hoe gaat het met jullie en de hormoontjes?

A

ANONYMOUS_USERNAME

het schommelt met mij ontzettend.
ene dag gaat het prima andere weer niet
praat nu in goeie en slechte dagen.
had altijd al veel last van stemmingswisselingen.
nu helemaal veel last van.
zit nog ff in een lastige situatie hoop over 2 maandjes dat het beter is en dan ook met de hormoontjes wat beter gaat.

hoe gaat het met jullie en kunnen jullie mannetjes/ (kinderen) het nog beetje aan?

x
 
Hoi,
Hier gaat het ook wat op en af!
Maar mijn ervaring is dat dat wel de hele zwangerschap zo blijft, mijn man is er vrij nuchter onder, die zegt telkens; ik weet toch hoe je bent als je zwanger bent!! Oja hoe dan;maar dan houd hij wijselijk zijn mond,,haha
De kinderen hebben er niet zoveel last van, al heb ik ze wel verteld dat zwangere mama´s soms wat prikkelbaar zijn,,hihi
Liefs MJ
 
Het is een ramp met de hormoontjes. Ik kan overal wel om janken.
Daarnaast vergeet ik van alles. Ja, zelfs zo erg dat ik pas onderweg niet meer wist hoe ik bij de verloskundige moest komen.
Toen ik op visite ging bij mijn beste vriendin, reed ik gewoon haar huis vrolijk voorbij. Pas 2 km later kwam ik erachter dat ik verkeerd zat. Dit geeft niet echt een fijn gevoel, hoor!
Ik merk tijdens mijn stage dat ik lang niet zo geconcentreerd voor de klas sta. Vorig jaar ging het me veel makkelijker af. Dit heeft mij ook doen besluiten om mijn studie iets eerder te onderbreken, zodat ik na mijn bevalling weer voor 100% aanwezig ben. Nou ja, dat hoop ik in ieder geval, want die vergeetachtigheid zou toch wel over gaan. Bij mijn vorige twee zwangerschappen had ik hier helemaal niet last van.
Ja, mijn gezin merkt het dus wel. De kinderen zien mij nu echt weleens huilen, maar ik geloof niet dat ze er last van hebben. Mijn man daarentegen merkt het volop, maar helpt me gelukkig wel en heeft er ook wel begrip voor. Zelf voel ik me er wel erg ongelukkig bij.

Groetjes.
 
Ik ben idd wel emotioneler dan normaal.
En heb ook sneller de tranen in mijn ogen bij de meest gekke dingen.
Verder eigenlijk niets dat ik merk. Gelukkig.

gr louise
 
Geen idee of het hormonen zijn of stress. Denk het laatste het geval is. hahahahhaha of ik wil er niet aan. Ben zo moe dat ik wel wat korter van stof ben. Hoop dat dat na het weekend wat minder wordt. Vind het alleen nog steeds heel lastig om zelf niet veel te doen en anderen voor me te laten rennen.
 
heb indedaad wel eerder dat ik een traantje moet weg vinken als een ander huild doe ik gezellig even mee. dat had ik normaal echt niet ben niet zo`n huiler. maar verder heb ik gelukkig nergens last van, wat mij betreft dan. wat een ander merk weet ik niet maar ja het hoord er bij zeg ik maar.

groetjes angelique
 
Het gaat op zich redelijk met de hormonen... Gisteravond na al die programma's over Antonie Kamerling had ik het wel ff moeilijk, dat ik ook echt dacht: jemig! Wat is dit dan? Vond het best gek dat ik daar emotioneel van werd.. Had dat voorheen nooit.
Wel wordt ik stapelgek van mijn geheugen en dat ik niet weet hoe ik dingen schrijf enzo...
Mijn man zie ik de laatste weken, dagen niet zoveel omdat hij met een grote opening zit van het werk.. Maar over het algemeen heeft ie 't niet echt moeilijk volgens mij....

Liefs
 
Hier valt het gelukkig wel mee. Het lijkt iets rustiger te worden met de hormonen. Ook mijn man vindt me iets 'gematigder', ha ha!


@g82: Ik lees dat jij studeert en stage loopt? Doe je de pabo of onderwijsassistent? Ik zelf doe de pabo en sta dus ook 1 dag voor de stage voor de klas. Vermoeiend, he?!

Gr Ingrid
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan