Hoe te reageren?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo dames,

Je hoort vaak dat mensen die een kindje zijn verloren (of een miskraam hebben gehad) vinden dat mede-mensen raar/stom reageren.
Ik ben dus zo'n mama die niet weet wat te doen in zo'n gevallen. Ik denk dat wanneer het dichtbij mezelf in de buurt zou gebeuren zoals bij een vriendin of zus dat ik aan hun zou vragen hoe ze het fijn vinden dat ik ermee omga.
Maar nu heb ik dus ook een kennis van een kennis... die ik alleen bij die kennis op een verjaardag zie, die een miskraam heeft gehad. Ik voel me heel schuldig als ik die dan weer toevallig tegenkom en ik ben dan met mijn gezonde baby...
Wat moet ik dan zeggen / doen?
Ik vind het zo erg voor hun maar weet me geen raad. En omdat ik er meer mensen over heb horen 'klagen' hoe andere ermee omgaan.. hoop ik dat iemand mij raad kan geven...
 
Hallo.

Ik denk dat je beste normaal kunt reageren.
Ik snap jou verhaal heel goed, en het is ook bij mij zo kenbaar.
Zelfs heb ik in 2006 2 miskramen gehad en in januari 2007 heb ik mijn dochtertje verloren met een zwangerschapsduur van 38 weken, dus ik had ook mensen bij zitten die niet durfde te bellen, wij hebben toen de mensen zelfs gebeld , dat hadden wij liever dat mensen bellen als dat ze weg bleven.
En ik weet als geen ander , het doet ook erg pijn als de gene een baby heeft en de ander niet.

Groetjes peggy mama van anouk*
 
Hallo Tess,

Ik zelf vind het al fijn als iemand gewoon vraagt hoe het met me gaat. Zelfs dat durven mensen in mn omgeving niet te vragen. Ga even bij haar zitten, neem de tijd voor dr. Vraag gewoon hoe het nu met haar gaat....dat zal ze fijn vinden, en dan zal het vanzelf wel komen, gewoon reageren van dat je het erg vind voor haar en dat je met haar en dr man meeleeft. Meedeleven is al heel erg fijn....en zeg niet: Er komt er vast nog wel weer eentje....want dat hoor je in zo'n situatie liever niet (omdat het toch dat kindje had moeten wezen). Je kunt misschien anders ook een boek in de bibliotheek halen, hoe je daar mee om kan/moet gaan. Stille baby's staan ook wel wat tips in.

Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Liefs, Kitty (mama van danny*, bij 23 weken verloren)
 
Hallo Tess,


Ik wist ook vaak niet hoe ik moest reageren. Maar ik zei gewoon dat ik niet wist wat ik moest zeggen. En dan volgde er toch een bepaalde ontspanning in de gespannen sfeer en kon ik er wel met die persoon over praten.

Het is niet erg als je zegt dat je niet weet wat je moet zeggen. Eigenlijk zeg je dan al heel veel en laat je wel voelen dat je met die persoon meeleeft. En dat is iets heel anders dan me(d)elijden.

Veel succes en groetjes,

Angela
 
Hallo Tess,

Ik zelf heb ik 2005 een mk gehad, een vriendin van mij heeft verleden jaar haar kindje verloren met 38+ weken  .
Zelf wist ik me ook geen houding te geven, en waar ik het over moest hebben.
Dit heb ik ook eerlijk aan haar (en haar man) verteld, er valt dan idd een spanning van je af, en voor hun ook.

Afgelopen week vertelde ze me, dat ze op een verjaardag zat, en er een babytje was.
Die ging van hand tot hand, maar zij werd overgeslagen! Gelukkig is ze mondig genoeg en heeft ze ook gezegd dat dat onzin is.
Het beste denk ik dat je het op de vrouw af beter kunt vragen, en blijven praten... Dat is het belangrijkste!


 
Hoi hoi,

Ik begrijp helemaal wat je bedoelt...
Ik weet soms ook niet hoe ik moet reageren...
Ik was toen 28 weken zwanger....En een vriendin van mijn zus die was net aan zwanger....We gingen naar een concert....Maar doorvoor moest die vriendin naar de verloskundige en toen bleek dat het hartje niet meer klopte...
En daarna zagen we haar omdat we dus naar het concert gingen....Ik voelde me echt kut...Stond ik daar met m'n dikke buik....Terwijl zij een kindje had die niet meer leefde....Ze besefte het natuurlijk nog niet helemaal...
Maar we waren zo geschrokken....Maar toch vroeg ze aan mij hoe het met mijn kindje ging...En dat vond ik zo moedig...Gelukkig is ze na 3 maanden weer zwanger geraakt en afgelopen maand bevallen van een prachtige dochter!

Maar het is niet altijd even makkelijk als mensen geen kinderen kunnen krijgen of een miskraam hebben gehad.....En ik heb heel veel bewondering voor die mensen omdat ze toch heel sterk in hun schoenen moeten staan...

Dat wilde ik even kwijt...

Groetjes


 
halo tes ik ben jolanda heb zelf 4 miskraamen gehad en bij 41 weken kyara verlooren aan een placenta als je zo iets mee maakt durven de mensen niet meer te koomen heb ik mee gemaakt maar je kan het beste gewoon reageeren en als ze er over wilen praaten geven ze dat zelf wel aan je kan wel vraagen hoe het met ze gaat want somige mensen denken dat je verder meet je leven gaat ales is vergeeten en verwerkt nou neem van mij aan dat dat niet is heb nu een gezonden jongen van 4 weeken oud maar mis mijn meisje nog steeds al denken ze ze heetft toch een nieuwe kindje heeft er niks mee te maaken dat verdiet blijft hoor dus gewoon reageeren en belangsteling toonen niet weg blijven liefs jolanda
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan