hoe hier mee om te gaan?

A

ANONYMOUS_USERNAME

he meiden,

Heb het idee dat ik dit helemaal geen plekje kan geven. Alles om me heen gaat verder, en ik wil eigenlijk stil blijven staan.
Hoe pak je de draad weer op?
Hoe kom je zo ver dat je achter om kijkt en er op terug kan kijken? Ik voel me een emotioneel wrak.
liefst kruip ik onder een dekentje ver weg van de buitenwereld. Moet je daar aan toe geven?
Moet je op je werk zeggen, Later zie wel wanneer ik weer kom? Of is het toch het beste om de draad weer op te pakken?
Ik weet het niet. Hoe zien jullie dit? Hoe gaan jullie ermee om?

ik hoor het graag.

liefs nath
 
Hoi Nathalie,

Ik herken helaas veel in wat je schrijft, de onzekerheid, wat is wel en wat is niet goed. Ik heb nu 2 miskramen gehad en beide keren ben ik er verschillend mee om gegaan.

Ik vind het moeilijk om knoppen door te hakken, maar toch heb ik geluisterd naar m'n eigen gevoel. Ik had het voordeel dat ik beide keren van het werk alle ruimte kreeg. Vandaag heb ik me voor een deel van m'n contract beter gemeld, de curettage is vandaag 5 weken geleden...

De 1e mk bracht heel veel emotie met zich mee en de 2de bracht lichamelijk veel ongemak (erg vermoeid). Het is nu een vaag verhaal geworden en ik weet niet of je er wat aan hebt. Hoe moeilijk het ook is geeft het de tijd, luister goed naar je lichaam en blijf praten met wie dan ook!

Een hele dikke knuf grote broer
 
he lientje.

Ben blij dat je alle ruimte kreeg op je werk.
Ik zit er nu, en voel dat absoluut niet.
Er zijn een aantal collega's die het weten, en de rest zal me wel sjaggie vinden denk ik.
Maar je zal ook dat gevoel hebben gehad dat het allemaal niets uit maakt. Ik bedoel het gevoel al vergaat de wereld het maakt allemaal niet uit.

Mag ik vragen of je uberhaupt nog wel dit gevoel wilt ondergaan. De onzekerheid, het wachten. Hoop hebben. Snap dat de kinderwens hoog is, hier net zo. Maar heb nu echt zoiets van, is er geen boekje, kan een zwangerschap niet gewoon zó gaan. Om je onzekerheid over alle dingen weg te nemen. Wil ik dit verdriet wel weer meemaken. En jij nu al 2x mis gegaan. Ik weet dat je positief moet blijven, en dat het echt voor iedereen is weggelegd. maar bah zeg, waarom?

Leven voelt niet eerlijk, en wanneer kun je de volgende keer blij zijn?
Spijt me als ik je aan het denken zet dat is echt niet mijn bedoeling. Denk dat het meer het van me afschrijven is.
Ik weet dat we niet alleen zijn en dat is een hele troost. Ik heb de meeste verhalen van je gelezen in andere topics, en echt meid ben trots op je.

liefs nath
 
Hey Nath,

Dat gevoel wat jij omschrijft heb ik echt wel gehad en de twijfel ook, wil ik dit drama nog een keer mee maken? Er kwam een dag dat de wens groter was dan het nare gevoel en dat gaf me power.

Mijn man en ik praten heel veel over wat er allemaal gebeurd is en wat er eventueel nog kan gebeuren. Wij hebben zo onze grenzen, bij iedere gebeurtenis luisteren we goed naar elkaar en respecteren elkaar. Praten is bij ons een goed medicijn naast ons heerlijke ventje.

Ik voelde me op momenten ook zo alleen, alles en iedereen om mij heen ging verder en daar stond ik...met lege handen. Een datum wat ineens niets meer voorstelde een nieuw jaar met een vreselijk begin en toch kwam daar een beetje hoop en we gingen er voor en toen ging het weer mis... Ons motto is altijd aanhouder wint, ik hoop dat we in dit geval ook gelijk hebben!!!

Als je het prettig vindt dan gewoon lekker hier kletsen hoor. Je geeft me echt geen rare gedachten meis.

Liefs grotebroer

Ps Er zijn wel boekjes, ook bij bol.com
 
Hoi nathalie,

Hier nog iemand die behoorlijk met dr gevoelens aan het worstelen is. Ik heb nu 2 miskramen achter de rug (bij 6,5 en bij 11,5 week) na de tweede miskraam was ik nogal stoer, maar begin nu, 3 maanden na de laatste miskraam echt heel verdrietig en depri te worden, heb het gewoon helemaal gehad, zit er doorheen. Na de laatste miskraam moest ik 2 dagen later weer gewoon op mn werk zijn en ik krijg nu nog opmerkingen naar mn hoofd hoe fijn het wel niet is dat ik niet zwanger meer ben, want het komt ze wel lekker uit, of ik nog even kan wachten zodat ik in ieder geval dit schooljaar kan afmaken, dan mag ik volgend jaar wel weer zwanger zijn..... juist.

Wij gaan er in ieder geval weer voor, maar mn vertrouwen in mn lijf is behoorlijk weg. Ik heb over een week weer mn NOD, en heb weinig hoop.

Liefs Jen
 
He lientje en Jen,

Ongelofelijk het verschil hoe ze reageren. Maar Jen dat ze zeggen dat het beter is dat je nu niet zwanger bent. Verschrikkelijk, Ik zou ze een rotschop verkopen eerlijk. Gister vertelde ik het "de"baas. Ach zegt hij dat verklaart een hoop.
Ik denk oke, volgens mij heb ik hier de laatste weken dan in een waas rond gelopen ofzo.
Enige voordeel was dat hij het zelf meegemaakt had. Maar er staan wel 3 mooie kindjes op de foto op zijn bureau. Verwacht dan wel begrip van hem nu. Toch merk ik dat ik jaloers ben.

Ergste vind ik persoonlijk dat niets helpt. Je kan niet denken/zeggen waardoor je je beter voelt. De enige gedachte die positief is. We kunnen zwanger worden wij allemaal dat hebben we bewezen.
Nu moet het alleen goed verlopen.

Lientje, vind het fantastich hoe sterk jij overkomt. En de positieve gedachten die je uitstraalt, echt super. Jij bent zelf het levende bewijs, kijk naar het kleine mannetje van je.

Jen, lieverd, kijk of je lekker een lang weekend weg kan. Ga proberen te genieten en zeker ontspannen.
Heb gewoon even sch..t aan je werk.

Voor jullie is het allebei alweer spannend. Ik hoop dat jullie me snel goed nieuws te vertellen hebben.

Ik heb het eerder aangegeven, geheel vrijblijvend natuurlijk en als jullie het niets vinden, no hard feelings. Mijn deur staat altijd open.

liefs nath

 
Hey Jen en Nath,

Ik snap ook niet waarom de verschillen zo groot moeten zijn. Waarom moet je zo knokken op je werk terwijl je al zo'n strijd moet leveren in jezelf, niet eerlijk!

Laatst zei nog iemand eigenlijk zou je gewoon standaard verlof moeten krijgen na een mk, je bent immers ook bevallen. Zo had ik het nog niet bekeken maar als ik de verhalen van Jen hoor, is zo'n regel niet gek.

Ik klink misschien sterk, maar er zijn ook dagen dat ik dat niet heb hoor. Alleen overheersen nu de goede dagen, gelukkig!

Vandaag ben ik 3 jaar getrouwd en dan ga je verder denken en dan komen er automatisch ook andere dingen naar boven, dat is wel slikken... Of ik had nu een uk van een paar week of ik zat nu bijna op de helft, maar nee...dus meiden het zit er echt wel.

Ik ben blij dat we hier met elkaar kunnen kletsen en elkaar begrijpen. Een hele dikke knuf voor jullie beide en ik hoop dat we deze periode snel achter ons mogen laten!

Liefs grotebroer

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan