hoe kom ik de eerste weken door?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Ik post hier nooit, lees wel eens mee.
We zijn bezig voor nr 2 en voor onze eerste heb ik 4 miskramen gehad tussen 7 en 9 weken. Nu zijn we alweer 8 ronden bezig, maar hoe zorg ik dat ik kan genieten van de eerste weken of is dat onmogelijk? Ik wil nu eigenlijk niet weten of ik zwanger ben want dan doet het ook geen zeer. Ik heb bij ons mannetje echt moeten wennen ( 9 maanden) dat het nu toch echt zo ver was.

Kortom, hoe gaan jullie ermee om?

GRoetjes Elisa
 
Hoi,

Mijn ervaring is dat het zo wisselend is. Ik heb in juni een miskraam gehad nadat ik al in ronde 2 zwanger was. Helaas ging het meteen na de bevruchting alweer mis en kreeg ik bij 6 weken en 2 dagen afscheiding wat dus het teken was dat het niet goed zat.
'gelukkig..', heb ik niet veel lichamelijke ongemakken gehad en hebben de natuur en mijn lichaam hun werk zelf gedaan.
Na de miskraam wilde ik zo snel mogelijk dat zwanger zijn gevoel weer terug. Helaas ben ik tot dusver ( of ik weet het nog niet deze maand..) nog niet weer zwanger. Het ene moment kan ik er beter tegen dan het andere maar ik merk toch dat het mijn leven momenteel behoorlijk beheerst. Alsof ik mijn dingen doe en 'overleeg', ofzo te wachten tot ik weer zwanger ben en mijn leven verder zal gaan ofzo.
Andere momenten kan ik echt wel genieten van het leven en alle dingen die ik wel heb. Tot het moment dat mijn collega verteld zwanger te zijn en een paar weekjes later verteld dat ze een tweeling krijgt... dan is het weer extra moeilijk en confronterend.
Dit forum helpt mij ook, soms lekker lachen samen, elkaar steunen etc. Lees ook elke dag wel de nieuwe berichtjes, het ene moment reageer ik meer dan het andere ook dat wisselt.
Kortom denk ik dat een ieder dit op zijn/haar eigen manier doet en dat we toch elkaar er bij helpen! Ik probeer wel zoveel mogelijk ook ontspanning te zoeken, het er over te hebben en soms ook gewoon echt te balen van alles. (ookal is het moeilijk voor mij om daar aan toe te geven omdat de strijd tussen gevoel en verstand soms zo lastig is).
Een heel verhaal maar zo gaat het met mij.
Ik nodig je uit om veel langs te komen en te lezen en wanneer je wilt te reageren of zelf berichtjes te plaatsen.
Sterkte met alles en natuurlijk hoop ik dat het snel raak zal zijn en goed zal gaan!!

Groetjes Ineke
 
Hoi,

Mijn ervaring is dat het zo wisselend is. Ik heb in juni een miskraam gehad nadat ik al in ronde 2 zwanger was. Helaas ging het meteen na de bevruchting alweer mis en kreeg ik bij 6 weken en 2 dagen afscheiding wat dus het teken was dat het niet goed zat.
'gelukkig..', heb ik niet veel lichamelijke ongemakken gehad en hebben de natuur en mijn lichaam hun werk zelf gedaan.
Na de miskraam wilde ik zo snel mogelijk dat zwanger zijn gevoel weer terug. Helaas ben ik tot dusver ( of ik weet het nog niet deze maand..) nog niet weer zwanger. Het ene moment kan ik er beter tegen dan het andere maar ik merk toch dat het mijn leven momenteel behoorlijk beheerst. Alsof ik mijn dingen doe en 'overleeg', ofzo te wachten tot ik weer zwanger ben en mijn leven verder zal gaan ofzo.
Andere momenten kan ik echt wel genieten van het leven en alle dingen die ik wel heb. Tot het moment dat mijn collega verteld zwanger te zijn en een paar weekjes later verteld dat ze een tweeling krijgt... dan is het weer extra moeilijk en confronterend.
Dit forum helpt mij ook, soms lekker lachen samen, elkaar steunen etc. Lees ook elke dag wel de nieuwe berichtjes, het ene moment reageer ik meer dan het andere ook dat wisselt.
Kortom denk ik dat een ieder dit op zijn/haar eigen manier doet en dat we toch elkaar er bij helpen! Ik probeer wel zoveel mogelijk ook ontspanning te zoeken, het er over te hebben en soms ook gewoon echt te balen van alles. (ookal is het moeilijk voor mij om daar aan toe te geven omdat de strijd tussen gevoel en verstand soms zo lastig is).
Een heel verhaal maar zo gaat het met mij.
Ik nodig je uit om veel langs te komen en te lezen en wanneer je wilt te reageren of zelf berichtjes te plaatsen.
Sterkte met alles en natuurlijk hoop ik dat het snel raak zal zijn en goed zal gaan!!

Groetjes Ineke
 
Hoi Elisa,

Na mijn eerste mk was ik ook alleen maar bang dat het nog een keer zou gebeuren. Toen ik dus weer zwanger was ben ik ook alleen maar bang geweest dat het weer mis zou gaan. Op de dag van de echo verloor ik weer bloed. Dikke tranen hebik gehuild! Het voelde zo goed, en ineens was die hoop weg. Bij de echo weer dikke tranen. Dit keer van geluk. Het hartje klopte! Mijn man heeft toen het heft in handen genomen. 3 Dagen na de echo (ik was toen 8,5 weken) sleepte hij me mee naar een babyzaak. Daar hebben we een kamertje en wandelwagen uitgezocht. Met 11 weken kocht hij een maxicosi. Ik ben maar gewoon in de stroom mee gegaan. Pas na een screeningsecho met 19 weken durfde ik meer te genieten, en vertrouwen te hebben.

Afgelopen maart was ik weer zwanger. Ik ging er gewoon van uit dat het goed was. Foute gedachte, het was niet goed. Weer een mk. Inmiddels ben ik weer 6 weken zwanger. Nu heb ik mezelf er vol overgave ingestort! Ik heb hier veel verhalen gelezen en steun gevonden. Daardoor besefte ik dat ik gewoon van het zwanger zijn wil genieten. Zonder beperkingen. Tuurlijk ben ik bang voor een mk, maar ik laat het niet overheersen. Veel heb ik te danken aan woorden van Miep, Hester, Costa, Corina en anderen. Zij gingen en gaan vol goede moed weer verder, ondanks grote teleurstellingen. Dat wil ik ook! En dat probeer ik dus nu ook. Over 2 weken heb ik mijn eerste echo. Ik ben best bang, maar ook een beetje opgewonden. We gaan weer kijken of er een mooi kindje in mij groeit. Mocht het mis zijn, dan is dat heel naar. Maar niemand kan me dan die paar leuke onbezorgde zwangerschapsweken afnemen.

Ik wens je heel veel sterkte, en hoop dat ook jij binnenkort weer zwanger bent van een mooi klein wondertje dat na 9 maanden geboren word.

Groetjes, Kat
 
hoi hoi

nou inderdaad deze vraag ste ik me zelf ook wel eens .. hoe zal ik reageren als ik weer zwanger ben.. hoe ga ik er me om.. zou ik bang zijn.. kan ik er van genieten..

ik heb geen idee,.. maar denk wel dat ik wel angstiger ben.. .

ik denk dat iedereen dat is vooral, omdat we het al een keer hebben meegemaakt.. je hebt er geen vat op.. je kan het niet voorkomen ....niets..

proberen in gedachten te houden dat het vaker goed dan fout gaat...

inderdaad deze site is   ook prettig ,je kan al je gevoelens kwijt en er zijn altijd mensen die je kunnen steunen door te reageren...

dus meid ik kan je niet zo goed helpen.. maar leef met je mee...


heel veel liefs tobi

 
Hey hey,

Ik kom van het forum april moeder 2006, maar lees nog mee en wilde toch even reageren. Ik heb in juli een miskraam gehad na 7 weken zwangerschap. Het was voor mij ook een hele grote teleurstelling. Ben heel verdrietig geweest ervan en vond het heel erg oneerlijk. Gelukkig was ik meteen na curritage weer zwanger. Dat was een hele grote schok!!!! Ik durfde niet te geloven dat ik zwanger was. Ik heb het tot aan de 8 weken zeker doodgezwegen. Wilde er niets van weten en wilde niet blij zijn.
Ik ben nu 14 weken en het gevoel gaat nu langzaam weg en eindelijk heb ik momenten dat ik echt van mijn zwangerschap geniet. Dus het is best moeilijk de angst blijft behoorlijk lang hangen.

Liefs,

Danielle
 
Je komt er door heen, simpelweg omdat je wel moet.

Er zijn momenten van spanning, maar probeer het positief te bekijken. Je weet dat je een levend kindje op de wereld kan zetten, het is je eens gelukt dus dan vast nog een keer.

Waarschijnlijk mag je vroeg voor een echo komen, en tussen alle spanningen door moet je gewoon genieten, plannen maken, al zijn ze simpel. Denk aan namen, fantaseer in die eerste weken over het kaartje, en alle kleine simpele dingen. En gaandeweg ga je genieten, en krijg je vertrouwen.

Geloof me het kan.

Zelf ben ik nu net echt de periode van mijn laatste miskraam (17 wken +  5  dagen)  voorbij. Het zijn spannende maanden geweest, met moeilijke momenten, maar ondanks dat alles geniet ik van het kleintje in mij.

En nu ben ik de 18 weken gepasseerd en kan ik echt roepen YES WE KRIJGEN EEN BABY!!!!!  

En wat er ook gebeurd, dit fijne gevoel, die mooie momenten die pakt niemand me meer af.

Miep
 
He meiden, wat een mooie reacties. Word hier een beetje emotioneel van!
Ikzelf heb vorig jaar op het forum gezeten, maar 2x een mk gehad. Beide na ongeveer 10 weken. Nu ondertussen 13 wkn zwanger en mooie echo gehad. Maar tja, hoe kom je die eerste weken door????? Ik speur al vanaf het begin naar bloed als ik naar de wc ga, en zelf na een echo raak je dat nog niet kwijt! Na de echo was ik even helemaal hyperblij, maar daarna komt toch weer die terugval van onzekerheid.
Ik vind het zelf heeeeeeel moeilijk erin te geloven dat er echt een kindje gaat komen, kan daar ook nog niet echt over dromen. Ik weet hoeveel pijn het doet als je droom uiteenspat. Probeer mezelf hiervoor te beschermen door niet teveel te dromen en wil nog niet bezig zijn met aanschaf van spullen ed. Maar zo nu en dan denk ik ook: Nu wil ik ook genieten!!!!! Geen idee wannneer dit over gaat.
Gelukkig mag ik volgende week weer even naar de vk om het hartje te horen! Naar die kleine tussenstapjes leef ik toe, daar gaan mijn gedachten naar uit. En zo probeer ik die lange periode in kleine tussenstapjes te verdelen....
Sterkte jullie allemaal!!!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan