Ze zeggen een kind zet je leven op zijn kop. Wie van jullie heeft dat inderdaad als zodanig ervaren en wanneer voelde jullie je weer zo'n beetje de "oude". Ben gewoon beetje nieuwsgierig hoeveel impact een kindje op je leven kan hebben....
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
hoe snel weer de "oude"
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Tja, wat bedoel je met "de oude"? Bedoel je lichamelijk of wanneer je gewend bent aan je nieuwe verantwoordelijkheden of bedoel je wanneer je het gevoel hebt je leventje weer op orde te hebben.
Lichamelijk heeft het mij 6 maanden geduurt voordat ik echt helemaal ontzwangert was. Natuurlijk was ik lichamelijk eerder over de bevalling heen, dat duurde denk ik een week of 4, toen was ik ook weer op mijn oude gewicht. Maar de hormonen en vermoeidheid duurde wel wat langer. Maar ik ken ook mensen die echt 9 maanden op en 9 maanden af hebben gehad.
"De oude" zijn wat betreft je nieuwe leventje ben ik nooit meer geworden. Mijn dochter is altijd in mijn gedachten. Niet altijd op de voorgrond natuurlijk, als ik aan het werk ben bijv. Maar ik voel me altijd verantwoordelijk ook als ze er niet is. Ze hoort echt bij mij. Dat gevoel kan ik nooit uitschakelen. Dat is een hele grote verandering. Ookal ben ik ziek, zij is belangrijker.
In ons geval hadden wij ons leventje weer op orde toen mijn dochter 6 maanden was. Ze had toen een goed ritme, sliep goed, at goed enz. De 1e 6 maanden was het toch maar afwachten hoe de dag zou verlopen.
Groetjes
Lichamelijk heeft het mij 6 maanden geduurt voordat ik echt helemaal ontzwangert was. Natuurlijk was ik lichamelijk eerder over de bevalling heen, dat duurde denk ik een week of 4, toen was ik ook weer op mijn oude gewicht. Maar de hormonen en vermoeidheid duurde wel wat langer. Maar ik ken ook mensen die echt 9 maanden op en 9 maanden af hebben gehad.
"De oude" zijn wat betreft je nieuwe leventje ben ik nooit meer geworden. Mijn dochter is altijd in mijn gedachten. Niet altijd op de voorgrond natuurlijk, als ik aan het werk ben bijv. Maar ik voel me altijd verantwoordelijk ook als ze er niet is. Ze hoort echt bij mij. Dat gevoel kan ik nooit uitschakelen. Dat is een hele grote verandering. Ookal ben ik ziek, zij is belangrijker.
In ons geval hadden wij ons leventje weer op orde toen mijn dochter 6 maanden was. Ze had toen een goed ritme, sliep goed, at goed enz. De 1e 6 maanden was het toch maar afwachten hoe de dag zou verlopen.
Groetjes
ik heb het absoluut niet zo ervaren.de kraamweek was even "vreemd" omdat ik 4 dagen in bed moest blijven en druk was met baby verzorgen,voeden,kolven,bezoek....
de week erna was alles weer "normaal",maar dan met iets meer omhanden als voorheen,maar dat was juist de bedoeling.lichamelijk heb ik me nooit anders gevoeld dan anders,er zat alleen een buik in de weg en na de bevalling niet meer.maar dat is wel heel persoonlijk denk ik,met die hormonen enzo.ik was juist superfit door de hormoontjes(geen migraine,lekker soepele spiertjes,geen obstipatie meer,waar ik door een prikkelbare dikke darm erg veel last van had voorheen).
de week erna was alles weer "normaal",maar dan met iets meer omhanden als voorheen,maar dat was juist de bedoeling.lichamelijk heb ik me nooit anders gevoeld dan anders,er zat alleen een buik in de weg en na de bevalling niet meer.maar dat is wel heel persoonlijk denk ik,met die hormonen enzo.ik was juist superfit door de hormoontjes(geen migraine,lekker soepele spiertjes,geen obstipatie meer,waar ik door een prikkelbare dikke darm erg veel last van had voorheen).
Hoi,
De geboorte van mijn zoontje (nu meer dan drie jaar geleden) heeft ZEKER mijn wereld op z'n KOP gezet!!!
Voor mijn zwangerschap van hem woonde ik in een kraakpand in A'dam en ging elk weekend stappen. Ik leefde zonder verplichtingen.
Toen ik zwanger was moest dat natuurlijk anders. Mijn vriend en ik zijn toen bij mijn ouders in gaan wonen en hebben ons ingeschreven voor een eigen huisje. Ik ging tijdelijk de bijstand in.
Toen mijn zoontje geboren was besefte ik dat ik niet alleen om mijn toekomst moest denken, maar ook aan dat van mijn zoontje. Ik heb een toelatingstest gedaan en studeer nu aan de UVA. Voor mij heeft het krijgen van een kind ervoor gezorgd dat ik volwassen werd!
Ik ben nog steeds dezelfde persoon; denk vrijwel hetzelfde over dingen, maar doe nu andere dingen. Wanneer ik vrij ben heb ik nu net zoveel plezier in het naar de dierentuin of de speeltuin gaan als dat ik vroeger had in het stappen (doe ik ook nu nog wel eens, maar vind het nu minder dan vroeger).
De grootste verandering bij mij is toch wel dat ik veel verantwoordelijker ben geworden: ik moet wel het gaat niet meer alleen om mij , maar ook om mijn zoontje!
De geboorte van mijn zoontje heeft mn leven dus zeker op z'n kop gezet, maar op z'n kop is in dit geval zeker niet iets slechts...
Ben benieuwd of dit kindje net zo'n verandering teweeg zal brengen....
Liefs Nika (29w2d)
De geboorte van mijn zoontje (nu meer dan drie jaar geleden) heeft ZEKER mijn wereld op z'n KOP gezet!!!
Voor mijn zwangerschap van hem woonde ik in een kraakpand in A'dam en ging elk weekend stappen. Ik leefde zonder verplichtingen.
Toen ik zwanger was moest dat natuurlijk anders. Mijn vriend en ik zijn toen bij mijn ouders in gaan wonen en hebben ons ingeschreven voor een eigen huisje. Ik ging tijdelijk de bijstand in.
Toen mijn zoontje geboren was besefte ik dat ik niet alleen om mijn toekomst moest denken, maar ook aan dat van mijn zoontje. Ik heb een toelatingstest gedaan en studeer nu aan de UVA. Voor mij heeft het krijgen van een kind ervoor gezorgd dat ik volwassen werd!
Ik ben nog steeds dezelfde persoon; denk vrijwel hetzelfde over dingen, maar doe nu andere dingen. Wanneer ik vrij ben heb ik nu net zoveel plezier in het naar de dierentuin of de speeltuin gaan als dat ik vroeger had in het stappen (doe ik ook nu nog wel eens, maar vind het nu minder dan vroeger).
De grootste verandering bij mij is toch wel dat ik veel verantwoordelijker ben geworden: ik moet wel het gaat niet meer alleen om mij , maar ook om mijn zoontje!
De geboorte van mijn zoontje heeft mn leven dus zeker op z'n kop gezet, maar op z'n kop is in dit geval zeker niet iets slechts...
Ben benieuwd of dit kindje net zo'n verandering teweeg zal brengen....
Liefs Nika (29w2d)
hahaha wat leuk die verschillende reactie's. Ik ben van nu 37 weken (uitgerekend in september )en ik probeer me een beetje mentaal voor te bereiden op de verandering. Heel veel is natuurlijk afhankelijk van hoe de bevalling zal verlopen en wat voor kindje je krijgt. Bedankt voor jullie reactie's
Lichamelijk voelde ik me na een paar weken al weer redelijk, totdat het slaapgebrek me op begon te breken. Bij de eerste heb ik nog maanden last gehad van carpaal tunnel syndroom, gelukkig ging dat een half jaar na de bevalling weg. Bij de tweede heb ik nog een half jaar met bekkenklachten gelopen, maar dat werd gelukkig ook steeds minder.
Geestelijk en hormonaal? In beide gevallen had ik een maand of 9 nog een megadip, daarna was het redelijk over.
Echt griezelig vind ik het, hoe hormonen je persoonlijkheid kennelijk regeren.
Groetjes,
Tamara
Geestelijk en hormonaal? In beide gevallen had ik een maand of 9 nog een megadip, daarna was het redelijk over.
Echt griezelig vind ik het, hoe hormonen je persoonlijkheid kennelijk regeren.
Groetjes,
Tamara