Hoe omgaan met driftbuien? (advies!)

A

ANONYMOUS_USERNAME

Mama's

Tessa heeft de laatste tijd wel eens een echte driftbui.  
Gister tijdens het avondeten was ze echt helemaal over de zeik, helemaal overstuur en ze stikte zowat in haar eigen huilen en gillen. Ze wil niet vastgehouden worden, maar wel als je haar op de grond zet weer in je armen,. Kortom, ze kan haar draai dan niet vinden.
Maar gister duurde de driftbui echt bijna een half uur. Rondlopen, voor de spiegel zetten, koud washandje, met rust laten, in de box zetten, negeren, we proberen vanalles!    

Hoe gaan jullie om met driftbuien van jullie hummeltjes? (als ze al driftbuien hebben!)

Lisenka mv Tessa
 
Oef! En ik dacht dat Stef erg was!
Sja, aangezien ik al niet weet wat ik met Stef zijn " drift-minuutjes"   aanmoet.... Kan ik je niet helpen... Ik kan je wel sterkte wensen!

Liefs Annet
 
Dean heeft ook wel eens van die buien. Gelukkig duren ze nooit zo lang. Meestal negeer ik hem. Als dat niet helpt loop ik even weg (naar de keuken of de hal). Hij kruipt (nog) niet achter me aan en vooralsnog werkt het uitstekend. Hij krijgt dan door dat het toch geen zin heeft en gaat weer verder spelen.

Groetjes,
Nelly.
 

Das echt vervelend hè? Hier tot nu toe maar één keer heftig geweest. Wat ik toen gedaan heb is haar op de mat gezet omdat ze zich steeds driftig naar achter gooide. Op de mat kon ze dan zichzelf minder pijn doen. Toen heb ik haar  totaal genegeerd, heb ff een boekje gelezen (natuurlijk wel stiekem haar in de gaten gehouden). Toen het huilen opeens anders werd (duurde wel een paar minuten die wel uren leken te duren...), rustiger huilen dus,  heb ik haar gepakt en geknuffeld. Maar natuurlijk niet meer toegegeven aan datgene waarom ze zo driftig werd (ze wilde zelf met vorkje eten). Sindsdien  heeft ze nog wel van die mini-driftbuitjes, gelukkig lang niet meer zo erg als toen. Ze gaat dan zelf op de grond zitten en heel hard huilen. Ik ga gewoon verder met waar ik mee bezig was en na een paar tellen is het meestal wel weer goed. (Moet er nu eigenlijk soms gewoon om lachen, omdat ze dan zo hard nep-huilt, zonder tranen dus! Maar laat dat natuurlijk niet aan haar merken!)

Je schreef wel zelf ook al dat je negeren had geprobeerd. Misschien moet je het alleen nog wat langer volhouden. Volgens mij is negeren toch een van de weinige effectieve methoden om driftbuien af te leren.
Succes ermee...

Groetjes, Marloes mv Marly
 
Poeh he! Dit is wel heftig! Gelukkig herken ik dit (nog) niet, al merk ik wel dat Julian druk bezig is zijn eigen ikje te ontdekken en ook al aardig kan zeuren en drammen. Dat negeer ik ook zoveel mogelijk. Hij is ook veel bezig met mij uit mijn tent te lokken door ondeugend te zijn. En op het laatste moment nog net even dat doen wat ik hem verbied (iets weggooien, de kat aan de staart trekken, kattebrokjes in de mond of over de vloer gooien, etc.).
Ik zou proberen zo'n driftbui eens echt te negeren, dus ook geen washandjes, spiegels etc en zo weinig mogelijk oogcontact maken. Maar ik kan me heel erg goed voorstellen dat dát juist heeeel erg moeilijk is!
Succes ermee!

Ellen mv Julian
 
Hé da's me ook wat!! Isa was voor het eerst driftig toen ze twee was en heb ik erg gelachen. Het was niet bedoeld maar ik zag meteen de reclame voor mij... dus dat heeft ze niet weer gedaan.
Meike kan het weleens wat bozer doen dan anders, dat is haar manier van duidelijk maken. We negeren het en dat is nog steeds afdoende. Eén keer is ze door het lint gegaan maar toen was dat door een dubbele oorontsteking. Ik denk dat ze toen bijn a letterlijk gek werd van de pijn.

Ik denk dat negeren meer en sneller effect heeft dan van alles proberen in de bui. Isoleer haar dus box of bed ivm veiligheid. Meer kan ik je niet vertellen. Je kunt ook het cb vragen hoor die hebben heel veel tips die echt wel bruikbaar zijn.

Sterkte!!!
renske
 
Hoi,

Ik leef ook met een geboren driftkop, soms ook om niets (als ze uit bed komt). wat ik doe is haar inderdaad heel stevig vasthouden, je moet echt wel even spieren kweken want die kleintjes zijn heel sterk en verder kan je alleen maar wachten. Ik zet haar ook wel eens in haar bedje maar vind dat best eng want ze laat zich zo voorover klappen en zie al een fikse bloed lip voor me. Dus meestal vast houden en als ik haar in bed stop weg lopen, deaur dicht en inderdaad wachten tot het huilen anders gaat klinken, dan troosten.


Heel belangrijk is om het er daarna niet meer over te hebben, dus niet na een half uur zeggen "joh wat was je weer driftig, waarom dan?" Gewoon geen aandacht meer aangeven.

Het klinkt dus heel bekend en je bent niet alleen.

Succes met de kleine driftkikker.

Nanda
 
Wat ik doe is gewoon uit laten razen, als het mij te lang duurt leg ik der in de gang (ja leg omdat ze vaak zichzelf op de grond werpt). Ook als ze buiten zo'n bui heeft til ik haar zo goed als het kan naar huis en leg haar dan in de gang. Ze heeft ook wel van die buien gehad als ze naar bed moest, heb wel eens haar koppie koud gemaakt met water maar daar ging ze alleen maar van lachen. Kraan uit madam weer hysterisch. Kort samengevat probeer ik het zoveel mogelijk te negeren.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan