Hoe kijken jullie terug op de kraamtijd?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi meiden,

Onze kleine kanjer is vandaag precies 9 maanden oud, Precies net zo lang uit m'n buik als in m'n buik :)
Mooi moment om de balans een beetje op te maken en terug te denken aan de afgelopen periode...

En nu ben ik dus erg benieuwd hoe jullie terug kijken op de bevalling en kraamtijd.
Ik had over mijn bevalling al na een paar dagen eigenlijk een goed gevoel (met name omdat de verpleging in het ziekenhuis zo vreselijk lief was en door de ruggenprik) alleen heb ik wel lang (veel) last gehad van mijn hechtingen (10 stuks).
Maar de kraamtijd.. oh oh man, dat vond ik echt zwaar en moeilijk. Ik moest zoooooooo wennen aan het moederschap! (en soms nog steeds wel eens hoor) Ineens stond alles in het teken van zo'n klein, brullend manneke, en zelfs even onder de douche staan was al een heel gedoe en een "luxe".
Ik had de reguliere uren / verdeling kraamzorg en achteraf denk ik dat ik daar veel te weinig "gebruik" van heb gemaakt. Het heeft echt wel een tijdje geduurd voor ik me over kon geven aan de zorg van de kraamhulp; ben ook helemaal niet op bed gaan liggen. Meteen beneden op de bank; geboortekaartjes versturen, jaja, vooral niet doen alsof er iets aan de hand was. Ja en toen ging de kraamhulp dus weg en heb ik weken lang lopen huilen, helemaal compleet van slag.
Dat wil ik bij een eventuele tweede dus echt anders doen! Zowiezo meer uren kraamzorg met een andere verdeling en ik ga gewoon lekker op bed liggen. Laat de visite maar boven komen hoor!
Ook ga ik me vanaf dag 1 lekker laten verwennen. Kom maar op met die broodjes en fruitcocktails! Eten klaarmaken? Ja graag!! Slaapje tussen de middag? Goed idee!

Haha, goh, we zijn nog helemaal niet bezig met een tweede, maar ik kan me nu al verheugen op mijn "herkansing" van de kraamperiode.

Ben benieuwd hoe jullie het allemaal hebben ervaren en wat jullie eventueel anders zouden willen doen bij een tweede!

Groetjes, 10e
 
Hoi 10e
Wat een leuk onderwerp. Ik kijk met een fijn gevoel terug op de bevalling. Om 3.30 uur braken de vliezen. Rond 12 begonnen de weeen pas. De weeen duurden ongeveer een 1/2 minuut per keer. Dat was wel te doen. Alleen had ik rugweeen wat weer minder was. Om 19.15 uur had ik volledige ontsluiting. Alleen waren toen de weeen weg. De gynaecoloog heeft uiteindelijk de vacuumpomp gebruikt. Daar ik een totaalruptuur had moest ik naar de OK voor het hechten. Dit is me allemaal erg meegevallen. Ik heb alleen 's nachts last van de catheter gehad en de dag er naar iets last van de hechtingen gehad. Ik moest 4 dagen in het ziekenhuis blijven. Daardoor werd ik verplicht om te rusten. De kraamtijd was geweldig. Ik had een superkraamverzorgster. Ook ik heb niet veel op bed gelegen, maar ik voelde mij goed. Alleen nadat de kraamverzorgster weg was ging het een tijd niet goed met Dilan. Veel spugen, krijsen, overstrekken ed.
Ik hoop bij een tweede weer net zo'n bevalling te hebben, alleen dan zonder vacuumpomp en op eigen kracht. Voor de rest ben ik erg tevreden hoe alles gegaan is.
Groetjes Nurse
 
Hoi,

leuk onderwerp, voor mij ook weer actueel.
Toen ik de eerste keer bij de gynaecoloog kwam vroeg hij me: zullen we maar een keizersnee plannen? Dat wil ik eigenlijk niet, als het moet ok, maar niet omdat mijn vorige bevalling zo zwaar was...
Ik had me gelukkig niet zoveel voorstellingen van mijn kraamtijd gemaakt, had ik dat wel gedaan dan viel die vies tegen denk ik. Woensdag Tijn gekregen, vrijdag was ik pas weer een beetje aanspreekbaar. Woensdag en donderdag zijn ook als een vage roes voor me helaas. Tijn lag tot zaterdag op de kinderafdeling en dat vond ik heel erg. Wilde hem bij me hebben, al was dat eigenlijk nog teveel. Al met al heeft het mijn bekken trouwens wel goed gedaan. Had daar heel veel last van, maar door 2 dagen helemaal niet lopen na de bevalling en daarna tot aan de w.c. (10 meter verder) na de bevalling niets meer :)
Maar goed, zondag mochten we naar huis, maar eigenlijk was ik toen nog heel ziek. Heb de week erna dus ook alleen maar in bed doorgebracht. Toen Tijn een week oud was ben ik voor het avondeten wel opgestaan, maar eigenlijk was dat nog teveel. We hadden een schat van een kraamverzogster die echt de tijd voor je nam en daarnaast ook nog eens werkte als een paard. Wil haar ook weer vragen in april.
Maar heb de week dat zij bij ons was dus ook nog veel in bed gelegen, veel geslapen. En ja, mn mannetje ook broodjes filet american en zalm laten maken, grinnn. Heb er zeker van genoten, Tijn lekker bij me, weer in mijn eigen bed, maar eigenlijk was ik ergens ook nog te ziek om echt te kunnen genieten, snappen jullie?
Nadat de kraamzorg weg was is mijn moeder nog vaak hier geweest. Kon Tijn nog niet zelf in bad doen bijvoorbeeld en ook het huishouden was nog veel te zwaar. Maar toch voelde dat anders. De kraamzorg krijgt ervoor betaald, het is haar werk, mijn moeder doet het om mij te helpen. En das zo moeilijk, hulp accepteren...
Maar goed, hoop deze keer dus op een natuurlijke bevalling (hoewel ik nog steeds een beetje twijfel of ik het wel aandurf) zodat ik na de bevalling ons kleintje maar ook onze Tijn kan tillen (dat duurt na een keizersnee een hele tijd) en ik ook wat eerder en minder ziek naar huis kan.

groetjes Natasja
 
Voor de bevalling... de volgende keer laat ik mijn verlof wel 6 weken voor de bevalling in gaan i.p.v. 4 weken. Mensen pietjes wat was ik afgepeigerd op het eind!
Bevalling...doe ik zo weer, gezellig, weinig gedoe, weinig pijn.
Kraamverzorgsters, echt supervrouwen, wat een energie! Ze was er tijdens mijn bevalling van 12 uur tot 4 uur 's nachts en om 9 uur 's morgens stond ze weer op de stoep. Ze ging maar door, 3 wassen op een dag (onze wasmachine staat op zolder), elke dag de badkamer, wc, woonkamer en slaapkamer schoon en fris! En dankzij haar heb ik wel 8 maanden borstvoeding kunnen geven! Ja ik moest wel een traantje laten bij het afscheid.

De eerste dagen zijn voor mij nog een roes, ik heb toen wel de tijd genomen om het verloop van mijn bevalling op te schrijven ter verwerking. Veel familie die als een storm door je huis heen vliegt, een paar keer schud met je kind en dan weer verdwijnt. Waarbij een spoor van muisjes door je hele woonkamer achter wordt gelaten, die ik heus waar nu nog steeds terug vind.

De eerste twee dagen ben ik tijdens elk bezoek zo'n beetje naar boven gevlucht. Ik heb toen echt moeten rusten en op krachten komen. Daarna begon ik eerst de zorg voor Thomas langzaam over te nemen. Mijn man ging na 6 dagen weer aan het werk (het is geen thuiszitter). 8 dagen na de geboorte begon thomas te huilen en het hield alleen op als hij aan het drinken was of eindelijk sliep en dat ging door tot hij 1 maand oud was. Dus toen ik 1,5 week na de geboorte alleen thuis zat met een hele dagen huilend kindje heb ik het echt moeilijk gehad. Ik heb mn moeder opgebeld en die is de rest van de week bij mij in huis gekomen om de boel weer op gang te krijgen en weer orde en rust te brengen in mijn nieuwe leven.
 
Dag allemaal,

Wat een leuk onderwerp, ik doe even gezellig mee als dat goed is :)

Ook ik ben een januari mama, heb echter nooit eerder meegeschreven met jullie. Dit omdat ik eind december was uitgerekend en dus (vooral de laatste weken van de zwangerschap) meeschreef op het december forum.

Na een loodzware zwangerschap (zal jullie niet vermoeien met de details, maar hou t maar op een soort van prenatale depressie) was de bevalling ook heftig. Onze kanjer van een zoon liet 2 weken langer op zich wachten: ik was 29-12 uitgerekend en ben uiteindelijk 12-1 bevallen.

Al met al heb ik een redelijke bevalling gehad, de aanloop was lang, uiteindelijk met 3 cm ontsluiting aan de weeenopwekkers en binnen 5 uur zat ik op 10 cm. Na 1,5 uur persen gynaecoloog erbij en met een knip en de vacuumpomp was daar onze mooie zoon, ruim 9 pond schoon aan de haak (geen wonder dat ik wat hulp nodig had ;-)) Wat was ik gelukkig! Alle hormonen vielen nu de goede kant op, die roze wolk was er gelijk! Wat ik (bijna) 9 maanden lang niet gevoeld had, was er nu wel: geluk en blijheid!

De kraamtijd was dan ook geweldig! In een roes voorbij gegaan. Na een dag of 5 dachten: oh ja, goh laten we het nieuws eens kijken. We gingen helemaal in elkaar en onze zoon op, geweldige ervaring! De kraamhulp was fantastisch, borstvoeding liep als een 'tiet' en onze jongen was een voorbeeldig kind, huilde niet, sliep, dronk en was tevreden.

Toen de kraamhulp eenmaal weg was en manlief na 2 weken weer aan het werk ging, kwam ik weer terug op aarde. Ik vond t zwaar: borstvoeding, kraamvisite, huishouden draaiende houden, 20 x meer was dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. En dat terwijl onze zoon een lief, makkelijk, tevreden en rustig ventje was. Laat staan als je kindje meer opstart problemen heeft, heb ik mezelf meermaals voorgehouden. Na een week of 6, 7 raakte ik steeds meer gewend aan de verantwoordelijkheid en het 'jezelf op de 2e plaats zetten' en begon het gewone leven.

En nu 9 maanden later: wat genieten we nog steeds van onze vent. En wat is ie toch al groot, het gaat me veeeel te snel!

groetjes
Linda
 
Ik heb een fijne zwangerschap gehad, maar heb me veel onnodige zorgen gemaakt. Veel gepiekerd, want ik was soms zo bang dat het allemaal niet goed zou gaan. Ik kon me niet voorstellen dat er in mijn buik een gezond kindje groeide....

De bevalling was pijnlijk en ik had na 12 uur nog maar 5 cm. Toen ze mijn vliezen braken ging het opeens heel snel en had ik een uur later al 8 cm. Toen mocht ik op de baarkruk en moest ik een uur lang persweeën op houden. Toen ik mee mocht persen is Loïs in 20 minuten geboren.... want een heerlijk moment.

Daarna ben ik zo gaan genieten. Ik kon me er helemaal aan overgeven en Loïs was enorm zoet. Alleen wilde het met de borstvoeding niet goed.... door ingetrokken en zachte tepels lukte het niet om Loïs aan te leggen en kreeg ik kloven, zelfs een tepelhoedje werkte niet en ben toen gaan kolven. dat het begin van het einde, want kolven en voeden is dubbel zo zwaar. Na 5 weken ben ik daarmee gestopt en ben kunstvoeding gaan geven. Dat gaf meer rust en was ik minder emotioneel.

ik vond de eerste 6 weken best zwaar.... de dagen gingen voorbij en ik kwam voor mijn gevoel nergens aan toe. daarna ging het beter. Ik vond mijn ritme en ik was minder moe.... toen ben ik zo gaan genieten.... ik vond het zo heerlijk om lekker op stap te gaan en was supertrots op mijn kindje...

rond 6 maanden heb ik een dip gehad.... vond het moeilijk om te accepteren dat alles veranderd was. Nooit meer fulltime werken, nooit meer zomaar weg gaan, nooit meer lang uitslapen...... die dip heeft 2 weken geduurd en was heftig, toen was ik er door en ben ook meer voor mezelf gaan doen... even een dagje of een avondje er tussen uit.... nu kan ik er weer heel erg van genieten... alleen het gaat allemaal zo snel!!! Soms zou ik even terug willen naar de eerste tijd... dat hele kleine.... aan de andere kant kan ik hier ook heel erg van genieten. Ik hoop dat ik het hele proces nog eens mag meemaken.

ik ben ook weer tevreden over mijn lijf. Ben nog 3 kilo boven mijn oorspronkelijk gewicht en vind dat wel prima.... ik heb geaccepteerd dat ik een kind gebaard heb en dat mijn lichaam daaronder heeft geleden... dat is prima!!!

Liefs Bloempje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan