Hoe is het ondertussen met de emotie's

A

Anoniem

Guest
Ik ben altijd vrij nuchter geweest maar sinds Lukas er is moet ik huilen om heel veel dingen waar ik anders nooit om huilde (bijvoorbeeld kinderen die ziek zijn of niet goed behandeld worden). Ik ben bijna net zo'n watje geworden als mijn man,die al overal om kon huilen.

Ook kan ik nog steeds om niets kwaad worden terwijl de hormonen ondertussen mijn lijf toch wel uit moeten zijn (lukas is 8,5 mnd).

Annemieke
 
Ik herken het helemaal!
Matthijs is bijna 8 maanden maar de tranen zitten nog erg hoog hoor!
Ik graag graag medische programma's, maar als er kinderen in voorkomen, zet ik de tisseus al klaar
 
Ik heb mijn emoties nog lang niet onder controle en ik vraag me af of dat ooit nog gaat gebeuren. Ik ben na de geboorte van de oudste ook veel emotioneler gebleven.

Maar ja er zijn ergere dingen

Groetjes sandra
 
Hoi hoi,

Jaaaaa hier nog zo'n softie,ik ben ook een echte huilebalk geworden.Vanmiddag nog,we waren in het winkelcentrum(mijn Ma en Tess en ik)zien we daar een geweldig leuk jongentje van een jaar of acht in een rolstoel en hij was spastisch denk ik.Nou dan zie ik de ouders hoe leuk en geweldig ze met hem omgaan,eigenlijk niets om te huilen toch....Nou ik hield het echt niet droog.Mijn Ma had het ook hoor.Gelukkig heeft 't verder niemand   gezien dat we daar liepen te bleiren..Met meer van dat soort dingen en vooral met kinderen.Gek he dat je zo kunt veranderen.

Groetjes Kitty en Tess.
 
Was al een jankebalk, maar nu is het nog erger. Vooral als ik denk aan iemand verliezen ofzo. Of als ik een moeder zie die in tranen is om haar kind. Kan het me ineens zo goed voorstellen.
Maar ik vind het niet erg hoor. Emoties zijn menselijk. En wie er last van heeft kijkt maar even de andere kant op!
Liefs Nelleke
 
Pfffffffff,praat me er niet van!
Ik was altijd heel nuchter,en huilen kwam bij mij nauwelijks voor.
Na de geboorte van de oudste ben ik wel wat softer geworden,maar meer in de zin van het niet zo snel er iets uit flappen,ik was soms nogal tactloos en snel op de kast,dat was na de geboorte van de oudste al een stuk minder.
Maar nu.....Na de geboorte van de tweede,Bah,krijg bijna een hekel aan mezelf!Haha!Ben een watje nu,en zó onzeker,niet over de kids of zo hoor,meer over mezelf.
Dat ken ik helemaal niet van mezelf.
Ik hoop toch dat het wel weer wat minder gaat worden,ben echt mezelf niet na de geboorte van nummertje twee.
Groetjes Tanja
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan