hoi meiden
Ik zal ook mijn verhaal vertellen:
Ik ben Danielle, 26 jaar en iets meer dan 2 jaar getrouwd met mijn lieve man die 27 is. In augustus zijn we gestopt met de pil met het idee van we zien het wel, eerst zal alles toch uit mijn lichaam moeten en miss duurt het wel een jaar. Met die gedachte gingen we verder.
Mijn cyclus was ook aardig regelmatig eerste keer 28 dgn, daarna weer 28 dgn en toen 30 dgn en toen........ niets dus test gedaan (op eerste kerstdag) en ja hoor : ZWANGER!!!
Heel blij natuurlijk en al gelijk fantaseren over alles maar op 18 jan (tijdens die storm) kreeg ik bloedverlies, dit de hele week geweest en op 25 jan ben ik het vruchtje verloren, ik was toen 9 wk zwanger.. verdriet en leeg jullie kennen het wel helaas
Maar daarna bleef ik bloedverlies houden en stolsel, niet 3 wkn maar 6 wk. voor 1 mrt een afspraakgemaakt in het ziekenhuis voor controle, maar op 27 febr begon ik ineens heel hard te vloeien. Ik stond toen bij mijn auto, bij de winkels om boodschappen te doen, heb ik weer hoor!!!
Dus maar weer naar huis want het ging heel hard, binnen 5 min mijn hele maandverband vol en door mijn spijkerbroek. Vk gebeld die is gekomen en ik moest van haar naar het ziekenhuis met spoed, dus schrik en weer huilen, had ik nog niet genoeg gedaan dit jaar..... maar daar aangekomen onderzoeken, bloed afname en ik kreeg een bed toegewezen, met spoed een curretage want er zat nog wat, nou snel ging het ook , 3 uur nadat ik was aangekomen in het ziekenhuis lag ik al op de ok.
Hierna nog een week bloedverlies gehad en op 8 apr pas voor het eerst ongi geworden. dus toen konden we pas klussen, helaas zijn deze maand de RD ook weer gekomen en moeten we weer voor de volgende ronde
Maar mijn cyclus is nu ook nog niet in orde, tussen de curretage en 8 april zat 40 dgn en nu zat ik op 33dgn. dus we gaan wel weer richting de goede kant maar dit had ik niet verwacht
Ik merk dat ik ook meer bezig ben om zwanger te raken dan voor de miskraam, herkennen jullie dit ook?
Iedereen zeg; ach je bent nog jong en je was nog maar kort zwanger, dat weet ik ook allemaal wel maar dit kindje (knorrie*) was zeer welkom en hoorde al helemaal bij ons ook al was het nog maar zo kort en dat snappen veel mensen niet en kan je ook niet uitleggen.
Hoe gaan jullie er mee om en met een volgende zwangerschap of het proberen ervan?
Liefs Danielle (knorrie* 25-01-2007)
Ik zal ook mijn verhaal vertellen:
Ik ben Danielle, 26 jaar en iets meer dan 2 jaar getrouwd met mijn lieve man die 27 is. In augustus zijn we gestopt met de pil met het idee van we zien het wel, eerst zal alles toch uit mijn lichaam moeten en miss duurt het wel een jaar. Met die gedachte gingen we verder.
Mijn cyclus was ook aardig regelmatig eerste keer 28 dgn, daarna weer 28 dgn en toen 30 dgn en toen........ niets dus test gedaan (op eerste kerstdag) en ja hoor : ZWANGER!!!
Heel blij natuurlijk en al gelijk fantaseren over alles maar op 18 jan (tijdens die storm) kreeg ik bloedverlies, dit de hele week geweest en op 25 jan ben ik het vruchtje verloren, ik was toen 9 wk zwanger.. verdriet en leeg jullie kennen het wel helaas
Maar daarna bleef ik bloedverlies houden en stolsel, niet 3 wkn maar 6 wk. voor 1 mrt een afspraakgemaakt in het ziekenhuis voor controle, maar op 27 febr begon ik ineens heel hard te vloeien. Ik stond toen bij mijn auto, bij de winkels om boodschappen te doen, heb ik weer hoor!!!
Dus maar weer naar huis want het ging heel hard, binnen 5 min mijn hele maandverband vol en door mijn spijkerbroek. Vk gebeld die is gekomen en ik moest van haar naar het ziekenhuis met spoed, dus schrik en weer huilen, had ik nog niet genoeg gedaan dit jaar..... maar daar aangekomen onderzoeken, bloed afname en ik kreeg een bed toegewezen, met spoed een curretage want er zat nog wat, nou snel ging het ook , 3 uur nadat ik was aangekomen in het ziekenhuis lag ik al op de ok.
Hierna nog een week bloedverlies gehad en op 8 apr pas voor het eerst ongi geworden. dus toen konden we pas klussen, helaas zijn deze maand de RD ook weer gekomen en moeten we weer voor de volgende ronde
Maar mijn cyclus is nu ook nog niet in orde, tussen de curretage en 8 april zat 40 dgn en nu zat ik op 33dgn. dus we gaan wel weer richting de goede kant maar dit had ik niet verwacht
Ik merk dat ik ook meer bezig ben om zwanger te raken dan voor de miskraam, herkennen jullie dit ook?
Iedereen zeg; ach je bent nog jong en je was nog maar kort zwanger, dat weet ik ook allemaal wel maar dit kindje (knorrie*) was zeer welkom en hoorde al helemaal bij ons ook al was het nog maar zo kort en dat snappen veel mensen niet en kan je ook niet uitleggen.
Hoe gaan jullie er mee om en met een volgende zwangerschap of het proberen ervan?
Liefs Danielle (knorrie* 25-01-2007)