hoe zit het met jullie emoties

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ja, de emoties...hoe gaat dat bij jullie.
Chris is nu twee weken, zware bevalling gehad, geniet enorm van mijn mannetje...maar die tranen blijven maar lopen.
Ik heb  2 liter  bloed verloren en ben daarom nog behoorlijk slap en mag bijna nog niets doen van de dokter...maar die tranen....op de onmogelijkste tijden gaan die kranen weer open en stromen ze leeg
Ben helemaal niet depressief ofzo hoor, ben gewoon hartstikke blij, maar al die emoties verwerken...het schiet niet echt op.

Ligt de man van mijn moeder ook op sterven, hakt er ook behoorlijk in. Mijn moeder is mijn alles en ze is zo verdrietig...kan ook bijna niet bij mij zijn, terwijl we dat allebei zo nodig hebben.

Hoe zit het met jullie kraamtranen en emoties rond de bevalling?

gr Pas
 
ik ben 9bijna) 4 weken geleden bevallen van een zoon, Bram.
ik heb in het begin geen tranen gehad.. maar nu daarentegen, beginnen ze toch regelmatig even om de hoek te kijken.. zomaar ineens uit het niets, ik kan huilen om niets.. of iets heel kleins..
mijn man schrok er in het begin nogal van.. hij dacht dat hij wat verkeerds had gedaan.. maar nu noemt hij me al emotiedoos hahaha..maargoed. het hoort er allemaal bij. tis ook niet niks natuurlijk..
suc6.. en lekker uithuilen helpt..

monique en Bram
 
ik ben op 26-07 bevallen van Jr en ik moet zeggen dat het soms nog wel eens behoorlijk boven komt. Sr snapt er dan niets van. hij zegt op zijn beurt. ja sorry hoor maar wat kan ik er aan doen????
ik zeg dan heel droog van nou wat dacht je er voor me zijn als ik je nodig heb? ik heb het gevoel dat je me alleen met de opvoeding laat.

Hij is er goed van geschrokken. ( ik zei het niet zo heel errug aardig )  
maar dat gaat gelukkig ook steeds beter. ( he he ) maar het is echt wel vermoeiend hoor. kan ik je zeggen. ook al zeggen sommige mensen dat ze nergens last van hebben en dat het de mooiste tijd van hun leven is. Dat is het ook zeker weten. echt wel. alleen het is best vermoeiend hoor een huil baby hebben, dan komt er een hoop los
 
heb helemaal geen kraamtranen gehad!
Nu nog niet.. en merel is 8 weken.
Tuurlijk wel emoties als ze lacht of lief brabbeld, maar dat is om mijn meisje.
Maar niet vanwege mijn eigen hormonen. Moet zeggen dat ik daar tijdens de zwangerschap zelf ook weinig problemen mee gehad heb!
 
hallo Pas,

ik heb ook heel veel kraamtranen gehad. Ik ben 7 weken geleden bavallen van mijn hummeltje en heel langzaam maar zeker voel ik me stukken beter.
Ik wirst niet wat me overkwam toen ik zo emo was na de bevalling maar het schijnt heel normaal te zijn.Het is de situatie waar je aan moet wennen en al je hormonen die gieren door je lijf. Ik las overal van een rose wolk die men heeft als je kleintje er is; nou, die wolk heb ik echt niet gezien. Begrijp me niet verkerd, mijn kleine is het mooiste wat me is overkomen en ik hou zielsveel van hem, maar makkelijk is het echt niet!
Ik hoop dat je je gauw beter voelt en gaat genieten, echt het komt goed!!!!

liefs
di silva
 
Ook ik heb heel wat afgehuild. En soms nog steeds. Renée is nu 5 en halve week en het komt en gaat. Ik heb een hele heftige bevalling gehad en heb het nog best moeilijk met dat ik de eerst uren van haar leventje heb gemist. Als ik daar aan denk, schiet ik nog steeds vol. Gewoon lekker aan toe geven en daarna weer genieten. Als je dat maar kunt, is er niets aan de hand denk ik. Bij de een duurt dat gewoon langer als bij de ander.

Heel veel succes en geniet van de mooie momenten!!
Groetjes,
Evelien
 
hey pas.
ikwas in de kramtijd wel emotioneel doorwat ik allemaal had doorgemaakt.moest de bevalling echt verwerken en dan een eerste kindje.
heb toen niet echt tranen gehad.nu wel kan gauw huilen om iets en ben nog erg vermoeid en heb het gevoel dat ik zo geleefd wordt en voor iedereen gaat alles maar door.heb het idee dat iedereen denkt dat ik alles maar weer kan enzo.nou zo fit ben ik niet.het is ook allemaal wennen.ik geniet ook wel hoor,maar begrijp wat je bedoeld.sterkte met jeschoonmoeder.liefs piewie.en mila.
 
Hoi Pas,

Herkenbaar, herkenbaar...!!!!! Ik ben nu drie weken geleden bevallen van mijn zoontje Marten. Goede en snelle bevalling, niks akeligs. Maar ik heb vreselijke last van mijn hormonen. ben erg labiel en huil om het minste. Vandaag is de eerste dag dat ik  (nog) niet heb gehuild!!!!!! Record!!! Ben soms in de war en moet alles een  plekje geven. Ben al moeder van een peuter van 2,5 jr. en moet zelf ook leren omgaan met het verdelen van mijn aandacht en het feit dat ik genoeg liefde heb voor beide kinderen, ikd enk soms van niet namelijk. Kortom: ook ik heb giga last van die hormonen en kan niet wachten totdat weer wat tot rust is gekomen. Bij de oudste had ik het ook maar dan wel minder. Tijdens deze zwangerschap had ik ook meer last van de hormonen dan bij de eerste zwangerschap...

Ik accepteer maar dat het  erbij hoort, dat scheelt al een heel stuk en ik laat die tranen maar gewoon komen, ben ik het maar kwijt denk ik dan...

sterkte! Groetjes, Misja, mama van Thijmen (2.5jr) en Marten(3 weken)  
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan