hoe heb jij jou miskraam of miskramen ervaart

Hallo ik ben Nanja

Heb er zelf drie mee gemaakt.. Ik vind het fijn om zulke dingen van me af te schrijven en mijn ervaringen te delen met anderen ook al is het geen leuk bericht..Toch helpt het door te schrijven en andere verhalen te lezen hoe zij er in staan..Het is nooit leuk en dat zal het nooit worden ook en dan is nooit leuk nog zacht uitgedrukt..

Mijn Verhaal

2008 mijn eerste miskraam ik woonde net samen met me vriend was verhuisd van Apeldoorn na Veenendaal werkte via het uitzendbureau. Werkte in drie ploegen op een morgen moest ik enorm nodig na de wc om te plassen, Kijk nooit in de wc pot maar toen wel en er lag een wit eitje wat nog groter was dan een kwartelei heb geen plons gehoord dus waarom ik keek geen flauw idee..Heb er niet echt bij na gedacht wat het was..

Eind 2009 ben ik gestopt met de pil Begin 2010 had ik een positieve test in me handen... en ja hoor verloskundige gebeld en eerste intake vroeg ze of ik nog miskramen had gehad nou het verhaal hierboven verteld toen zei ze dat was je vruchtzakje van ongeveer 7,5 weken door het zware werk heeft me lichaam het waarschijnlijk los gelaten..Maar in september is dan onze gezonde zoon geboren..

In 2013 zwanger geworden door een antibioticakuur heen..Maar na twee echo's kwamen ze tot conclusie dat het vruchtje met 4 weken gestopt was met groeien..Moest wachten op me miskraam...Me lichaam wilde het niet los laten waardoor ik in het ziekenhuis belande met enorme heftige weeen wat was dit een hel zo veel weeen op vangen waar voor?? NIKS                   Ow wat was het verdriet toen groot..Een dag later kreeg ik een curettage..

2014 Een dag voor ik uitgerekend zou zijn van me vorige zwangerschap was ik weer zwanger.. Wat een bijzondere dubbele dag..Mocht ook sneller bij de verloskundige komen  voor een echo.. En ja hoor ze vertelde me dat ik weer het zelfde had als de vorige zwangerschap het zat niet goed..   Pfffff dat was een klap in het gezicht moest het ziekenhuis bellen voor weer een curettage zei de verloskundige.. Maar de kwaaltjes bleven aan houden het voelde niet goed dus na drie weken was ik het zo zat niet zwanger me lichaam die het niet los wilde laten werd gek van al die kwaaltjes waar deed ik het nog voor? wie hield ik voor de gek? ziekenhuis maar gebeld en kon snel terecht.. En ineens zagen we een baby op het scherm kloppend hartje 8 weken en 6 dagen vergeet het nooit meer..Wat waren we blij wat was ik blij dat ik gewacht had wat als ik wel gelijk het ziekenhuis gebeld had?? pfff zoveel gedachtes zoveel emoties gingen door me heen.. Drie dagen later weer na de verloskundige duizendmaal excuus.. Hartje luisteren en ja hoor ze konden die niet vinden na de andere kamer had een betere echo apparaat een hele trage hartslag moest s'middag's weer terug komen..Jeetje houd het nooit op zo me geluk weer in puin liggen.. s'middag's terug nog steeds trage hartslag mocht een week later afspraak maken maar pinksteren zat er nog tussen..Zolang wachten voor ik wist waar ik aan toe was nee echt niet..Vrijdag de dag gelijk er na ziekenhuis gebeld verhaal uitgelegd dienst doende gyn wilde met alle liefde een echo maken maar het apparatuur was daar wel aan de slechte kant maakt niet uit als ik maar iets weet..En ja ook daar een trage hartslag meestal liep dit fout af zei ze.. Me hart was gebroken... moest gelijk voor dinsdag weer een afspraak maken in het ziekenhuis.. En ja dinsdag toen ik 10 weken was was er alleen nog maar een zwart stil vlekje op het plekje waar een kloppend hart moet zitten.. wat een verdriet wat een molen wel niet wel niet zwanger... en ik wilde de weeeen niet meer mee maken van de keer daar voor is er een curettage gedaan..



Het was gewoon al een echt kindje pff heb het er nog moeilijk mee af en toe...

2015 ja hoor weer zwanger tot nu toe gaat het goed heb een weekje rustig aan moeten doen door de harde buiken die ik achter elkaar had en af en toe wat pijn steken wat bij deze zwangerschap hoort heb het al sinds ik zwanger ben tot nu ik morgen 27 weken ben..Maar wat kan ik maar niet genieten van de zwangerschap als ik 1 keer geen schopje voel maak ik me al zorgen..ben blij als ik ons wondertje in me armen heb dan pas geloof ik het.. Mede door wat ik heb mee gemaakt en mede door de pijntjes die ik zo nu en dan heb wat soms lijkt op voorweeeen maar me baarmoedermond is hartstikke dicht en hart en puntig.. 3 september is me zoontje geboren in 2010 en nu 2 september in 2015 ben ik uitgerekend van dit mooi wondertje.. Morgen nog een week dan weer een groei echo drie weken later weer en 27 jullie weer.. Ja dan komt het al snel dichtbij de geboorte..



 
Hoi Nanja,

wat een verdriet heb jij al meegemaakt. Wel heel spannend dan nu hè!. Ik heb zelf ook 3 miskramen gehad het afgelopen jaar. Gelukkig - nu ik jou verhaal lees - iets minder heftig dan jouw ervaringen. Vorig jaar zomer besloten dat we nog graag een kindje wilden. (heb al een dochtertje van 2 nu). Gelijk de eerste keer raak, heel blij mee. Maar na 7 weken voelde ik me op mn werk niet lekker, naar het toilet gegaan en daar viel alles eruit. Ik was er in eerste instantie heel nuchter onder. Totdat ik de week erna naar een babyshower moest van een vriendin. Dat kon ik gewoon niet. Al dat geklets over een baby en ik kon alleen maar huilen om mijn kleine tuinboon die niet bleef zitten.

Toch verder geprobeerd zwanger te worden en in november was het weer raak. We waren kort daarna net een weekje op vakantie en de kwaaltjes sloegen hard toe. Misselijk, moe, pijnlijke borsten (ze vielen bijna uit mn zwempak, zo groot waren ze). In diezelfde week beviel een vriendin van een doodgeboren kindje. Ik maakte me er ontzettend druk om hoe ik haar nou moest vertellen dat ik wel zwanger was en zij niet meer en ook geen kindje had. En ik was erg ongerust dat het nu ook voor ons weer fout zou gaan. Ieder krampje en pijntje viel me op. De avond voor de begrafenis van het kindje van mijn vriendin toch een test gedaan omdat ik me een beetje gek voelde. Was de test ineens negatief en de volgende ochtend heel heftig ongesteld. Die dag was heel dubbel. Al kon ik het wel relativeren, liever zo vroeg dan in de laatste week van je zwangerschap...

In maart van dit jaar was het weer raak en vanaf dag 1 wist ik dat het niet goed zat. Al zei mijn partner dat ik me gewoon druk maakte vanwege de vorige ervaringen, ik wist gewoon dat het niet goed zou gaan. Vanaf de eerste week flinke hoofdpijn. Met 7 weken was ik met mijn dochtertje naar peuter-zwemmen geweest, eenmaal weer thuis viel ik flauw. 's Middags bij de huisarts geweest maar die kon qua bloeddruk en suiker e.d. niets vinden. Het kon ook gewoon een heel heftige reactie op de zwangerschap zijn volgens hem. Die hoop blijf je natuurlijk wel een beetje hebben maar op zondag werd ik wederom ongesteld en waren al mijn vage klachten gelijk weg.

Nu ben ik weer zwanger, net 7 weken. Vk benadrukt dat ik er niet te veel om moet stressen maar ik vind het zo moeilijk. Ik voel me wel anders al bij de vorige 3x dus ik hoop nu heel hard dat het goed gaat. Pas over 2 weken een echo dus ik moet voorlopig nog even wachten op een echte bevestiging. Een vroege echo wel besproken maar als er dan geen hartje te zien is ga ik me misschien zorgen maken terwijl dat niet hoeft, dus toch maar bij ruim 8 weken pas de echo. Ik ben misselijk en heel moe, zolang ik me zo voel blijft ons kleine prutsje zitten hoop ik dan maar. Bijna denk ik af en toe als ik naar het toilet moet, laat maar komen dat bloed, dan weet ik het tenminste zeker. Stom hè want dat wil ik natuurlijk helemaal niet!
 
Terug
Bovenaan