Hoe help ik mijn stiefdochter met een narcistische moeder

Ik heb sinds vier jaar een erg goeie band opgebouwd met mijn bonusdochter of kadootje dochter zoals we elkaar noemen ( ik ben catootje moeder). We zijn echt dol op elkaar en zijn voor het leven verbonden. Ook met haar moeder en mijn vriend, haar ex nu, is de band rustig en stabiel te noemen. We overleggen veel en staan er samen voor de dochter maar het vergt wel heel veel tongen afbijten en deescaleren.
Ik wil hier niet uitgebreid uitleggen wat narcisme betekend maar ze heeft zelf aangegeven een narcistische borderline persoonlijkheidsstoornis te hebben en autistisch te zijn.
De laatste tijd valt ons op dat ze haar dochter veel en langdurig belt en met haar alhaar persoonlijke problemen bespreekt. Wij merken dat dit te belastend is voor mijn bonusdochter. Dit terwijl ze er gelijk bovenop zit dat dochter op de basisschool nieuwe vriendinnen heeft gemaakt en urenlang apt en belt. " dat kunnen je besties niet zijn want je kent ze nog maar net " en " die ene valt jou teveel lastig en die gaat je pesten ik heb daar kijk op". En die groepsapps met al die leerlingen met 100den apjes per dag moet een eind aan komen ik gooi je uit de groep en stuur een mail naar de school.
Terwijl ze haar dochter urenlang meeneemt naar oma die dementerende was en stervende. Geen plaats voor een schoolgaande kind elke dag lijkt me. Die verveelt zich en wil met vriendinnen zijn.
Wij zelf vinden dit op het eerste gezicht leuke meisjes en precies de types die bij haar passen. Allemaal heel creatief en goed in tekenen en uitgesproken. Ik ben bang dat ze de vriendschappen die ze zo pril opbouwd gelijk gaat verpesten voor haar.
Ook geeft dochter laaste tijd steeds vaker aan dat mama boos is en dat ze zo graag een gezin zou willen zijn zoals bij een oom en tante die getrouwd zijn en drie kinderen hebben van vaders kant.
Vaak is mijn vriend het niet eens met hoe de ex de opvoeding invult maar hij kan er niks van zeggen want dan schreeuwt ze de hele boel bij elkaar. Heeft zijn dochter er last van want "je vader dit en je vader dat" en " je zet ons tegen elkaar op". Vreselijk terwijl dit een meidje is waar iedereen van houd en eerder een loyaliteits conflict zal hebben. En als moeder heb je gewoon veel meer macht dan een vader in deze maatschappij. Ouderverstoting is zo gebeurt. Laatst hebben ze bij het zetten van de beugel van hun dochter een uur lang buiten bij de tandarts staan schreeuwen omdat ze het er niet mee eens was dat vader ( kennelijk zonder haar medeweten) ook was komen opdagen om zijn angstige dochter te steunen. Moeder had nl tegen dochter er gezegd dat het doodeng is om een beugel te plaatsen en dat het zo zeer doet dat het lijkt alsof je doodgaat. Dat was haar toch al hooggevoelige dochter niet in de koude kleren gaan zitten.
Ze voelde zich bedreigt in haar moederschap en was bang dat haar dochter het leuke bij ons zou hebben. Ze was een keer bij haar dochter(s) ze heeft nog een oudere bij een andere man in huilen uitgebarsten dat ze bang was dat haar jongste ook voor de vader zou kiezen nu ze 12 was net als haar oudere. ( dan praat je een kind volgens mij schuldgevoel aan)
Allemaal legitiem maar intussen lag hun dochter dus angstig en alleen met wijdgesperde mond een uit alleen op de tandartsstoel en ipv 2 lieve steunende ouders naast haar.
Ook tijdens haar vakantie in het buitenland waren we erg bezorgd over haar welzijn. Haar oudere zus ging mee en vaak zijn er dan ruzies tussen moeder en zus en daar kan ze dan niet aan ontsnappen in het buitenland.
We hebben het gevoel dat dochter niet open en eerlijk durft te zijn over de situatie bij haar moeder thuis uit angst voor represailles. Moeder zegt tegen haar ook waar we bijzitten dat ze alles weet en dat we alles met elkaar bespreken als ouders onderling over haar. Maar it is niet waar, wat ze ons verteld verteld ze ons in vertrouwen en zullen we nooit haar moeder bespreken. We willen juist dat ze die vrijheid voelt.
Hoe moeilijk ook we slikken het in uit angst dat het zijn weerslag zal hebben als ze weer de week bij haar moeder is. We lopen op onze tenen met wat we zeggen om moeder niet tegen het harnas in te jagen maar oh er gebeurt soms zoveel wat ik niet in 1 bericht hier kan uitleggen maar soms moet ik me in houden om haar niet iets aan te doen. Een kind kan je niet zomaar bij 1 van de ouders weghalen en dat is ook niet de insteek maar sommige dingen vind ik regelrechte psychische mishandeling. Zoals haar tegen haar zin in naar de koelcel te laten komen waar haar nog niet eens opgebaarde oma ligt om afscheid te nemen. Of naar verhalen van een vriend van moeder te laten luisteren over de zelfmoord van zijn broer die in stukjes in de kist geïdentificeerd moest worden. Tijdens die gesprekken wordt veel drank gebruikt en gehuild en dat gewoon aan de eettafel waar zij bijzit. Ook stuurt ze ons regelmatig nog apjes op onchristelijke tijdstippen voor een schoolgaande kind. Ik bedoel tussen 23.00 en 00.01.
Het is een boekwerk. Maar ik voel machteloos. Want elke emotie van woede die ik laat merken zal zijn weerslag hebben op mijn geliefde bonuskind.
Wat kan ik doen om te helpen want ik lig soms nachtenlang wakker van woede. Naar een instantie gaan om te praten met moeder erbij heeft geen zin. Ze zal niet luisteren want dan liefst haar dochter of ze gaat gal spuwen over vader en de band die nu nog werkbaar is is weg!
 
Fijn dat je een goeie band hebt opgebouwd met je stiefdochter.
Ik denk dat je op veel dingen geen invloed hebt.
Ze is 12 nu vertelde je. Haar vader en jij kunnen wel regelmatig met haar praten. Praten als ze terugkomt van haar moeder en haar stimuleren te uiten hoe de week is geweest.
Je kunt haar vertellen dat je stiefdochter een stem heeft. Een stem in het leven om aan te geven wat je wil en wat je niet wil.
Die stem heeft iedereen en je mag hem gebruiken.
Die moet ze leren gaan gebruiken en dat vergt veel oefening.

En om dat te oefenen kun je met haar praten over allerlei facetten in het leven. Ook van haar vrienden/ vriendinnen. Wat vindt ze van dingen die in het leven van vrienden gebeurt?
Dingen op school. Wat is haar mening.
Je kunt jouw mening geven en waarom. En ook verhalen vertellen van dingen die in jouw leven zijn gebeurt waarbij je je stem moest leren laten horen. En haar vader kan deze ook delen met haar.
Doe dit vaak, communiceer/ discusseer. Leer haar laten nadenken.
Dat is het grote goed wat je haar kan geven.
Praat ook over angsten en andere emoties. Je kunt in het algemeen vertellen dat mensen vaak bang zijn voor dingen en dat het vaak achteraf erg meevalt. Zo’n situatie als waar haar moeder vertelde over de pijn voor de behandelingen bij de tandarts kun je denk ik best zeggen dat het niet zo zal zijn zoals moeder beschrijft. En dan kun je misschien 1 van jouw ervaringen van een behandeling bij de tandarts delen ( als die positief was )
Je stiefdochter zal snel gaan leren herkennen dat haar moeders uitingen/ woorden niet altijd te geloven zijn en misschien minder gaan geloven dat dat waar is. Door te zien hoe het bij vrienden gaat, bij jullie, bij familie etc.
Zo gaat ze zelf meer leren nadenken en een eigen mening, waarden/ normen ontwikkelen.

Zo kan ze sterker worden en uiteindelijk gaan leren herkennen en misschien durven delen met haar moeder als ze iets/ een aktiviteit niet wil.
 
Laatst bewerkt:
Terug
Bovenaan