<p>Ik weet niet precies waarom ik dit schrijf, ik denk om van me af te schrijven. Want ik zit er ff zo erg doorheen. </p><p>Momenteel ben ik 31 weken zwanger. Vanaf begin zwangerschap bekkeninstabiliteit en verzakkingen (overgehouden van vorige zwangerschap). Maar het wordt nu zo zwaar. Ik mag niets overdag. Zit en lig grotendeels op de bank naar ons spelende dochtertje van 2 te kijken. Dat niets doen frustreerd me zo erg. En als ik dan wat doe, besef ik gelijk weer waarom ik ook al weer niks mag. Want hoppa, daar zijn de harde buiken weer, en het gevoel dat je door je benen zakt van de pijn. En daarbij de zorgen, of dat lieve wondertje het wel goed maakt daarbinnen door mijn gestress. Maar gelukkig beweegd 'ie erg goed, dus dat lijkt me 'n goed teken. </p><p>En dan is mijn dag voorbij, en dan komt de nacht. Met moeite nestel ik mezelf in mn bed vol kussens, want ja, anders is het zoizo niet te houden. En als ik dan 'n uur of 4 heb geslapen, word ik weer wakker van de pijn. Blijven liggen is geen optie, want alles doet zo'n zeer. Dus strompel ik weer naar beneden, pak ik (als ik het echt niet hou) 'n paracetamol (op aanraden van VK) en maak ik maar met tranen n bak koffie. </p><p>Maar dit hou ik niet vol. Ik ben zo moe. Ik laat vrijwel aan niemand zien als ik er doorheen zit, maar ik red het niet meer. Ik weet echt niet hoe ik dit tot februari vol moet houden. Ik kan niet meer, alles doet zo'n zeer. En ik wil zo graag dat alles goed gaat, en aan iedereen laten zien dat ik mezelf wel red, maar ik hou t niet meer vol.. wat moet ik nou?? </p><p>sorry, ik moest dit echt even kwijt.</p>
Hoe hou ik dit vol??!
- Onderwerp starter P
- Startdatum
Lieve P,
Dat klinkt inderdaad als heel zwaar! Ik heb niet direct advies voor je want heb dit zelf niet meegemaakt. Wilde je alleen even een hart onder de riem steken en laten weten dat je bericht gelezen wordt.
Het is overigens geen schande om aan je omgeving te laten merken dat je er doorheen zit. Vraag om hulp, vraag mensen langs te komen om je te helpen ‘vermaken’. Het zal waarschijnlijk ontzettend doorbijten zijn tot aan februari en het is heel moeilijke, maar vrees dat je niet anders kun dan je erbij neer leggen. Dit klinkt heel makkelijk maar hoe meer je je er aan gaat storen hoe meer je je gaat frustreren. Zoek het in de kleine dingen waar je blij van wordt. Kijk een serie, lees een boek, speel een suf spel op je telefoon of iPad.
Nogmaals ik wou dat ik de gouden tip voor je had. Heel veel sterkte gewenst!
Dat klinkt inderdaad als heel zwaar! Ik heb niet direct advies voor je want heb dit zelf niet meegemaakt. Wilde je alleen even een hart onder de riem steken en laten weten dat je bericht gelezen wordt.
Het is overigens geen schande om aan je omgeving te laten merken dat je er doorheen zit. Vraag om hulp, vraag mensen langs te komen om je te helpen ‘vermaken’. Het zal waarschijnlijk ontzettend doorbijten zijn tot aan februari en het is heel moeilijke, maar vrees dat je niet anders kun dan je erbij neer leggen. Dit klinkt heel makkelijk maar hoe meer je je er aan gaat storen hoe meer je je gaat frustreren. Zoek het in de kleine dingen waar je blij van wordt. Kijk een serie, lees een boek, speel een suf spel op je telefoon of iPad.
Nogmaals ik wou dat ik de gouden tip voor je had. Heel veel sterkte gewenst!
Ik zou inderdaad toch een beetje meer uitkomen voor je pijn. Hoe zou jij het vinden als je vriendin of zus maanden met pijn rondgelopen zou hebben, en daardaar niks van gezegd zou hebben? Dat je ze had kunnen helpen, al is het alleen met gezelligheid. Mensen die om je geven zien het echt niet als zeuren, maar die willen juist met de kleine dingen helpen.
Sterkte met de laatste maanden!
Sterkte met de laatste maanden!
Jeetje meis dat is ook hartstikke zwaar. En dat zul je ook uit moeten zitten. Dat die je voor die kleine. Praat erover. Hou je niet groot. Gooi t eruit! Dat verandert je lichamelijk situatie niet maar mischien kun je dat meer hulp of afleiding krijgen.
Heel veel sterkte!
Heel veel sterkte!
Ik herken veel in je verhaal, nu 32 weken. Gisteren heeft de gynaecoloog me verteld dat ik een nachtje mag bijtanken in het ziekenhuis als ik dat wil. Krijg dan slaapmiddel om eens een flinke nacht te maken. Mag ook eerst een inslaappil proberen, maar ik stel beide opties nog even uit. Ik vraag nu toch meer hulp in huis en met mijn zoontje en slaap overdag een uurtje. Langer durf ik niet, bang dat dat te veel invloed heeft op de nacht. Toch hou ik de opties van de gyn in gedachten en trek ik aan de bel als ik er gebruik van wil maken. Misschien is een nachtje bijtanken geen verkeerd idee voor je, vraag er eens naar ??
Hoi, wat rot voor je..
Ik heb ook last van bekkeninstabiliteit en snap je volkomen! Ik ben nu 35 weken zwanger van de 1e. Zitten of liggen zonder je houding te veranderen is geen optie. Ik spreek er ook duidelijk over, hou het niet voor jezelf zoals de anderen ook al hebben gezegd. Want het is echt zwaar en k*t! Ik heb wel verhalen gehoord dat als het echt niet uit te houden is ze dan eerder inleiden etc? Buiten dat om zou ik het echt met je vk bespreken en eerlijk zijn over hoe je je voelt
Ik heb ook last van bekkeninstabiliteit en snap je volkomen! Ik ben nu 35 weken zwanger van de 1e. Zitten of liggen zonder je houding te veranderen is geen optie. Ik spreek er ook duidelijk over, hou het niet voor jezelf zoals de anderen ook al hebben gezegd. Want het is echt zwaar en k*t! Ik heb wel verhalen gehoord dat als het echt niet uit te houden is ze dan eerder inleiden etc? Buiten dat om zou ik het echt met je vk bespreken en eerlijk zijn over hoe je je voelt
Wow wat herken ik veel in het mentale aspect van jouw verhaal en je situatie eromheen! Ook ik ben 31 weken zwanger en heb een dochter van ruim 1,5. Ik heb geen bekkeninstabiliteit maar kan om andere redenen vanaf 21 weken al niks anders dan op m'n zij liggen, zo'n 23 uur per dag. Mentaal is dat zeker zo zwaar als fysiek. Als je wilt kunnen we meer van onze verhalen delen en hebben we misschien iets aan de herkenning die voor mij in ieder geval in mijn nabije omgeving niet te vinden is. Laat maar weten of je daar behoefte aan hebt!