Hoe gaat het met jullie?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Het lijkt erop dat iedereen inmiddels is bevallen. Van harte gefeliciteerd allemaal!! En hoe gaat het nu met jullie? Zitten jullie op een roze(of blauwe) wolk of is het zwaar?

Noor is nu bijna drie weken en hier gaat het goed. Ik  kan erg genieten van ons gezin.  Het scheelt dat het ons tweede kindje is denk ik. Met Thom vond ik het best wel druk en vermoeiend de eerste tijd. Nu vraag ik me af waarmee ik het zo druk had, want Noor slaapt erg veel, haha. Alleen de voedingen om de drie/vier uur 's  nachts, vind ik wel vermoeiend. Omdat ik me heel goed voel, moet ik wel in de gaten houden dat ik mezelf niet voorbij loop.
Ik ben benieuwd hoe het jullie vergaat..

Groetjes Laura mv Thom en Noor
 
Kleine  Tom begint al een grote Tom te worden. Inmiddels alweer 6 weken oud. Wat vliegt de tijd toch! Ik moet zeggen dat ik hele goede dagen heb, maar ook hele slechte. Gisteren bijvoorbeeld was een hele slechte. 2 kids die niet lekker in hun vel zaten en een moeder die ook wel wat extra slaap kan gebruiken. Maar vandaag gaat het weer stukken beter en momenteel ligt alles plat en te snurken.
De overgang van 1 naar 2 kindjes vind ik eigenlijk wel meevallen. Ik zat toch al in een ritme door mijn andere zoontje en Tom moet gewoon mee in dit ritme. Het lukt aardig, alleen de nachtvoedingen beginnen me nu een beetje op te breken. Hopelijk gaat meneertje snel doorslapen......Iemand tips?
 
Nathan is morgen ook alweer 5 weken. Hij doet het prima, is een makkelijk en tevreden mannetje, geen huiluurtjes oid, niks te klagen dus.

Tja, die nachtvoedingen, die mag hij van mij nu ook wel gaan overslaan maar daar heeft meneer nog geen zin in. Gelukkig komt hij maar 1 keer per nacht, meestal rond een uur of 3, half 4 en dan slaapt hij verder tot ongeveer half 8. En ach, ik heb er nog 3 rondlopen dus moet er toch vroeg uit 's ochtends.

Nathan past inmiddels niet meer in maatje 56 en ik moet zeggen dat het me deze keer geen enkele moeite kost om de eerste kleertjes op te ruimen. Ik vind het heerlijk dat we het nog een vierde keer mee mogen maken, ik geniet er ook echt van, maar nu ben ik er ook echt wel klaar mee.
 
Hoi hoi,

ik ervaar van 1 naar 2 kindjes toch niet als ZOO eenvoudig moet ik toegeven.
Ook ik herinner me dat ik het bij mijn eerste precies enorm druk had en begrijp het nu ook niet, hehe...

Ons kleintje is vandaag precies 4 weken en mijn oudste is vandaag precies 16 maand, dus het leeftijdsverschil is enorm klein.
Met 1 kan je gemakkelijk eens 'snel' naar de winkel, daar heb ik het nu veéél moeilijker mee... Mijn oudste kan nog TE weinig zelfstandig. Ze loopt ondertussen wel vlot, maar is toch allemaal niet zo eenvoudig.

Maar het is natuurlijk allemaal superplezant hoe zwaar het ook is.
We redden ons wel en genieten er tegelijkertijd ENORM van!!

Liefs,
van ons...
 
Liam is vandaag alweer zes weken. Helaas heeft hij veel last van zijn reflux en darmen en dus huilt hij veel en krijgt hij in zijn prille leventje ook al medicijnen. Gelukkig loopt de borstvoeding goed. Slapen gaat ook niet echt lekker, hoewel hij nu alweer lekker een uurtje ligt te slapen.
Ik moet zeggen dat ik me fitter voel dan na de bevalling van de eerste. Toen was alles nieuw en moest ik wennen aan het moeder zijn. Ik was niet echt onzeker, maar meer overweldigend; had dit mensje in mij gezeten? Wauw. Een beetje overdonderd. Dat is nu toch anders en relaxter. Ik herken dat het lastig is om met twee kids naar de winkel te gaan. Mijn dochter is 21 maanden. Vanmorgen moesten we even snel naar het winkelcentrum voor een cadeautje en de slager. Het moest net na de voeding van Liam, en voor het slaapje van mijn dochter. Liam in de maxicosi en mijn dochter om mij heen lopend, ze wil geen handje geven. Het ging wel goed, maar zij loopt natuurlijk alle kanten op en met Liam erbij kan ik er niet zomaar achteraan rennen en haar pakken.
Maar waar heb ik het over, als ik lees dat er moeders van vier zijn!
Ik probeer echt te genieten van de momenten dat mijn mannetje tevreden bij mij ligt, het gaat echt zo snel.
groetjes
 
Hoi meiden,

Na twee weken zitten we geloof ik wel op die bekende roze/blauwe wolk, maar duurde even.
Na een zware bevalling - mijn bekken waren nog minder dan voor de bevalling - werd ik op dag 5 ziek, had een borst- en blaasonsteking. Dag erna ging dat iets beter maar toen werd Jip ziek, we moesten voor 5 dagen opgenomen worden in het ziekenhuis omdat hij een ontsteking had aan zijn tepeltje. Kreeg via infuus antibiotica. Dagen in het ziekenhuis vond ik vreselijk, voelde ons enorm opgesloten. Al was het erg fijn dat we er met zijn 3tjes konden liggen, maar toch.

Zijn sinds woensdag thuis en heb wel meer rust maar soms word ik overvallen door enorme emoties van  angst of liefde. Doe ik het wel goed? Is hij gezond? Vindt hij me wel lief? Wat staat ons te wachten? Moet ik hem wel of niet troosten? Eet hij goed? etc etc. Hoort erbij, weet ik maar toch vind ik het heftig. Je kan je in ieder geval niet voorbereiden op deze emoties.

Ben iemand van het plannen en regelmaat dus moet me er soms aan overgeven dat alles loopt op zijn ritme, of juis helemaal niet.
Ik ben smoor- en smoorverliefd en mn man en ik zijn stapelgek op hem. Geniet volop, dat wel!!

Groetjes Janneke
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan