hoe krijg je weer vertrouwen in je lijf?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hai allemaal,

Hier even mijn verhaal.
Op 11 februari kreeg ik een miskraam met 10 weken (buitenbaarmoederlijk) na een maand was ik weer zwanger (wat waren we blij!).Maar helaas na 2 echo's was er alleen een leeg vruchtzakje te zien. Afgelopen maandag ben ik gecureteerd na ruim 24 uur vreselijke buikpijn en veel bloedverlies.Die curretage stond al gepland en op de echo maandagochtend was te zien dat mijn baarmoeder nog niet helemaal schoon was dus vandaar alsnog de curretage.
Ik ben al onder behandeling van de gynaecoloog door de eerste miskraam.
Ik wil zo graag zwanger worden en dan ook echt een kindje krijgen!
Ik heb nog geen kinderen en voel me redelijk bedonderd door mijn lijf, waarom gaat het niet goed?
Ik vind het erg moeilijk allemaal, omdat ik eigenlijk zo snel mogelijk weer zwanger wil worden, maar het advies toch is om een cyclus te wachten zodat alles weer op de rit is.

Mijn zus is vannacht bevallen van haar 2e zoon, ik ben heel blij voor hun maar het deed mij ook erg veel pijn, omdat ik het ook zo graag wil. Hoe gaan anderen hiermee om?

Sorry voor het warrige verhaal, maar moest het ff kwijt.

Liefs,
J_J
 
Hoi JJ

Joh, helemaal menselijk hoor! Natuurlijk ben je blij voor de ander, maar je zou nóg blijer zijn als het JOU zou overkomen!
Het wachten is moeilijk, en inderdaad...vertrouwen hebben valt niet altijd mee na de ervaringen die jij hebt meegemaakt.

Ik kan natuurlijk zeggen: Kop op, ook bij jou komt het goed, maak je geen zorgen.
Maar natuurlijk maak je je stiekum wél zorgen.

Toch wil ik je een hart onder de riem steken, want van negativiteit is nog nooit iemand beter geworden.

Dus lieve JJ, ik ga gewoon voor je duimen, dat ook jij een keer een heerlijke zwangerschap mee zult maken, waarna je gaat bevallen van een wolk van een baby!

Dikke knuffel voor jou, liefs Jaine
 
Hoi J_J,

Ik weet precies hoe je je voelt meid. Wij hebben 2 mk gehad (laatste geeindigd met curettage 2 weken geleden), en vrijwel al mijn vriendinnen zijn zwanger (diegenen die nog niet zwanger zijn, zijn  druk aan de klus) Ben ook altijd bang dat als we weer een afspraak hebben, dat er weer een aankondiging van een zwangerschap volgt.
Het is inderdaad heel stom. Je gunt het iedereen van harte om zwanger te worden, maar je wilt het zelf ook zo graag. Ik hou me op het moment van aankondigen sterk, maar zodra ik met mijn mannetje weer alleen thuis ben, barst ik in een flinke huilbui uit. De spanning is erdan uit en het lucht enorm op door er met hem over te praten. En ook dit forum is een prima middel om alle frustraties te uiten.

Overigens heb ik 1 vriendin die zwanger is waarmee  ik veel  over haar zwangerschap praat. Maar ik merk dat ik daar minder problemen mee heb omdat zij ook rekening houdt met mijn gevoelens en regelmatig (oprecht) vraagt hoe het met mij gaat. Dat is erg fijn.

Dus meid, gooi het eruit op dit forum. Schaam je niet voor je gevoelens, want die zijn heel normaal!
Ik hoop dat je snel ook zwanger bent!

groetjes,
Dion

 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan