Hoe overleef ik een peuter én een baby?

<p>Hoi mama’s,   </p><p>Misschien hebben jullie praktische tips. Thuis heb ik een puberdochter van 2,5 en een baby van 6 weken (+8 wk te vroeg geboren). Als m’n dochter overdag thuis is, lukt het me amper om goed te eten, te zorgen dat zij goed eet (als t aan haar ligt eet ze niks) en überhaupt iets te koken. Het is zo zwaaaaar allemaal!!  </p><p> </p><p>Haha. Het hoort erbij ik weet het. En ik ben allang geen 20 meer, misschien maakt dat me wat moe-er. Hoe doen jullie het?   </p><p> </p><p>M’n dochter is erg aan mij gehecht, ook fysiek. En ze eet moeilijk en slaapt moeilijk, beide doet ze liever helemaal niet. Ze is heel lief en leuk maar ook een flink koppige peuterpuber. M’n baby’tje is ‘s nachts en ‘s ochtends makkelijk maar wil vanaf een uur of 13:00 tot de nacht (23:00) bij en op iemand zijn. Ze clustert ongeveer vanaf het moment dat m’n grote dochter naar bed gaat.   </p><p> </p><p>M’n man helpt natuurlijk waar hij kan maar we zijn zo gesloopt allebei iedere keer, we kijken uit naar de dagen waarop onze dochter op de crèche is ?. Is dit normaal? Of kan de combi baby en peuter ook makkelijk zijn? Ik kan me nu niet meer voorstellen dat er mensen zijn met 4 kinderen, ik vind 2 al zwaar!  </p><p> </p><p>Haha het is ook geweldig natuurlijk en ik ben dolgelukkig met ze, maar tips zijn welkom! Of gewoon dat iemand zegt dat het snel beter wordt naarmate de baby groter wordt ?  </p><p> </p><p>Bedankt en groetjes van een beetje vermoeide mama </p>
 
Yep, herkenbaar!! Als het hier net even goed ging met de baby, pakte de peuter z'n moment en dan heb je als peuter 3 opties waar je mee kunt bepalen, slapen, eten en poepen. Plus inderdaad mama claimen. Mijn peuter ging op een gegeven moment heel hard schreeuwen, letterlijk waaaah roepen uit het niets. Gevolg: baby wakker, mama geschrokken en daarna boos en uiteraard de (negatieve) aandacht.. zo vermoeiend! De hele avond boven met baby zitten herken ik ook, ik heb daar ook maar gewoon aan toe gegeven..had sowieso een huilbaby (reflux) dus was echt af en toe niet te doen. Baby veel huid op huid in de avond (samen douchen/in bad) was vaak wel fijn (en dan kon ik in elk geval even douchen!). Manlief maakte dan beneden de boel op orde. Misschien kan je man wel in die tijd war brood ofzo voor je smeren, zodat jij in elk geval wat te eten hebt de volgende dag? In ben in die periode vooral aangekomen omdat ik steeds door de haast en vermoeidheid snelle suikers uit de kast trok en dus aan de koeken enzo ging als lunch.. niet handig en moet er nu weer hard voor aan de slag om het eraf te krijgen.
Het wordt wel ECHT beter en het is de kunst denk ik om te proberen vol te houden en je vooral niet schuldig te gaan voelen dat je bijvoorbeeld echt even geniet als je peuter er niet is. Verder ben ik elke zaterdagochtend gestart met peutergym, kan de peuter lekker z'n ei kwijt en heeft een exclusief mama-momentje. En baby in draagzak is ook heel fijn als je door 2 tegelijk geclaimd wordt. Met peuter en baby een ochtendje naar een vriendin met ook kindjes heb ik ook wel gedaan. Klinkt mega vermoeiend maar bij een ander is je eigen kind vaak veel gezelliger en je hebt zelf ook even wat gezellige afleiding. Sterkte!!
 
