hoe reageren op rare/vieze woorden van kindje

Ik zit met het volgende:
Ons zoontje is bijna 4 jaar en vind het leuk om het over poep,schijt,stront enzovoort te hebben.
Soms hoor ik het word kut of stomme pappa of stomme mama.
Ik heb liever niet dat hij dit zegt en zeg ook tegen hem dat ik dat niet meer wil horen!
Maar het lijkt niet echt te werken.
Hoe pakken jullie dit aan??
Sommige zeggen gewoon negeren maarja ik schaam me als hij deze woorden zegt.
Anderen zeggen zoveel te meer aandacht je er aan besteed zoveel interesanter wordt het voor hem.
Moet ik hem echt straffen of afleiden??
Wat denken jullie??????????
 
Hier een vergelijkbare situatie. Ons zoontje is 3,5 en heeft sinds kort ook de vieze woorden ontdekt. Alles wat met poep/plas te maken heeft is interessant. De ene dag is het erger dan de andere. Wij proberen hem wel zoveel mogelijk te corrigeren en soms krijgt hij zelfs straf als hij deze "lelijke" woorden zegt. Ik moet zeggen dat het de afgelopen dagen weer wat rustiger is. Wel merk ik dat hij het soms alleen doet om aandacht te krijgen. Afleiden is dan de beste optie. Succes ermee!
 
Wij hebben bij die van ons gezegd dat ze het alleen thuis mogen zeggen en alleen als er geen anderen over de vloer zijn. Als ze die woorden dan zeggen reageren wij er niet op.
En ik moet zeggen, het werkt(3jr) en werkte(5jr) prima en binnen de kortste tijd was het over simpelweg omdat wij er niet op in gingen.

Hierom straf geven doen wij persoonlijk niet, omdat het nou eenmaal een fase is waar elke peuter doorheen moet en daarnaast omdat ze rond hun 4e levensjaar gewoon nog niet bevatten dat het niet hoort.

Je zou ze ook nog kunnen afleiden door een spelletje met ze te doen of ze iets geven waardoor ze er niet meer aan denken, bijvoorbeeld rijstewafel.
Als de rijstewafel dan op is zijn ze alweer vergeten waar ze het daarvoor ook al weer over hadden.
 
Telkens als mijn dochtertje met stalende oogjes aan t spelen was met alles dat k*t was en naar stont rook en eruit zag als poep heb ik gezellig met haar meegedaan. Toen was de lol er snel af. Op straat was t uiteraard een ander verhaal, ' meisje wat zeg je nou? schaam je je niet?! ' en dat deed ze dan ook echt. Aan tafel kreeg ze wel degelijk straf, trapzitten 3 min...
Deze fase is voorbij gegaan, nu moet alles en iedereen dood.. Hier ben ik nog niet helemaal over uit hoe ik dat nou weer es ga oplossen...
 
Gewoon negeren! Vaak doen ze het om de aandacht... ook negatieve aandacht is aandacht.. en die krijgen ze wel na een vies woord. Dus doe eens een paar dagen helemaal niets en doe net alsof je het helemaal niet hoort. Dan kan het eerst verergeren en vervolgens houden ze er echt mee op, als ze op een andere manier wel aandacht krijgen!
 
Grappig: mijn zoontje is net 2 dus 'scheld' nog niet e.d. maar is wel erg met piemel bezig. Dus laatst in de AH zat hij de hele tijd: mama piemel! mama piemel! mama piemel! Ik heb maar gelachen en gezegd (voor de zoveelste keer) dat papa en hij een piemel hebben, maar mama niet. Je moet de mensen in de winkel dan zien kijken! ;-) Ja, nu lach ik er nog om, maar over een paar jaar.....
 
Wij zitten op dit moment met hetzelfde probleem. Onze zoon van 3,5 zegt heel bewust wanneer hij boos is op ons 'sukkel'. Wij vinden dit niet kunnen maar het straffen heeft helaas ook niet het gewenste effect. Hij wordt dan namelijk zo boos dat hij nog meer gaat schelden en met spuug gaat blazen. Ik hoor graag jullie mening.
 
ik wil ook graag even reageren, mijn dochtertje is bijna 3 en heeft een heel raar woord in de mond liggen, en hoe ze er aan komt?? ik heb geen idee. Bij onze supermarkt hebben ze funkybeans, ik vroeg laatst aan mijn dochter hoe ze heette, toen zei ze ineens "keukenneukers" dus ik dacht hoor ik dat nu goed???? en ja hoor ze zei het nog een keer. Nu als mensen haar vragen van "goh wat heb jij daar, zegt ze geen funkybeans, maar Keukenneukers! ben er maar klaar mee. IK negeer het niet, ik zeg alleen tegen haar dat ze funkybeans heten (ofwel "vrolijke boontjes") en dat dat andere een vies woord is.Nu gaat het goed en zegt ze funkybeans. Heel af en toe daagt ze mij uit en zegt ze het nog een keer. en dan kijkt ze mij ook heel ondeugend aan. Maar wat jullie allemaal schrijven komt mij af en toe wel bekend voor, zoals "kut" nou daar heeft ze daan geen moeite mee om dat volmondig te zeggen!! Mijn insteek is, gedoseerd op in gaan, niet te veel aandacht er aan geven. kort zeggen dat je het niet wilt hebben, en bij mij heeft dat wel geholpen. maar goed ieder kind is natuurlijk anders!!
 
Terug
Bovenaan