Hoe kan 't toch.....

A

Anoniem

Guest
......Dat ik zó regelmatig ongesteld ben (29 dagen, bijna op het uur af). We om de dag klussen en we al 'n jaar wachten op een wondertje?! Heeft 't dan toch met de tijd waarop je klust te maken? We klussen meestal 's avonds, omdat we allebei overdag werken. Of is de pil nog niet uitgewerkt? Heeft het met de cyste op één van mijn eierstokken te maken, waardoor ik misschien minder produceer? Ik snap niks meer van het vrouwelijk lichaam......

Grr, moest het even kwijt!




 
Kan me je frustratie helemaal voorstellen. Zo klote dat je niet op je lichaam kan vertrouwen. Wij zaten al even in het medische circuit en dan nu op het moment dat we geen hormonen, echo en spuiten hebben is het wel ineens raak. En deze is ook in de avond geklust hoor. Volgens mij maakt dat niet zoveel uit. De pil zou allang uitgewerkt moeten zijn. Die cyste heb ik geen idee van. Maar zou kunnen. Is soms niet eerlijk he hoelang sommige mensen moeten wachten terwijl anderen om het zo maar even te zeggen " eerst even bij moesten komen, want het was een ongelukje" Kon daar altijd heeeeel pissig om worden. Of dat het eigenlijk te snel ging. Neem lekker even een baaldag meid.

(was niet bedoeld om je verder in de put te praten hoor, maar ik kon er ook zo slecht tegen)

Liefs Supertje
 
Hey supertje,

Jij verwoord ook even goed hoe ik me voel!
Inmiddels ben ik 31 jaar en ik krijg alleen maar opmerkingen naar m'n kop geslingerd van; "Voor jullie is 't ook tijd, hé?!.....Jij zou zo'n goede moeder zijn" Waar halen de mensen het lef vandaan!!!!!! M'n moeder doet ook vaak een duit in het zakje; "Ik word nooit oma denk ik.....Willen jullie eigenlijk wel kinderen?" Ik haat liegen, maar als ik ze vertel wat er werkelijk gaande is vinden ze me weer zielig. En dat is nog erger!

Bedankt voor 't 'luisteren'. Ik baal nog even lekker door, dan gaat de knop weer om en zet ik m'n zonnige gezicht weer op!

Hoe voel jij je trouwens? Vind het zo ongelooflijk fijn voor jullie dat het raak is!!

Liefs Star

 
Heey Star,

Op hele zere borsten na voel ik me echt lekker. Beetje spierpijn onderin de buik. Maar niet misselijk, geen rare dingen. Kan het alleen nog niet helemaal goed bevatten. Zeker omdat het deze keer zo raar verliep.

Mijn ouders wisten wel dat we er mee bezig waren. Ik werkte met mijn vader samen en met mijn moeder ben ik 2 handen op 1 buik. Moeder weet inmiddels ook al dat het raak is. Vader is pas overleden. Had hem zo graag nog verteld.

Broers en zussen maken hier ook vaak van dat soort opmerkingen. Heb de laatste keer goed duidelijk gemaakt dat het ook wel eens niet zo makkelijk kan gaan zoals het altijd bij hun ging. En dat mijn vriend er nog niet aan toe is. Zei het in omgekeerde volgorde maar dat maakt niet uit. Paar weken geleden zat mijn jongste zus te vertellen dat er nogal wat ongeplande kinderen in het dorp aan komen. Daarop heb ik gezegd dat ze niet zo moesten zeiken en dat ze blij moesten zijn dat ze kinderen kunnen krijgen. Gelukkig heb ik dat altijd al geroepen. Ook als er weer eens 1 in en groot gezin bij kwam. Had ik ook altijd zoiets van: Dat is toch fijn voor ze als ze dat graag willen en het lukt dan ook nog. Het fijne voor mij is dat mijn zussen zo egoistisch zijn dat ze niet eens door hebben op zo'n moment dat het bij hun jongste zusje ook wel eens niet zo makkelijk zou kunnen gaan. Maar reken maar dat ik ze dat nog wel even in zal wrijven op het moment dat ik kan zeggen dat ik zwanger ben. Misschien dat het dan een keer helpt.

Ook ik had geen zin in het zielige gevalletje te zijn, maar vond het wel fijn dat ik er met mijn moeder over kon praten. Die liet me lekker even huilen en beurde me dan weer op.

Zeker als je die grens over bent van dat jaar dan heb je echt het gevoel dat het jou niet gegund is.
Maar zoals je ziet zijn de wonderen de wereld nog niet uit en kan het ineens zomaar spontaan raak zijn. (ga ik volgende week de gyn nog wel even vertellen natuurlijk hahahah)

Hoop echt voor je dat het ook snel raak mag zijn en het medische circuit is echt allemaal niet zo heel eng als het lijkt.

Heel veel succes en liefs,

Supertje
 
Hoi Star,

Ik snap je gevoel en frustratie helemaal hoor! Ik kan me helemaal inleven hoe je je nu voelt. Ik heb ook geregeld van die dagen dat ik er alleen maar om kan huilen en gelukkig door er veel over te praten met mijn vriend kan ik het ook wel weer een beetje van me afzetten.
Ik ben deze week ook weer ongi geworden, weer een rond mislukt. Ook ik ben heel regelmatig ongesteld en klus ook praktisch om de dag... maar ook hier nog geen succes.
Laten we hopen dat het voor ons snel raak is. Ik duim voor je.
groetjes silli
 
Hoi Star,

Hier aan deze kant precies dezelfde gevoelens, precies even lang. Bah bah bah.
Maar we houden hoop meid! Voor ons komt het ook ooit goed!!.

Liefs Louise
 
Ik ken het gevoel.
Mijn gyn zei een kindje is 33% mama + 33% papa + 33% onbekend.
Oftewel: ook als er met papa en mama niets aan de hand is kan het zo zijn dat er niet lukt.

Wij zijn destijds "onverklaarbaar onvruchtbaar" bestempeld.
Gelukkig na bijna 3 jaar dankzij IUI zwanger geraakt.

Niet twijfelen over je eigen lichaam, dat hoeft helemaal niet de reden te zijn dat het niet lukt.
 
Bedankt allemaal voor jullie lieve reacties!!

Liefs en veel succes <3
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan