Hoe moet ik er toch mee omgaan :"(

Heey meiden...

Het is al een hele tijd dat ik iets op het forum heb achtergelaten. Ik heb af en toe wel is gekeken... Maar voorderest niet... Nu moet ik toch weer echt even me verhaal kwijt...omdat ik langzamer hand gek word!!!

Wij zijn al weer een tijdje gestopt. Met de ziekenhuis behandelingen.

Nu is het alweer 2 jaar zo dat me zus en haar vriend een kindje hebben gekregen... Das leuk voor hun.... Maar wij balen als een stekker... En wie mijn eerdere berichten heeft gelezen. Weet ook dat dat niet echt heel leuk verlopen is.

Nu laats kwam ze bij me ( we maken samen taarten) om dus lekker te gaan bakken... Dus op een geven moment... Komt me zus uh ik moet je wat vertellen. Haar vriend dat zusje daarvan is zwanger.... Dus ik reageerde das leuk voor hun... En toen jaja uhm wij zijn ook weer bezig....
Ik ik had ook niet anders verwacht.... Toen best wel ja wat woorden gehad met elkaar....dat zei het niet leuk vond hoe ik toen deed... Ik negeerde ze min of meer... En dat als het nu weer raak bij hun zou zijn of ik dan niet meer zo wil doen..... Tja das een hele goeie maar ik kan niet van te voren zeggen hoe ik zak reageren! En ik ga ook niet zeggen dat ik dat niet zal doen want dat weet ik dus niet.!!! En tja dat ze me begrijpen enzo hoe ik me voel en dat ze het ook niet leuk vinden.!!! Maar begrijpen zullen ze me nooit!!!

Nu word ik ook gek van de oma... En de rest van de Fam.... Ik vindt het allemaal zooo overdreven hoe hun reageren...(misschien ligt het allemaal aan mijn en stel ik me aan ik weet het niet... Maar ik vind het zo,) als dus het kindje er is dan draait alles en alleen maar om die kleine en ook als ze er niet is!!! En ik kan daar zo nijdig om worden.!!! Er zijn toch ook nog andere dingen dan alleen maar dat!!!

En dan was ze jarig dus oke knop omschakelen en helaas naar de verjaardag!!! En mijn moeder!!! Owww god ze maakt me gek!!! De hele tijd ow leuk he dat speelgoed leuk he 1 à 2 keer is leuk maar om het 10 keer te herhalen!!! En toen ze het nog een keer zei ben ik uit me slof geschoten!! En nou hou je op!!!! Kwader kun je me niet krijgen ze weet hoe het zit en het dan allemaal honderd keer te herhalen!!! Hoe durf je!!!!

Soms weet ik gewoon niet meer wat ik er mee moet!!! Wij zullen waarschijnlijk nooit kinderen krijgen! Hoe klote en verrot kut dat ook is.!! En er dan toch weer elke keer mee geconfronteerd worden!!! Niet alleen die met van me zus maar ook van me nicht die heeft ook weer een kleine gehad.... Dan zit je op een verjaardag weer!! En dan al die andere vrouwen die er dan om heen gaan staan en leuk doen met die baby... En ik die daar zit op een stoel me eigen op te vreten!!!

En er zijn ook een aantal dingen die gezegd worden dat je denkt van ja Jezus.... Me zus zei ook tegen me nou als het zover is dan en je doet zo dan wil ik 9 maanden geen contact met je!!! Whatthafuck!!! Ik stond toen een beetje met een mond vol met tanden!!!!

Dus kortom ik word er helemaal gestoord van!!!

Liefs brenie
 
Hoi Brenie,

Dat is lang geleden. Heb je in die tijd de ivf's gehad? Of werd het traject gewoon te zwaar? Ik snap dat het pijnlijk blijft, maar begrijp hun kant ook wel. Hun wereld gaat door en die van jou staat stil. Hoe pijnlijk het ook is, je kunt niet verwachten dat ze geen kinderen meer willen of er over praten, omdat het bij jullie niet zo is. Ik denk wel dat het verstandig is om professionele hulp te vragen. Hier kom je zo niet uit. Sterkte meid.
 
Hoi Brenie,
Heftig verhaal vol emoties, wat vaak niet gelijk gaat met ratio. Dus ze kunnen wel zeggen dat het leven door gaat, maar zo voelt het voor jou niet. Ik heb makkelijk praten dat weet ik, nu mijn zwangerschapswens wel wordt vervuld. Maar ik weet ook nog heel goed de frustratie en verdriet toen ik dacht nooit kinderen te zullen krijgen. En ineens zie je overal kinderen en hoor je overal verhalen over kinderen. Pffff wat valt dat dan pas op....
Ik ben het wel eens met supertje, zeker als het een 'voldongen feit is' dat jullie kinderwens onvervuld blijft, dan is het wel fijn als je begeleiding krijgt om dit een plekje te geven.Niet zozeer voor de anderen, maar vooral voor jezelf. Zoveel opgekropte woede en frustratie vanuit je eigen leed, dat steeds maar oppopt als er kinderen in het spel zijn. Je gaat die situaties nog zo veel tegenkomen, dat moet je jezelf niet willen aandoen.

En je wilt je familie neem ik aan niet kwijt? Dan zul je de kinderen die er zijn/komen erbij moeten nemen. Natuurlijk kun je hen vragen met respect en terughoudendheid met jullie leed om te gaan. En daar kun je hen af en toe wel fijntjes aan herinneren. Maar je kunt niet verwachten dat ze altijd en overal hun reactie aanpassen. Daar zijn het ook mensen voor ;-)

Sterkte. Wenser
 
hey meiden..
het is zeker lang geledenwe hebben als laatse een icsi behandeling gehad. soms gaat het wel gewoon goed en kan ik er goed mee omgaan maar als er dan weer verteld word dat ze weer bezig zijn... krijg je toch weer zo draai in je maag en dan voelt het weer zo verrot... en ik begrijp ook best dat hun met ze alle heel blij zijn en dat ze ook niet altijd rekening met mijn kunnen houden... maar de familie hier is aardig overdreven... en dat valt niet alleen mijn op... en natuurlijk wil ik ook mijn familie niet kwijt maar ze kunnen ook best rekening houden met ons.
liefs brenie
 
Ja dat maakt het wel extra vervelend als zij zo overdreven zijn. Dan is het nog extra zout in de wonde. Zeker kunnen ze wel rekening houden met jullie en zouden ze dat ook vanuit zichzelf moeten doen, en dat moet je ze ook gewoon vragen. Maar jij/jullie zijn wel de belangrijkste spelers in hoeveel het jullie raakt. Want zij gaan ' gewoon' naar huis na zo'n verjaardag en jij zit er misschien nog dagen mee. Dat bedoel ik mee met het een plekje kunnen geven. Want zij zullen wel iets kunnen veranderen, maar nooit helemaal veranderen. Sterkte meis. En heftig dat zelfs de ICSI niet is aangeslagen. Hebben jullie nog pogingen of misschien cryo's? Wenser
 
Das inderdaad zo hun ga weer verder ik zit blijf er elke keer mee zitten of het spookt weer allemaal door me hoofd...

We hadden bij de icsi maar 1 goeie.... Dus hebben geen cryo's en we hebben nog 1 behandeling uit de zorgverzekering te goed.

 
Oh wat spannend wordt t dan. Ga je naar hetzelfde ziekenhuis? Ik hoorde dat Bosbesje goede hulp in Gent had gehad, maar ja, dat is misschien niet aan te reizen?Overigens is zij bevallen, maar veel te vroeg. Het ging goed wel, maar ik zie haar al een week of meer niet op het forum. Dus spannend ook,
Sterkte meis. Denk aan jezelf. Wenser
 
Ik snap dat het echt ontzettend kut/vervelend/naar afschuwelijk is wat je is overkomen. Het is echt my worst nightmare. Ik wil zeggen: ik begrijp je maar ik denk niet dat ik dat ooit zal begrijpen. Ik weet wel dat ik dit niet alleen (met mijn partner) had kunnen verwerken. Ik zou hier zeker hulp bij zoeken.
Daar zit je dan op die verjaardag. Ik snap dat het voor jou voelt als zout op de wonde. Ik snap dat het ongelofelijk pijnlijk is om dit te zien/horen. Maar als jij op een verjaardag van je eigen nichtje/neefje je eigen problemen meer waardevol vindt dan het feit dat je nichtje/neefje een leuke verjaardag heeft, zit JIJ heel erg mis. Ik weet hoe hard het klinkt. Maar soms is de waarheid hard.
Niemand kan dit alleen. En er is niks ergs/raars aan om dat toe te geven.
Ik wens je echt enorm veel sterkte toe.
 
Terug
Bovenaan