hoe weet je nou of je het goed doet?!

A

ANONYMOUS_USERNAME

Zoals iedereen hier op het forum, heb ik mijn goede en slechte dagen met mijn geliefde peuter. Hij is een lief, welopgevoed(??), ondernemend, soms verlegen manneke van inmiddels 2 jaar en 8mnd. Hij vindt het heerlijk om buiten te zijn en gaat gerust midden in de winter in zijn blote kont naar buiten en vindt dat heel normaal. En hij houdt absoluut niet van weg zijn bij mama, zeker als het school (lees PSZ & KDV) betreft.
samen met mijn echtgenoot heb ik nog een zoon van 8mnd, een lief goedlachs manneke die nu zijn "laat mij niet alleen" periode heeft.
Mijn man heeft een fulltime baan (bij een baas)  en ik werk ruim fulltime in ons eigen bedrijf, samen met de zorg voor de kids die ik 7 dagen in de week zelf verzorg. En daarbij wonen mijn (zorgbehoevende) schoonouders langs ons.
Dit was even om een beeld te schetsen van ons leven.
hetgeen ik me momenteel af vraag, en ik weet dat er meer (vrouwen) zijn die zich dat afvragen: Doe ik het wel goed?! (de opvoeding bedoel ik dan)
Ja, ik doe alles naar eer en geweten, en ja ik ben maar een mens ik maak fouten en dat mag. Maar ik bedoel over het algemeen, doe ik het wel goed.
Hoe kan ik nagaan of ik mijn kids opvoed zoals dat zou moeten, of zodat zij later evenwichtige mannen worden.
De kids krijgen hun half uurtje CB, wanneer nodig en dan wordt er wel gevraagd hoe het gaat en of je vragen hebt. en er wordt fysiek naar de heren gekeken en een klein opdrachtje uitvoeren, maar dat is het. En ook op school: ja hij doet het goed kan meekomen (soms ook niet), maar dat was het.
Ik wil weten wat ik kan en moet doen om mijn kids daar te krijgen waar ze moeten gaan. en ze op de juiste plaatsen te stimuleren. Moet de oudste nu al zijn kleuren kennen of kan ik beter eerst beginnen met het alfabet? En wat met puzzels leggen, een gewone puzzel of zo'n inleg puzzel. En moet ik hem nu stimuleren om buiten te spelen/klimmen/andbakken, of doe ik er beter aan om zijn liefde voor muziek te stimuleren? En doe ik er goed aan om hem naar de psz te "dwingen"(hij vindt het niet leuk om te gaan) of kan ik hem beter nog even thuis houden? en is het erg dat hij nog niet alle letters goed uitspreekt, of mag het nog even?

Wanneer doe je het goed? wanneer ben je te veel en wanneer niet stimulerend genoeg?
Wat moet ik wanneer?

kunnen jullie me helpen, wil ik te veel of niet genoeg?

memmeh

 
Hoi,

Mijn situatie: Ik ben getrouwd, heb een dochter van 2 1/2 jaar en een dochter van 3 maanden. Mijn man werkt 3 dagen per week en ik werk 3 dagen per week als leerkracht op  een basisschool. Een dag in de week past mijn vader op. De oudste gaat naar de psz. waar ze sinds kort steeds huilend afscheid neemt, maar  als ik haar op kom halen vraagt ze wanneer ze weer mag.
Daarnaast gaan wij verhuizen en zijn nu dus flink aan het klussen. Zo nu weet je ook iets van mijn situatie.
Je vraagt wanneer je het goed doet. Ik denk dat je op je eigen gevoel af moet gaan. Jij kent jouw kinderen en weet of ze lekker in hun vel zitten. Of ze genoeg slapen, genoeg gezond eten, niet te veel snoepen, niet te vaak ziek zijn of moe zijn, gelukkig zijn, enz.
Met zulke jonge kinderen zou ik thuis niets gaan oefenen, geen kleuren en geen alfabet. Die dingen komen vanzelf aan bod als ze gevarieerd spelen. Dus niet altijd met auto's, ook wel eens iets leuks knutselen en regelmatig een boekje voorlezen. Het ene kind heeft een voorkeur voor lezen en pikt snel letters op, het andere kind vindt cijfers geweldig en het volgende kind heeft een hele goede moteriek.
Het geven van een goed voorbeeld vind ik heel belangrijk. Kinderen doen hun ouders na, vanaf dat het baby's zijn. Dus als jij je netjes gedraagt, dan zullen je kinderen dat zien en nadoen. Natuurlijk proberen ze uit en dan moet je ingrijpen, maar een  goed voorbeeld is heel belangrijk.
Natuurlijk  twijfel ik (en mijn man ook) vaak aan wat we moeten doen. Bijvoorbeeld nu met de psz. het is niet leuk om onze dochter steeds huilend achter te laten, maar omdat ze het leuk vindt als ik haar op  kom halen gaan we er mee door. Als ik het gevoel had dat ze er diep ongelukkig van werd zou ik dit bespreken met de juf, of zelfs met het  hele psz. verhaal stoppen.
Maar goed  dit is mijn kijk op opvoeden.  
 
Bedankt voor je reactie.
Ik weet het: het is normaal om je af te vragen of je het goed doet. En dat ik niet altijd alles goed doe... ja sorry ik ben een mens en sta ook wel eens met het verkeerde been uit bed. Ik voed mijn kids op naar eer en geweten, en denk dat ik het tot nu toe niet verkeerd doe. De oudste kan goed meekomen, hij is motorisch beter dan met bijv praten. Maar hij kan het best goed (hij kan zich goed verstaanbaar maken). Hij is heel beleeft (weet goed dank je wel en alstublieft te zeggen) en behulpzaam. En de jongste wil ook graag vooruit: hij staat al aan alles op en loopt een paar pasjes langs de tafel en aan de hand. Beide zijn vrolijke heren, de oudste is een kat uit de boom kijker en de jongste vindt iedereen leuk. Kortom ik denk dat ik het niet verkeerd doe.
Maar ik bedoel, net als met de psz: zoals jou dochter: hij vindt het niet leuk om weggebracht te worden, het is steeds huilen. Doe ik er goed aan om hem toch (te verplichten) naar school te gaan.
moet ik hem met goed weer de hele dag buiten laten spelen met zijn zandbak en auto's (dan is hij het gelukkigste jongetje op de wereld) of zou ik beter een rondje met hem gaan fietsen?
ik probeer mijn eigen gevoel te volgen, maar kan ik daar altijd op vertrouwen??

memmeh
 
Hi

ik herken je verhaal ik zelf heb ook wel eens doe ik het goed, moet ik haar niet harder aan pakken hiermee bedoel ik stenger zijn en niet soms haar zin geven als ik zelf erg moei bent na een werkdag of iets.
voed ik haar goed op met normen en waarde. kan ze een goed betsaan krijgen voor later, zeker nu we scholen aan het kijken zijn maken we de goede keus wel, en ja kan nummer 2 ook wel naa die school toe want ja het is toch een ander kind weer.

ik denk dat elke ouders dit wel hebben en gewoon op je gevoel af moet gaan je kent je kind het beste. ik weet zeker dat vele ouders hiermee worstelen helaas krijge we geen beschrijving mee als ze worden geboren haha. elk kind is weer anders

hier moedr van 2 meiden van 3 en 1 jr net geworden vorige maand
 
Zolang je nog twijfels hebt blijf je aan jezelf werken. Dat lijkt mee een goed ding. Als je kinderen vrolijk zijn ben je goed bezig lijkt mij zo. Wij hebben 3 kinderen. De oudste is autistisch en vraagt veel aandacht. In januari krijgen we er een kleintje bij (als alles goed gaat) Mijn dochtertje gaat nu naar de psz. We zijn begonnen toen ze 2.5jr was maar dat was iedere keer huilen. Ik ben toen gestopt omdat het niet goed voelde. Nu is ze inmiddels 3.5jr en gaat ze al een tijdje weer heen en ze vind het leuk. Zorg gewoon goed voor jezelf en vertrouw op je gevoel. Je hebt een druk leven las ik maar volgens mij mag je best trots zijn op jezelf. Ik neem er in ieder geval wel mijn petje voor af.

Petra
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan