevallingen helpen. Dus dat is dan toch iets anders dan een arts.
Natuurlijk kun je van te voren aangeven welke punten voor jou belangrijk zijn. Doe dit schriftelijk, i een zgn geboorteplan. Dat wordt dan in je status gestopt en als de dienst wisselt weet de volgende het ook. Maar niet altijd zal alles  kunnen. Bij een kunstverlossing  bijv wordt je bijna altijd  ingeknipt. Maar he van te voren aankaarten is een goed idee.
 
Misschien wel even aardig om een berichtje te plaatsen. Ik ben met 40+ 5 bevallen op 28 april van een kerngezonde dochter. Ik moest helaas naar het ziekenhuis. En ik heb er helaas geen goede herinneringen aan. Ik had het gevoel alsof ik een toneelstuk moest opvoeren. Met mijn benen in die beugels, dat grote licht op mijn vagina gericht tijdens het persen. Echt waar, ik hoop dat nooit meer mee te maken.
En precies zoals ik dacht toen ik naar het ziekenhuis werd gestuurd (meconium houdend vruchtwater) wilde de ontsluiting die al traag vorderde helemaal niet meer opschieten. Er was een trut van een co-assistent die toen ik aangaf dat ik bang was voor ziekenhuizen en het inleiden me uitlachte!!! Haar exacte woorden: "Er is nog nooit een vrouw aan dood gegaan." Ze moest tevens 3 pogingen doen om een infuus te zetten!
Ik moest dus ingeleid worden en ging daarna door de onhoudbare weeën ongeveer door het plafond. Uiteindelijk ben ik 30 uur bezig geweest met vanaf het begin om de 3 minuten weeën. Ik was uitgeput en uiteindelijk heeft men min of meer voor mij de knoop doorgehakt en heb ik en ruggeprik gehad. (De anestesist is ervoor uit z'n bed gebeld) Ik wilde zelf eigenlijk niet maar ik was behoorlijk verzwakt en wilde heel graag zelf het kind er nog uitpersen.
Ik ben dan ook apetrots dat na deze uitputtingslag in binnen een uur persen Isolde op de wereld heb gezet. Ze had nergens last van. Het meconium scheen al ongeveer een week in het vruchtwater te zitten en ze heeft het geen moment benauwd gehad.
Ik hoop echt van harte dat ik bij een volgend kind niet weer naar het ziekenhuis moet. Het weeën opvangen thuis ging heel goed. Ik kon lekker douchen tussendoor. Ik had m'n eigen rustgevende pianomuziek op, kaarsjes aan. Ik was lekker samen met mijn vriend en twee vriendinnen. De sfeer was perfect. En ik had het daar nog uren kunnen volhouden.
Ik weet da sommige vrouwen bang zijn voor de pijn van de bevalling en dat er soms wordt gezegd dat er geen anestesist komt opdagen om 0.00 snachts voor een barende vrouw. Ik wil jullie gerust stellen. Dat dat wel degelijk gebeurd als je de pijn niet meer kan bolwerken. Maar inderdaad ze zullen er niet uitkomen als je normale weeën hebt. Maar deze zijn ook wel te houden. Ik had het echt graag zonder pijnstilling willen doen, maar ik ben de anestesist erg dankbaar dat ik een uurtje pauze heb gehad, (In die tijd ben ik van 3 a 4 cm naar volledige ontsluting gegaan, de gyn was ook helemaal verbaasd dat het binnen een uur zo ver was gegaan zeker naar 26 uur te hebben gedaan over die eerste centimeters) voordat ik kon gaan persen.
Ik baal er van dat mijn angst voor ziekenhuizen nu nog meer vergroot en bevestigd is dankzij deze zware bevalling.

groetjes,
Wietske


 
Gefeliciteerd met je mooie dochter en wat jammer dat je zo'n akelige bevalling hebt gehad.  Het is heel erg als je zo uitgelachen wordt. Was er iemand die zich nog wel een beetje om je bekommerde en naast je kwam zitten bijv? Gelukkig dat de anesthesist wilde komen midden in de nacht.
Ik hoop dat je nog een beetje van je kraamtijd hebt kunnen genieten.
 
Terug
Bovenaan