Hoe omgaan met extreme uitputting bij zwangerschap?

Essil

Moderator
<p>Hoi,</p><p>Tijdens mijn zwangerschap was ik de eerste maanden extreem uitgeput, en was na 1 rekje van de afwasmachine uitruimen misselijk van vermoeidheid. Het enige wat hielp was dubbelgevouwen op mijn knieën op de bank liggen. Later kreeg ik van mijn schoonmoeder de tip dat drop helpt, tegen de lage bloeddruk. ( Ja dat hielp iets, maar wordt officieel niet aanbevolen.)</p><p>Ook merkte ik dat toen ik dacht te kunnen stoppen met de zwangerschapsvitamine, het meteen veel erger werd. ( Bleef wel ijzer los slikken.) Dus ben ik verder de hele zwangerschap vitamine blijven slikken.</p><p>De verloskundige kwam niet verder dan ijzer slikken ( deed ik al). En dat het verder een normale bijwerking zou zijn van de zwangerschapshormonen. Wat mij doet vermoeden dat als meer vrouwen hier last van hebben, hier al lang iemand een oplossing voor gevonden moet hebben?</p><p>Dat ik de vraag nu pas stel, komt omdat ik tijdens de zwangerschap niet de energie had voor mezelf op te komen. Mijn man wil graag nog een tweede kind, maar nog zo'n zwangerschap zie ik niet zitten.</p><p>Heeft iemand anders dit ook meegemaakt, en hoe ben je er mee omgegaan? Heeft iemand DE oplossing?</p><p> </p>
 
Ik heb het meegemaakt in combinatie met veel pijn. Helaas, ik heb geen oplossing voor je, alleen herkenning. Dat valt me sowieso op; er is zoveel in de zwangerschap wat verlicht zou kunnen worden met genoeg onderzoek, maar helaas is de farmaceutische industrie heel erg male-dominated. Als mannen zwanger zouden worden, hadden ze allang iets gevonden op dit soort dingen. Daar ben ik heilig van overtuigd!
Maar goed, on-topic: herkenbaar dus. Wij willen graag nog een derde kindje, maar ik wil nu gewoon echt nog niet vanwege de vreselijke zwangerschap die ik dan weer ga hebben. 
 
Ik heb hier ook last van gehad, eigenlijk bij al mijn zwangerschappen. Pas bij mijn zoontje (4e zwangerschap) kwam ik ver genoeg dat ze mijn ijzergehalte gingen meten en toen bleek mijn Hb dus flink te laag te zijn: bloedarmoede. Gezien ik dat bij beide zwangerschappen erna (miskraam en huidige zwangerschap) ook weer had, denk ik dat het ook (een aanzienlijk deel van) de reden was van de vermoeidheid bij de miskramen ervoor. Maar gezien mijn historie bij mijn zoontje heb ik nu dus bij 6 weken al controle gehad (en toevallig vlak voor de eisprong ook, en in die ene maand was mijn Hb dus al enorm gezakt, passend voor een zwangerschap in het 3e trimester, niet voor amper een maand zwanger). Ik heb dus sowieso vanaf het begin extra ijzer suppletie gekregen (staalpillen vanaf de dag van de positieve test). Maar zelfs dat helpt me niet van de bloedarmoede af, ook vitamine B6, B11 en B12 (ook allemaal betrokken bij de aanmaak van rode bloedcellen) is meermaals gecontroleerd, maar slik ik dus ook supplementen voor (let op: B6 altijd in overleg met je behandelaar (met controles) slikken, of erg laag gedoseerd, want deze vitamine kan bij overschot schade aanrichten aan je zenuwstelsel). (Deze vitamines zitten waarschijnlijk ook allemaal in een zwangerschapssupplement in veilige dosis, maar misschien is dat voor jou nog niet genoeg en heb je dus gemerkt dat je van een van deze vitamines niet meer genoeg binnenkreeg toen je stopte met slikken.) Verder helpt eiwitrijk eten ook voor de aanmaak van bloedcellen, al moet je het natuurlijk maar net weg krijgen als je ook last hebt van misselijkheid. 
Hoewel ik met de kennis van nu handelend de situatie dus nog niet helemaal onder controle heb, gaat het nu wel aanzienlijk beter dan toen ik zwanger was van mijn zoontje (nu slaap ik gemiddeld 11-12 uur op een dag, toen ruim 16 uur per dag). Liever zou ik natuurlijk aan 8 uur slaap genoeg hebben, maar dat is nou eenmaal even niet zo.

Uiteraard werkt dit verhaal natuurlijk vooral als je last hebt van bloedarmoede, mocht iets anders bij jou de vermoeidheid veroorzaken, dan zal het wellicht niet helpen om deze vitamines en eiwitten extra aandacht te geven. Mocht je er wel last van hebben gehad, dan zou ik vragen of ze het meteen bij je eerste controle al willen controleren en evt doorverwijzen naar de gynaecoloog/internist om te kijken of er iets aan gedaan kan worden als alleen ijzer slikken niet voldoende helpt.
 
Was je ijzer ook getest en had je een te laag gehalte? Ik was in mij eerste trimester super misselijk en moest 3-6x per dag overgeven. Toen ik dat bij mijn IVF kliniek meldde raadden zij mij aan om per direct te stoppen met de zwangerschaps vitamines die ik nam en te switchen naar een naturopatische zwangerschaps multi die speciaal voor t eerste trimester is geformuleerd. Die heeft geen ijzer en geen koper (want als je die niet nodig hebt, versterkt vooral ijzer erg de misselijkheid) en het heeft extra vit B12 (die misselijkheid tegengaat). Het zou kunnen dat je misselijker werd doordat je stopte met de multi die vit b12 had?

De meeste vrouwen hebben pas later in hun zwangerschap ijzer nodig, maar moet dus wel eerst getest worden voor je verandert van supplement.

Bij mij was er binnen 48u verbetering. Van 3-6 keer spugen per dag naar 1-2 keer spugen per week.

Het heet NaturoBest Prenatal Trimester One, maar ik woon in Nieuw Zeeland dus weet niet of dat ook te verkrijgen is in NL.
 
O ja, dit herken ik hoor! Vreselijk! Al was het bij mijn 1e zwangerschap tot 14 weken en toen was het ineens over. Maar die 1e 14 weken waren vreselijk. Ik kon zoals jij beschrijft, echt niets! Even een soepje opwarmen deed ik zittend op een stoel, want 5 minuten staand in een pan roeren was teveel. Gelukkig was het bij mij na 14 weken over en voelde ik me weer helemaal normaal. Er is ook geen andere oorzaak gevonden dan de zwangerschapshormonen waar ik dus blijkbaar zo heftig op reageer. Ijzer, bloeddruk etc, alles was goed. Vervolgens kwam er een ellendige bevalling overheen, maar als ik aan het idee van een 2e kindje/zwangerschap dacht, waren het die eerste maanden die me deden twijfelen. Nier de bevalling, die was echt niet leuk, maar is relatief kort in vergelijking met maanden ;-)
Toch durfde ik het weer aan. De wens voor een broertje of zusje voor onze dochter was groter dan de angst voor herhaling van het ellendig voelen. En ik dacht: het was niet lejk, maar heb het wel prima overleefd uiteindelijk ?‍♀️
Inmiddels ruim 18 weken zwanger ban ons 2e kindje. En man man, wat voelde ik me weer beroerd in het begin en wat viel het toch weer tegen. En helaas deze keer geen magische 14 weken grens. De misselijkheid is verdwenen, maar die vreselijke vermoeidheid is er nog steeds. En als ik daar niet aan toegeef, word ik wél weer extreem misselijk.
Wat ik zei, aan de ene kant viel het mij weer enorm tegen en baal ik er ook van dat mijn lichaam blijkbaar zo op een zwangerschap reageert, terwijl ik normaal heel fit en gezond ben. Aan de andere kant was ik er nu wel meer op ingesteld. De 1e keer was echt zoveel heftiger dan ik had verwacht! Nu weet je wat je (mogelijk) te wachten staat, mij hielp dat wel.
Verder geen oplossingen in de zin van medicatie oid, maar doordat ik het van tevoren al verwacht had, kan je er wel beter op inspelen in de zin van oppas regelen etc. Het overvalt je minder... Ik ben bijv direct na de positieve test boodschappen gaan doen alsof we maanden ingesneeuwd zouden raken, haha. En mijn man heeft gelukkig flexibel werk dus kon het ook al vroeg aangeven. Dat maakt dat ik nu uiteindelijk maar 3 middagen per week alleen met onze peuter dochter thuis ben. Dat is pittig, maar wel te doen. Soms dan maar een extra filmpje.. Dus met een goed netwerk om je heen, is het wel te doen. Leuk is anders, maar je krijgt er ook iets moois voor terug ?
Heel veel succes en hopelijk ga je deze keer, mocht je zwanger worden, fluitend door de zwangerschap heen! 
 
Bedankt voor jullie ervaringen en tips over de vitamines en eiwitten.
Heb even gekeken, maar naturobest prenatal is inderdaad een Australisch merk. Maar ik kan wel kijken of hier iets vergelijkbaars is natuurlijk.
@Tesssa: ja dat is het precies, zo vermoeid dat je misselijk bent van vermoeidheid. Niet vergelijkbaar met een misselijkheid die ik ooit eerder had gevoeld. En inderdaad is 1 van de dingen waar ik bang voor ben dat ik dan dus ook niet voor mijn dochtertje kan zorgen, als ik niks kan.
Ik wens je heel veel sterkte met je huidige zwangerschap.
 
Terug
Bovenaan