A
Anoniem
Guest
hallo dames,
Ik kreeg een vraag of ik wou vertellen hoe mijn miskraam was geweest, dus hier komt mijn verhaal.
Ik begon in mijn 8ste week op een woensdagavond een heel klein beetje bruin bloed te verliezen. Dit gebeurde ook de dag erna. Op de dag daarna was het rood bloed, nog steeds maar een heel klein beetje. Ik heb toen de verloskundige gebeld en die heeft voor de maandag daarna (25 oktober) een afspraak gemaakt voor een echo. Het werd wel een inwendige echo omdat ze het slecht konden zien. Tijdens die echo zag je het harthe kloppen, alleen was ik nog maar in mijn 7dde week i.p.v. mijn 9de week. Het vruchtje was nog maar 4mm. Maar het leefde wel.Die hele week bloedverlies gehad, maar nog steeds niet veel. Ook had ik geen krampen of buikpijn gehad. Op vrijdag 29 oktober verloor ik naast gewoon bloed ook stukjes bloed. Ik heb toen weer de verloskundige gebeld en die zei dat ik meteen voor een echo naar het ziekenhuis kon komen. Ook toen werd het weer een inwendige echo, en weer zag je het hartje kloppen. Echter na deze echo is het bloeden erger geworden. Ik kreeg 30 oktober buikpijn en zondag 31 oktober verloor ik dikke stukken bloed.
S middags had ik weer hevige buikpijn. Weer de verloskundige opgebeld en die bleef maar zeggen dat het nog 2 kanten op kon. Terwijl wij zelf al heel sterk het idee hadden dat ik een miskraam had gehad. Die maandag 1 november moest ik dus weer voor de echo. Weer een inwendige echo. Op deze echo zag je het vruchtje nog wel zitten maar het hartje klopte niet meer. Ook was het nooit verder gegroeid dan 4mm, dus een vruchtje van 6 week. Achteraf was ik dus wel in de 11de week van mijn zwangerschap maar is het vruchtje nooit verder gegroeid. ik kreeg toen pillen mee die moest ik om de 12uur 2 vaginaal inbrengen en dat moest er voor zorgen dat ik alsnog een "miskraam" kreeg. afgelopen donderdag 4november moest ik weer voor de echo om te kijken of alles weg was. Dit was niet het geval en moest ik diezelfde middag nog onder narcose gecurreteerd worden.
Dit is mijn verhaal. Ik heb al mijn emoties en de details weggelaten anders wordt het wel een heel lang verhaal.
Een miskraam gaat bij iedereen weer anders, maar zo is die bij mij gegaan.
veel liefs simone21
Ik kreeg een vraag of ik wou vertellen hoe mijn miskraam was geweest, dus hier komt mijn verhaal.
Ik begon in mijn 8ste week op een woensdagavond een heel klein beetje bruin bloed te verliezen. Dit gebeurde ook de dag erna. Op de dag daarna was het rood bloed, nog steeds maar een heel klein beetje. Ik heb toen de verloskundige gebeld en die heeft voor de maandag daarna (25 oktober) een afspraak gemaakt voor een echo. Het werd wel een inwendige echo omdat ze het slecht konden zien. Tijdens die echo zag je het harthe kloppen, alleen was ik nog maar in mijn 7dde week i.p.v. mijn 9de week. Het vruchtje was nog maar 4mm. Maar het leefde wel.Die hele week bloedverlies gehad, maar nog steeds niet veel. Ook had ik geen krampen of buikpijn gehad. Op vrijdag 29 oktober verloor ik naast gewoon bloed ook stukjes bloed. Ik heb toen weer de verloskundige gebeld en die zei dat ik meteen voor een echo naar het ziekenhuis kon komen. Ook toen werd het weer een inwendige echo, en weer zag je het hartje kloppen. Echter na deze echo is het bloeden erger geworden. Ik kreeg 30 oktober buikpijn en zondag 31 oktober verloor ik dikke stukken bloed.
S middags had ik weer hevige buikpijn. Weer de verloskundige opgebeld en die bleef maar zeggen dat het nog 2 kanten op kon. Terwijl wij zelf al heel sterk het idee hadden dat ik een miskraam had gehad. Die maandag 1 november moest ik dus weer voor de echo. Weer een inwendige echo. Op deze echo zag je het vruchtje nog wel zitten maar het hartje klopte niet meer. Ook was het nooit verder gegroeid dan 4mm, dus een vruchtje van 6 week. Achteraf was ik dus wel in de 11de week van mijn zwangerschap maar is het vruchtje nooit verder gegroeid. ik kreeg toen pillen mee die moest ik om de 12uur 2 vaginaal inbrengen en dat moest er voor zorgen dat ik alsnog een "miskraam" kreeg. afgelopen donderdag 4november moest ik weer voor de echo om te kijken of alles weg was. Dit was niet het geval en moest ik diezelfde middag nog onder narcose gecurreteerd worden.
Dit is mijn verhaal. Ik heb al mijn emoties en de details weggelaten anders wordt het wel een heel lang verhaal.
Een miskraam gaat bij iedereen weer anders, maar zo is die bij mij gegaan.
veel liefs simone21