In april bevallen en onze oudste was toen 22 maanden. Wij moesten door de keizersnee 2 nachten blijven en door corona mochten we geen bezoek hebben, zelfs onze oudste niet. Toen we naar huis mochten kwamen opa en oma hem thuis brengen. We hadden bewust de baby in de box gelegd en echt alle aandacht van we hebben je gemist en hoe is het enzo op de oudste gelegd. Toen rustig met hem bij de box gekeken. Hem cadeautjes aan de baby laten geven en ook cadeautjes aan hem gegeven. Dat vond hij maar vreemd maar wel heel leuk. De eerste dag durfde hij hem niet aan te raken, maar op dag 2 kwam hij op bed en dook hij er bijna op en wilde helpen met de fles enzo. Na een week werd hij heel driftig en moeilijk en moest ik alles doen terwijl ik hem juist niet mocht tillen. We zijn inmiddels 4 maanden verder en hij is echt dol op zijn broertje. Willen helpen, dingen aangeven, doei baby als hij weggaat en kusjes geven. Noemt de baby ook altijd op. Papa mama die (Dat is hijzelr) baby (hij kan de naam nog niet zeggen). Het is wel pittig met een baby en peuter vind ik, maar we hebben ook echt veel lol. De oudste lacht ook heel veel om de baby, als hij iets ondeugends doet of een poepje laat of nu met zijn hapjes.