hoe vertel je een kind van 3,5 dat papa en mama uit elkaar gaan?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo allemaal,
Mijn vriend en ik staan op het punt onze relatie te verbreken.
We doen dit welliswaar onder "goede" omstandigheden maar hoe leggen we dit in hemelsnaam uit aan een kind van 3,5?

Wie heeft hier (helaas) ervaring mee?
Groetjes van mij
 
Hai Mirella,

Ik heb hier zelf gelukkig geen ervaring mee, maar helaas zijn wel een aantal van onze vrienden uit elkaar gegaan de afgelopen paar jaar.  Een aantal van hen heeft een kindje.  Eén van de  koppels heeft het heel luchtig aangepakt en het rustig in Jip-en-Janneke-taal uitgelegd. Zij hebben nooit kwaad gesproken over elkaar waar hij bij was. Hun zoontje (toen ook 3,5 heel toevallig) heeft er weinig (lees: niets)  aan overgehouden. Voordeel: zowel pa als ma hebben nu weer een nieuwe relatie (is nu allemaal 3 jaar geleden) en van beide 'nieuwe ouders' heeft de één  een dochter van dezelfde leeftijd, en de ander 2 jongens waarvan één dezelfde leeftijd en één drie jaar ouder. Was hun zoontje  eerst enig kind, heeft hij nu ineens  twee 'broertjes' en één 'zusje' erbij.

Het andere koppel is eveneens drie jaar geleden uit elkaar gegaan maar zij vinden het helaas nodig om alles over het hoofd van hun dochter (toen net drie) uit te spelen. Vanaf het begin tot helaas de dag van vandaag aan toe. Hij spreekt over 'die heks' als zijn dochter erbij is. Zij haalt alle schuttingwoorden erbij die je in je hele leven ooit hebt gehoord. Gevolg: het meisje heeft er echt last van, ook op school. Ze is niet meer het vrolije kind zoals ik haar al vanaf haar baby-zijn heb leren kennen. Haar zie  ik niet meer, want zij zit 'vast' in deze ellende en geeft zichzelf geen ruimte om door te gaan. Geen prettige omgang meer als je het alleen maar over je ex kunt hebben, die nota bene nog een vriend van ons is.

Ik kan dus niet uit eigen ervaring spreken maar mijn 'advies' zou zijn: op niveau van het kindje (niet te gedetailleerd) vertellen dat papa ergens anders gaat wonen en dat hij  straks TWEE slaapkamers heeft. Geen ruzie maken waar hij/zij bij is en vooral géén kwaad spreken over de ander  in nabijheid van  het kindje.

Ik wens je veel sterkte toe met deze moeilijke beslissing. Met het eerste koppel is het helemaal goed gekomen. Ondanks dat de beginperiode van het uit elkaar gaan toch wel moeizaam ging (je gaat niet voor niets uit elkaar), hebben ze nu een goede regeling gemaakt voor hun zoon en zien ze elkaar regelmatig. Ze mogen elkaars partner ook. Sterkte / succes / doorgaan!

Groet!
 
Hoi,
Bedankt voor je reactie.
Ik weet zeker dat wij het op een "normale" manier kunnen en gaan doen.
De koek is, zoals ze zeggen, gewoon op. Geen ruzie of niks gelukkig maar die kleine merkt natuurlijk wel dat we er verdrietig om zijn. Ik probeer mijn verdriet te "bewaren" tot na z'n bedtijd maar ja soms gaat dat nou eenmaal niet.
We moeten idd maar op de Jip en Janneke toer. Ik zat me echt al af te vragen op wat voor manier ik hem de reden duidelijk moest maken.
Het is zo'n hoop geregel en voorlopig zijn we door omstandigheden ook nog gewoon in ons huis samen maar als het zover is dat er 2 huizen komen dan bereid ik hem er maar op voor alsof het iets spannends is of zo.
Ik weet het ook even anders niet.
Bedankt voor je reactie en bemoedigende woorden.
Groetjes Mirel
 
Hi Mirella,

Ik vind het juist een heel goede en vooral volwassen beslissing die jullie nemen. Beter nu, als jullie het nog goed met elkaar kunnen vinden dan later, als het te laat is je elkaar niets meer gunt. Om nog even op mijn vrienden terug te komen: het eerste koppel is in goed overleg uit elkaar gegaan omdat idd. de 'koek op was'. Het tweede stel heeft net zolang aangemodderd tot er eentje vreemd ging (wat moet je anders als de koek op is??), de ander kwam erachter en BOEM!

Ik denk dat jullie de juiste beslissing nemen door die moeilijke knoop door te hakken. De kans is dan groot dat jullie gewoon vrienden kunnen blijven, die samen het mooiste delen dat er is: een kind. Alles kan dan nog samen, ook de opvoeding. Als jullie zo volwassen blijven als jullie nu zijn, zal jullie kindje er hoogstwaarschijnlijk weinig last van hebben.

Laten we eerlijk wezen: twee slaapkamers is ook best spannend vooruitzicht... zo zag de kleine man van mijn vriendin het wel, en nu is hij er al zó aan gewend.

Nogmaals: veel sterkte en succes gewenst. Je bent véél sterker dan je denkt en je komt hier zeker doorheen. Achter de dikste wolk schijnt tóch weer de zon...

X
 
Hallo,

Allereerst wil ik je sterkte wensen, het maakt niet uit waarom je uit elkaar gaat, het blijft altijd moeilijk!

Zelf heb ik geen ervaring met het verbreken van een relatie waarbij er ook kinderen in het spel zijn, maar mijn broer is na een tijd samengewoond te hebben een latrelatie aangegaan met de moeder van zijn tweeling (net 3jaar).
Ik weet niet precies hoe ze het verteld hebben, maar voor de kinderen is het heel normaal dat ze de ene keer naar papa's huis gaan en de andere keer naar mama's huis.
Dat is ook precies hoe ze erover praten: ze hebben papa's huis en mama's huis.
Hun ouders zijn dus niet uit elkaar, maar ze wonen niet meer samen en dat is voor een kind bijna hetzelfde.

Misschien kan je het zo uitleggen... Papa (of mama) gaat in een nieuw huis wonen en dan heb jij twee huizen!!! (meer is altijd beter voor kinderen)

Ik hoop dat je hier wat aan hebt!
Nogmaals veel geluk en sterkte toegewenst!

Liefs Nika

PS ik denk dat je beter op een goede manier uit elkaar kan gaan dan dat je kind moet opgroeien met twee ruziende ouders!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan