Hallo allemaal,
misschien een rare vraag, maar ik zal beginnen bij het begin. Ikzelf ban een 28-jarige mama van een lief dochtertje van 3,5. Ik heb reeds 11 jaar een super sterke band met mijn beste vriendin, ze is wel 60 jaar, maar op vriendschap staat geen leeftijd. We hebben zo een beetje een moeder - dochter relatie. Nu is die vriendin heel erg ziek, ze heeft nl. kanker. Zelf heeft ze nooit kinderen gehad en weet dus ook niet echt hoe ze ermee moet omgaan. Maar ze vond het wel fantastisch toen ik zwanger was en heeft alles op de voet gevolgd. Maar het probleem is dat het blijkbaar niet zo klikt met mijn dochtertje. Mijn vriendin doet alle moeite om het wel te laten klikken, maar het lijkt soms alsof mijn kleine kapoen niets van haar moet weten. Mijn vriendin vind dit heel erg natuurlijk en ik zeker ook, want ze heeft voor mij al zoveel betekent, en nog, dus ik zou niets liever willen dan dat ze ook voor mijn dochtertje nog een speciale rol kan spelen. Maar ik kan dit toch niet forceren. Weten jullie misschien raad, het is misschien een heel onnozel verhaal, maar ik zit er echt wel mee en mijn vriendin ook, ze weet niet wat ze fout doet en wil toch zo graag iets voor dat kind betekenen. En gezien haar gezondheidstoestand is er misschien niet de tijd om te denken: wanneer ze ouder wordt zal ze dat wel inzien.
Groetjes
een radeloze mama
misschien een rare vraag, maar ik zal beginnen bij het begin. Ikzelf ban een 28-jarige mama van een lief dochtertje van 3,5. Ik heb reeds 11 jaar een super sterke band met mijn beste vriendin, ze is wel 60 jaar, maar op vriendschap staat geen leeftijd. We hebben zo een beetje een moeder - dochter relatie. Nu is die vriendin heel erg ziek, ze heeft nl. kanker. Zelf heeft ze nooit kinderen gehad en weet dus ook niet echt hoe ze ermee moet omgaan. Maar ze vond het wel fantastisch toen ik zwanger was en heeft alles op de voet gevolgd. Maar het probleem is dat het blijkbaar niet zo klikt met mijn dochtertje. Mijn vriendin doet alle moeite om het wel te laten klikken, maar het lijkt soms alsof mijn kleine kapoen niets van haar moet weten. Mijn vriendin vind dit heel erg natuurlijk en ik zeker ook, want ze heeft voor mij al zoveel betekent, en nog, dus ik zou niets liever willen dan dat ze ook voor mijn dochtertje nog een speciale rol kan spelen. Maar ik kan dit toch niet forceren. Weten jullie misschien raad, het is misschien een heel onnozel verhaal, maar ik zit er echt wel mee en mijn vriendin ook, ze weet niet wat ze fout doet en wil toch zo graag iets voor dat kind betekenen. En gezien haar gezondheidstoestand is er misschien niet de tijd om te denken: wanneer ze ouder wordt zal ze dat wel inzien.
Groetjes
een radeloze mama