Hoe vertel ik het aan onze zoon als zijn tante overlijd?

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Sinds vorig jaar september weten we dat mijn zusje niet meer behandeld kan worden, en gaat overlijden. Ze is meervoudig gehandicapt, en zal overlijden aan de gevolgen daarvan. Inmiddels gaat het steeds slechter met haar, en zijn we ons aan het voorbereiden op het ergste.
Onze zoon is 4,5. Hij heeft goed in de gaten dat er iets niet klopt. We zijn al meerdere malen in het ziekenhuis geweest voor mijn zusje, en ze woont in een verpleeghuis. Hij vraagt ook of alles goed gaat met haar. Wij hebben verteld dat ze ziek is, en dat de dokter haar niet meer beter kan maken. We hebben het nog niet gehad over dood gaan. Ik weet ook niet hoe ik dat moet aanpakken. Nu weet ik dat er allerlei boekjes te krijgen zijn. Die ga ik ook kopen als het straks zover is. Ook de school is inmiddels ingelicht. Zij raden aan om het aan te pakken op het moment dat er echt wat gebeurd. Anders maken we hem nu misschien alleen maar bang. Dat hadden we zelf ook al bedacht. Maar ook zij weten niet wat/hoe we het straks het beste kunnen vertellen. Hou het simpel is het advies.

Is er hier misschien iemand die dit al eens bij de hand gehad heeft? Of iemand die tips heeft?
Groetjes, Cathy

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

We hebben niet een soortgelijk iets meegemaakt want jou zusje lijkt me nog vrij jong, maar afgelopen jaar is bij ons "ouwe oma" overleden.
Onze dochters van 2 en 5 hebben dit natuurlijk meegemaakt.
Wij zijn er vrij luchtig mee om gegaan. De oudste weet al heel lang dat mijn mama (haar oma dus) al heel lang dood is en een sterretje is geworden.

Dat ouwe oma ziek was ed hebben we niet zozeer uitgelegd, we hebben gewoon verteld dat ze oud en ziek was en dat de dokters niets meer konden doen. Toen ze er nog redelijk goed uitzag hebben we de kinderen meegenomen om dag te zeggen tegen oma. Een aantal weken later overleed ze.

De kinderen waren vrij nuchter want ouwe oma was gewoon dood en nu zou ze een sterretje worden. Ze had geen au meer en kon naar ons kijken. en weet je wat zei mijn oudste dochter; kijk daar is Zeist(de plaats waar ik woonde toen mijn moeder overleed) en daar is jouw mama en ouwe oma is hier (in het dorp ernaast) en nu schijnen ze samen.

De begravenis was zelfs wel een beetje grappig en ouwe oma had er zeker om gelachen. Beide dames hadden een mooie tekening voor ouwe oma gemaakt die ze in het graf mochten gooien samen met een bloem. De oudste deed dit en liep vrolijk door, maar de jongste die gooide en zette het vervolgens op een schreeuwen dat ze haar tekening terug wilde. De mensen gooide er allemaal modder op zo bleef hij niet mooi.

Natuurlijk is het wat anders als iemand overlijd aan ouderdomsverschijnselen en is het nooit makkelijk als een jong persoon overlijdt.
Ik ben van mening dat je je kind gewoon moet vertellen dat jij verdrietig bent omdat je je zusje mist. Vertel alsjeblieft niet dat je zus voor altijd slaapt want sommige kinderen zijn daar erg angstig voor...
Sluit ze niet buiten. Een kind is vaak nuchterder in dingen dan wij. Iemand is gewoon dood...

ach misschien heb je wel helemaal niets aan mijn verhaal.

Heel veel; sterkte in ieder geval.
groetjes ciska

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Cathy

Wees gewoon eerlijk dat werkt bij kinderen gewoon het beste ze blijven vaak anders met vragen zitten en worden bang.Zeg ook dat ze echt dood is,want het slapen daar leggen zij een link met zichzelf en ook met jullie,wat als jij nou gaat slapen en niet meer wakker wordt.Wij hebben uit ervaring geleerd  dat we zelfs eerlijk moesten zijn over cremeren,want onze zoon wilde perse weten wat het verschil was.Omdat we hem wilde sparen met details en hem geen slapelozen nachten wilden bezorgen hadden wij gezegd dat je dan afscheid nam bij de kist en niet bij het graf.Nou ze voelen toch wel of dit zo is of niet want hij bleef net zolang vragen  tot hij zijn nichtjes van 13 en 15 vroeg en die vertelde hem in alle geuren kleuren hoe dit ging.Wij kwamen daar sávonds laat achter toen hij natuurlijk niet kon slapen en enorm verdrietig was.We hebben hem verteld dat het lichaam een huisje is waar je in mag wonen en als je dood bent heb je dat huisje niet meer nodig,en dan wordt het bij sommige mensen verbrand en andere begraven.Na dit zo uitgelegd te hebben was het goed en nu vraagt hij er niet meer naar.Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Ik wens je heel veel sterkte samen  in deze moeilijke tijd en de tijd die nog moet gaan komen.

Groetjes Angelique        

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,

Alvast bedankt voor deze antwoorden. Ik kan er wat mee.  Ik zou hem nooit vertellen dat dood net als slapen is. Dan durft hij nooit meer naar zijn bed.
Gisteravond hebben we een dame van de uitvaartorganisatie op visite gehad. (bij mijn ouders dan) Haar heb ik dezelfde vraag gesteld. Zij gaf ook aan dat ik onze zoon overal gewoon bij moet betrekken. Als tip kreeg ik te horen dat ik kon vertellen dat het leven gewoon op was. Iedereen mag leven, maar het leven houd ook gewoon een keertje op. Heel simpel. Een tijdje terug is onze poes overleden. We hebben onze zoon verteld dat de poes bij de sterretjes is. Dat accepteerde hij gelukkig makkelijk. Dus dat gaan we ook nu gebruiken.

Ik was heel erg benieuwd naar mensen die er ervaring mee hadden. Want de mensen van zo'n uitvaartorganisatie maken het wel mee, maar dan vaak alleen professioneel. Vandaar dat ik de vraag hier stel. Dan krijg ik tenminste echte ervaringen en  ideeën   aangereikt die jullie ook gebruikt hebben.
Bedankt dus!

Groetjes, Cathy

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Cathy,

Ik heb met mijn dochtertje (toen ook rond de leeftijd van 4,5 jaar) de dood van mijn oma meegemaakt, mijn dochtertje was erg gek met omi.
Ik heb mijn dochtertje vanaf het begin overal erg bij betrokken,kinderen voelen dingen feilloos aan, en in mijn inziens kan je daar maar beter gewoon eerlijk zijn...
Bij mijn dochtertje is het allemaal goed verlopen, ze heeft tranen en tuiten gehaald hoor met de begrafenis....maar dat vind ik ok.... laat het er maar uitkomen
Net voor het overlijden van mijn oma, heb ik mijn dochtertje gevraagd om afscheid te nemen en of ze oma nog een kus wilde geven, dat vond ze eng...(oma was al niet meer aanspreekbaar) ik heb mijn oma toen voor mijn dochtertje een dikke kus gegeven...
Op de begrafenis heeft mijn dochtertje naast mij gestaan toen ik een gedichtje voorlas,samen met mijn neven en nichten hebben we oma in de kist naar haar graf gedragen en mijn dochtertje liep samen met mij mee naast de kist.
Ook een foto van degene die overleden is aan je kleintje geven wil helpen, mijn dochtertje kon daar goed mee uit de voeten, huilde soms ook als ze de foto van aar omi zag, nu zegt ze als ze de foto ziet dat ze omi heel erg mis....
Ik heb mijn dochtertje ook verteld dat omi nu een sterretje aan de hemel is, en als het donker is dan kijken we samen naar de lucht..... en dan vertel ik dat omi altijd haar licht over ons laat schijnen....
Mijn dochtertje heeft het hierdoor allemaal goed kunnen verwerken..
Ik hoop dat deze tips je kunnen helpen!!

veel sterkte!!

Yvet