Het is echt zwaar inderdaad die eerste weken en maanden. Ik herken dit heel erg. Het scheelde dat mijn oudste vrij makkelijk was. Mijn jongste huilde veel waardoor ik zelf ook vermoeid was, niet lekker in mijn vel zat en mezelf schuldig voelde omdat ik mijn zoontje zo weinig aandacht gaf voor mijn gevoel.
Ik kon mijn baby ook moeilijk afgeven aan iemand anders omdat hij alleen bij mij aan de borst stil werd. Het was slopend de eerste maanden maar na een maand 3, 4 werd het het makkelijker overdag en met een maand of 5,6 verdween ook de onrust in de avond waardoor wij de avond weer voor ons zelf hadden. 
Het hielp mij heel erg om te accepteren dat het nu nou eenmaal zo even is. Dit blijft niet altijd zo en deze periode gaat snel voorbij. Voor je het weet zit je baby wat meer in een ritme met en heb he daaromheen weer tijd voor je oudste en wat taken in het huishouden. 
Nog wat praktische tips:
- bereid het eten in de ochtend/ begin van de middag. Dat is vaak de tijd dat je baby nog enigszinsrustig slaapt. Dan is je eten bereid op moment dat je baby onrustig word
- dek in de avond de tafel voor het ontbijt. Het nodigt sneller uit om dan wat te eten als jullie de dag beginnen. 
- heb je opa / oma in de buurt wonen doe je dochter eens een dagje of dagdeel mee kunnen nemen? 
- mijn moeder was veel bij mij in huis om te helpen. Zo ook mijm zus met haar kindjes. Ik vond die steun en volwassen praat heel fijn 
Misschien heb je hier iets aan?
En anders.. écht het zal binnenkort een stuk makkelijker worden zodra je baby weer wat meer kan. Het komt echt goed moeders ??
 
 
Heel herkenbaar hoor! Maar het wordt echt beter!
Mn zoontje is 2,5 en de baby nu 6 maanden.. Peuter sliep ook slecht sinds geboorte van de baby..
Maar nu hij 6 maanden is hebben we gewoon een goed ritme qua eten en slapen...
Tijdens de slaapjes van de baby echt even een op een leuke dingen met de peuter helpt! 
 
Hier hebben we bijna hetzelfde; meisje van 2 en jongetje van 7 weken. Ik kan niet echt tips geven, want geen idee wat ik/wij doen waardoor het werkt en doe je dit allemaal al, maar dit is hoe wij overeind blijven..

Niet allemaal tegelijk opstaan als het niet hoeft; de baby heeft ergens in de ochtend een voeding en als dat is voor dochter wakker is, kan hij na de voeding in ons bed blijven liggen met een van ons beide. Zodra dochter wakker is, gaat een van ons met haar ontbijten, ander pakt zo nog een uurtje rust/slaap/knuffeltijd.

Het ochtend programma is vaak redelijk relaxt en vooral gericht op dochter en onszelf, met uiteraard (borst)voeding voor baby en zoveel mogelijk knuffels, maar die ligt ook lekker even in de box. Ik ga vaak samen met mijn dochter douchen, zijn we allebei schoon en hebben we meteen tijd samen. Zij vermaakt zichzelf met bekertjes of een beetje sop, vaak zittend in de douche, dus ook nog best relaxt voor mij. Als het zo uitkomt, neem ik ook de baby ecen mee onder de douche (1 of 2x per week) en pakt mijn man hem aan om af te drogen, zo slaan we heel veel vliegen in één klap. Soms ligt de baby ook op een aankleedkussen op de grond als mijn man ergens anders mee bezig is of nog slaapt/werkt. Dan hoeven dochter en ik niet meteen douche uit als hij moet huilen.

Na douchen krijgt dochter luier aan en soms ook kleren en ga ik meestal voeden op bed. Dochter springt dan rond, speelt wat op bed/in haar kamer/leest boekje. Maar ook makkelijk om haar ook te knuffelen als ze dat wilt, want plek zat en we vallen er niet af. Na voeden kleden we ons aan en dan zo snel mogelijk naar buiten, met baby in wagen of draagzak. Soms alleen naar een speeltuintje, soms doen we meteen boodschappen etc.

Dochter is meestal ook geen briljante eter, hier zijn wij wat relaxt in. Iets wat een succes is, is zelf uitzoeken. Zo mag ze vaak in de supermarkt een broodje kiezen (nouja, ik kies uiteindelijk door heel enthousiast te zijn om een volkoren broodje..) en meteen opeten. Vindt ze geweldig en zo zit er meteen wat in. Ook kiest ze vaak een komkommer, waar ze eenmaal thuis ook best wat van wil eten.

wij combineren dus veel met elkaar, wat het allemaal wat dragelijker maakt. Gaat dochter niet mee onder de douche? Dan snel even wat badkamer reiniger sprayen en 5 minuten later afsponsen. Doet dochter dutje? Dan snel wat bleek in toilet en doekje erlangs. Stofzuigen meteen ‘s avonds na het eten en de slaapkamers eens per week ongeveer. Mijn man kookt, maar ik bak geregeld tussendoor met mijn dochter en baby óf in draagzak of tripp trapp/box.

Sterkte!
 
De eerste weken/maanden met 2 kleintjes is inderdaad flink pittig. 
Maar 1 troost het word echt makkelijker .
Mijn oudste word in september 3 en de jongste is 15 maanden en geniet elke dag weer .
Het is echt even doorbijten . Probeer evt ook wat hulp van opa's en oma's te vragen zodat jullie even hij kunne tanken?
 
 
Herkenbaar! Mijn dochter is 3 en mijn zoontje bijna 6 maanden. En wat vond ik dat heftig in het begin! Mijn dochter hangt ook heel erg aan mij en mijn zoontje had tot een paar weken geleden 0 ritme en had veel ondersteuning nodig met slaapjes (ook vaak nog niet uitgerust wakker worden, waardoor huilerig). Ik zag echt op tegen de dagen dat ik alleen thuis was met ze, omdat ik het zo heftig vond en het gevoel had niemand de aandacht te kunnen geven die ze nodig hadden. Nu mijn zoontje wat regelmatiger slaapt en een beetje een ritme begint te krijgen, gaat het al een stuk beter. Mijn tips:
- Besef dat dit hele heftige tijdelijk is. Zoek niet naar een manier om het perfect te doen, maar een manier om te overbruggen tot je in wat rustiger vaarwater komt. 
- Wat meer schermtijd: ja, de tv gaat wat vaker aan voor mijn dochter zodat ik haar broertje soms urgente aandacht kan geven zonder dat zij jammerend aan mijn been hangt. Het is tijdelijk, maak je er niet druk over.
- plan de dag: ochtenden gingen bij ons redelijk, maar in de middag werd zoontje hangeriger en huilerig. Hop, naar buiten. Dochter op step en baby in draagzak. Zij had het naar haar zin, hij werd rustig en sliep vaak lekker.
- ga op tijd naar bed: mijn vriend maakte mij wakker voor de latere voeding, maar ik ging er soms al om 19:30 in. 


- splitten: zorg dat je af en toe er lekker even uit gaat met je dochter en je man voor de baby zorgt. Of andersom. Het is ineens zo veel makkelijker om maar één kind te verzorgen.
bij ons wordt het nu langzaam makkelijker, maar dat is dus vooral omdat mijn zoontje meer ritme krijgt en betere slaapjes doet. Er zijn baby's die dat al eerder op orde krijgen! Verder accepteer ik dat ik de babytijd pittig vindt en kan ik door die acceptatie ook meer genieten van de (vele) mooie momentjes. Succes mama, you got this!  
 
Bedankt voor jullie reacties en tips! Daar heb ik echt wel wat aan. Accepteren dat het nou eenmaal zwaar is lukt goed hoor, maar wat verlichting is natuurlijk altijd fijn! Dus heel erg bedankt hiervoor. 

We doen lekker dag voor dag en zo komen we steeds dichterbij een dag waarop er wat meer rust is..! 
 
Terug
Bovenaan