Hoe help ik mijn kind door deze fase heen?

<p>Hoi allemaal, <br /><br /></p><p>Ik zou graag eens wat ervaringen / tips krijgen over het volgende. Onze dochter is 20 maanden en maakt van alle alledaagse dingen een gevecht: tanden poetsen, haren doen, eten, slapen. Ontbijten en lunchen gaat nog wel, pap eet ze met smaak op, boterhammen vindt ze ook prima, maar warm eten 's avonds is een ramp. Regelmatig draait ze protesterend en krijsend haar hoofd weg, duwt ze het bord weg etc. Haar zelf laten eten is ook niet persé de oplossing. Vorige week nog wilde ze niet van haar bord eten, maar wilde ze het Olvarit potje uitlikken. Toen lukte het toch om haar stiekem hapjes te voeren, maar dit is niet de manier waarp je haar wil laten eten. Tanden poetsen wil ze ook niet, we maken er een liedje van, soms poets ik op hetzelfde moment mijn tanden, ze wil zelf de tandenborstel in haar mond doen maar ze kan natuurlijk niet poetsen. Als ik het dan over wil nemen, wordt ze woest en gaat ze huilen. Ook slapen gaat niet goed; na 20 maanden slaapt ze nog steeds niet door. Ze wil iedere nacht een flesje warme melk, krijgt ze die niet, dan blijft ze net zo lang krijsen (soms zelf overgeven ervan), totdat ze haar zin krijgt. En geloof me, ook na 1,5 uur. Ik wil niet boos worden, want dat werkt averechts. Soms ben je er natuurlijk wel een beetje klaar mee, dus dan reageer je ook zo, maar dan gaat ze alleen maar harder huilen. </p><p>Het is een heerlijk kind, dat grapjes maakt, goed kan spelen, met wie we de grootste lol beleven, op de opvang vinden ze haar geweldig, maar iedere dag hebben we dus meerdere momenten strijd. Hoe loodsen we haar hier nu doorheen? </p>
 
Hey mama,
wat kan dat frustrerend zijn hè als je niet weet wat je precies voor een aanpak moet hanteren om alles een beetje normaal te laten verlopen. En eerlijk gezegd ben ik van mening dat zelfs een aanpak die gisteren werkte morgen geen garantie meer bied. 


wij proberen weinig strijd te maken. Dus we doen een voorstel en geven daar bij ook uitleg (onze dreumes gaat goed op uitleg) en wilt ze dat niet (eten bijv) dan benoemen we dat hardop. "Je wilt nu niet eten, maar er komt geen ander moment meer" ze krijgt bij ons wel standaard een toetje. Wilt ze trouwens ook soms niet.. maar het lijkt ons persoonlijk niet handig om een toetje als beloning te zien omdat dat nog meer de nadruk legt op dat dat andere 'vies' zou zijn. 


met dingen als slapen/tv kijken etc hebben we duidelijke grenzen. Maar vooral blijft nee ook echt NEE. Consequent blijven schept duidelijkheid en grenzen en die behoefte in op dit moment net zo belangrijk als eten en drinken.
 
en vooral VOLHOUDEN want alles is een fase ? 
 
Haha oh heel herkenbaar! Wij geven ook altijd toetje. Maar inderdaad, die wil ze niet altijd. Wij proberen maar zo min mogelijk te strijden. Ook s nachts, als ze melk wil. Het niet doen zorgt voor heel veel onrust bij iedereen: wij slapen dan uren niet meer, en zij ook niet én is zo overstuur dat ze er bijna in blijft. Dat vind ik het niet waard. Ze eet niet fantastisch, is 20 maanden en heeft net pas maar 80, is net geen 10 kG dus het is niet dat ze het niet kan hebben. Het zal vast overgaan maar makkelijk is het niet. En je twijfelt soms aan jezelf!
 
Heel naar en herkenbaar. Je moet voor de simpelste dingen alles uit de kast trekken en gaat steeds verder en verder om het te bereiken. Wat bij ons werkte is om even back to basic te gaan, en niet van alles een feest te maken om maar af te leiden. Consequent en zowel belonen als (licht) straffen. Nu duurt tanden poetsen gewoon weer 2 minuten ipv 20. 
Avondeten gebeurt hier ook niet. Maar inderdaad hier ook een toetje maar verder ook niks. Omdat ik mij zorgen maakte over zijn vitamine en hij op alle momenten groente weigerde krijgt hij gekookte en gepureerde groente door de pap. Opgebouwd tot 50 gram zodat ik mij daar geen zorgen om hoef te maken. Ik maak een grote pan en vries deze in ijsblokjesbakjes in, en stop deze vervolgens in een zak. Elke avond halen we er een stuk of 5 uit. 
Voor in de nacht, als dat het ergste is... Lekker die fles geven en je niet te druk maken. Zeker gezien haar gewicht.
Heel veel sterkte ermee. Mijn zoontje is nu net 2 en ik merk dat alles.nu ineens veel gemakkelijker gaat! Hopelijk bij jullie ook snel
 
 
Ik heb een dreumes van 13 maanden, dus nog wel wat jonger dan jouw kindje. Maar sommige dingen zijn hier ook echt strijd. Tandenpoetsen, luier verschonen, avondeten als hij eigenlijk te moe is.. Ik probeer een beetje onderscheid te maken in dingen die nu eenmaal moeten en dingen die anders kunnen. Tandenpoetsen gaat hier dus ik de houdgreep. Als onze zoon te moe is om te eten, zet ik vaak even een filmpje aan en dan schuif ik het zo naar binnen. Als hij nog goed in z'n hum is, vindt hij samen eten namelijk hartstikke gezellig. Eigenlijk was ik meer van het principe, wil je niet eten, dan naar niet. Maar onze zoon is net zoals jouw kindje een lichtgewicht (heeft nog maar 74),dus ik wil toch wel graag dat hij eet. Een fles 's nachts doe ik niet moeilijk over. Hij kan het hebben en dan slapen we allemaal snel weer verder. 
 
Zo te lezen doe je alles al goed, zeker het ‘samen’ tandenpoetsen in de spiegel enz. Helaas willen ze alles al zelf doen, omdat we al van baby af aan hun toejuichen als ze iets zelf doen ? die reactie word steeds minder omdat we eraan gewend raken dat ze het kunnen. Dus zoeken ze soms grenzen op in hun ‘kunnen’ en als dat niet die reactie geeft van ons raken ze gefrustreerd. En al helemaal als we het in dat moment: zonder juichen gaan proberen over te nemen als het dus nog niet lukt ? tip voor de avond fles. Maak er eens iets heel anders van. Bijvoorbeeld pap of een banaan. Zodat er wel eten komt maar niet de ‘gewoontefles’. Kijken wat er dan gebeurd, wellicht aanhouden tot de nacht doorslapen word ? succes ?
 
Ons zoontje wordt in januari 2 jaar. Alles lijkt hier een strijd: kledij en schoenen aan/uitdoen, eten, gooien met alles, slaan, driftbuien om het minste, hij is erg gefrustreerd en heeft weinig vrolijke momenten. Hij heeft ook mieren in zijn poep en kan geen seconde stil zitten. Zijn humeur draait 180graden als hij de creche uitkomt.   
We hebben het idee dat het belonen en straffen hier niet goed werkt, of dat het zijn effect al verloren heeft. Ik kan je dus geen tips geven omdat we zelf ook zoekende zijn (al een jaar lang) en nu externe hulp hebben ingeschakeld om eens te komen kijken wat er eventueel fout loopt.
 
 
Terug
Bovenaan