<p>Hoi allemaal, <br /><br />Mijn baby van 4,5 maand slaapt overdag alleen maar in de wandelwagen. Ik zoek tips om een zachte overgang te maken naar zijn bedje. Ik zal hieronder eerst even onze 'historie' schetsen zodat jullie een goed beeld hebben van het precieze probleem. <br /><br />Mijn zoontje had vanaf 4 weken ouderdom erge last van reflux en werd toen alleen nog maar rustig bij mij in de draagdoek. Enkel door te bewegen en te wandelen kon ik hem in slaap krijgen en houden. <br />Vanaf week 10 was de reflux dankzij medicatie onder controle en ben ik weer op bedje gaan oefenen. Dit heb ik 6 weken heel consequent gedaan, maar helaas zonder enige vooruitgang. Integendeel, het werd erger en erger! Hij krijste en brulde alles bij elkaar. Slapengaan werd een grote strijd. En als hij zich dan eindelijk gaf en toch sliep, was dat altijd maar voor 20 tot 30 minuten maximum. Ik was elke keer langer bezig om hem in slaap te helpen dan dat hij sliep. <br /><br />Na 6 weken was ik zo op, zo radeloos, zo vol stress en zo onzeker geworden dat ik slapen op bedje heb opgegeven en het over een hele andere boeg heb gegooid. In de wandelwagen lukte het slapengaan wel af en toe en daarom ben ik vanaf dan àlle dutjes gaan wandelen. Wandelen, wandelen, wandelen, nu al 4 weken aan een stuk. Maar met resultaat! Hij houdt inmiddels zo van zijn wandelwagen, dat hij vaak zonder protest gaat slapen. En als hij toch huilt, hoef ik hem niet meer op te pakken of hem te voeden om hem getroost te krijgen. Gewoon zijn tutje geven, een doekje om mee te flodderen en wandelen maar. Resultaat gegarandeerd. Wat een opluchting! Eindelijk had ik geen oververmoeide, overprikkelde baby meer en kon ik terug genieten van het mama-zijn! <br /><br />Tijdens de eerste wandel-weken kon ik niet stilstaan met de wandelwagen, maar ook dat gaat nu beter. Bij het inslapen moet ik wandelen, maar daarna kan ik de wandelwagen wegzetten zonder dat hij wakker wordt. Helaas slaapt hij dan nog wel altijd heel kort (45 minuten max), maar ik hoop dat hij met ouder te worden vanzelf zijn slaapcycli aan elkaar leert koppelen....(?)<br /><br />Nu de dagen donkerder en kouder worden, wil ik hem toch echt graag leren dat ook zijn bedje een veilige plaats is om te slapen. Ik zie er echter enorm tegenop, gezien mijn eerdere ervaring met oefenen op bedje. Daarom wil ik een zo zacht mogelijke overgang maken. Maar hoé doe ik dat??? <br />Ik heb al veel nagedacht over verschillende opties, maar ben bang dat ik een foute keuze ga maken, waardoor we alle vorderingen die we gemaakt hebben teniet doen. Slapen moet wel leuk blijven! Maar langs de andere kant wil ik ook wel (snel) vooruitgang boeken en niet nog maanden met die kinderwagen aan de gang zijn.<br /><br />- Optie 1: Proberen om mijn "wandelhulp" stelselmatig af te bouwen. In plaats van 5 rondjes in de tuin, afbouwen naar 4, naar 3 enz. En als het goed voelt, proberen om stil te gaan staan vóórdat hij echt in slaap valt. <br /><br />- Optie 2: Zelfstandig laten inslapen in een stilstaande wandelwagen. Maar wat doe ik dan als hij toch begint te huilen? Toch beginnen wandelen? Leer ik hem dan niet dat huilen = wandelen betekent? Of kan ik hem beter eruit nemen en terugleggen zodra hij kalm is? Werkt het er telkens uit nemen niet juist heel verwarrend? <br /><br />- Optie 3: de wandelwagenbak in zijn bedje zetten, zodat ik niet kàn gaan wandelen. Bij optie 1 en 2 ga ik denk ik in de verleiding komen om telkens te blijven wandelen tot hij effectief slaapt. En van die slaapassociatie moet ik natuurlijk vanaf... <br /><br />- Optie 4: toch proberen om op zijn bedje te leggen. <br /><br />Ik ben bang dat optie 3 en 4 te hoog gegrepen gaan zijn... Misschien start ik bij dan best met maar 1 dutje per dag? Of kan ik dan beter kiezen voor de korte pijn en toch de omschakeling doen voor àlle dutjes? Ik denk dat dit wel al beter zou gaan dan enkele weken geleden, omdat de dutjes meer voorspelbaar zijn geworden en ik zijn slaapsignalen intussen ook beter herken. <br /><br />'s Avonds leg ik hem trouwens wel op bedje voor de nacht. Het duurt dan heel lang voor hij inslaapt (1u tot 1,5u), maar het lukt steeds vaker zonder te huilen/overstuur te raken. Misschien moet ik nog wat geduld hebben en pas aan de slag gaan met de dutjes overdag tot het inslapen 's avonds 'piece of cake' geworden is? <br /><br />Sorry voor het lange verhaal met 1000 en 1 vragen.... Ik wil gewoon zeker zijn dat ik een keuze maak die kans heeft op slagen, zodat ik ook met zelfvertrouwen kan doorzetten wanneer het wat minder goed zou gaan in het begin<br />Ik ben dus héél benieuwd naar jullie meningen, ervaringen, tips,....! <br />Lieve groetjes!</p>
